Pueblo Amore 1: Splintered Heart

Kabanata 15

"Are you really okay? Kaya mo bang mag-practice mamaya? Pwede ka naman mag-skip if you are not okay." Nag-aalalang sabi ni Evelyn sa akin.

Sinarado ko naman ang locker ko at nilagay ang susi sa bag. I nodded at her tsaka kinuha ang duffle bag na laman ang extrang damit para sa practice.

"I am okay, Evelyn. Huwag kang mag-alala, tsaka kailangan kong pumunta. First days are always important ones." Sabi ko and she chuckled.

Si Evelyn nga ang nagsundo sa akin sa bahay kung saan talagang narinig niya pa ang sigawan ni Papa at ni Kuya. Nahiya pa nga ako dahil sa narinig nito pero nag-alala lamang ito sa akin.

Kuya saw me inside my room crying and sobbing loudly. Hindi ko matandaan kung ano ang ginawa ko but I know na hindi iyon maganda dahil napaiyak at napasigaw din si Mama sa nakita.

Kuya gave me my medicines again na nakatago sa banyo ko. Doon ko ito tinago para hindi ko makita dahil sigurado naman ako na maayos na ako at hindi na ito kailangan. 

Kuya scolded me again. Bakit ba daw kasi na hindi ko ito iniinom. I told him na hindi na kailangan and he just scolded me and told me that I must take those medicines.

Habang sinasabi iyon ni Kuya. I saw how Papa's face softened at kinuha ang bote nang medicines non, His eyes were blooshot at pinipigilan lamang napaiyak.

He tried coming closer to me pero pinigilan ito ni Kuya at sinigawan. Mama just guided me inside the bathroom at inayusan ako while she is still crying.

Ayaw kong makita ang Mama kong umiiyak kaya I never cried in front of her again. But this time, Hindi ko napigilan and that is when I saw her cried agai in front of me.

And I hated myself for that.

Palabas na kami nang locker room nang nagulat kami ni Evelyn dahil may pumasok na babae na light brown ang buhok! Nakayuko ito at may dalang mga libro.

''Hello?'' Sabi ko at tinaas naman nito ang kanyang mukha kaya napatulala kami.

''Shit, ang ganda.'' Sabi ni Evelyn sa tabi ko habang ako ay tulalang nakatingin sa inosenteng nasa harapan namin.

Light brown ang buhok nito, matangos ang ilong at maputi at mapupula ang mga labi. Natural ito! Baka may lahi kaya ganito kaganda?

''Transferee ka?'' Tanong ko at tumango naman ito.

''Nawawala ka ba?'' Tumango ito ulit.

''N-nasaan ba ang President's office? K-kailangan ko kasing ipasa ang last documents ko..'' Sabi nito. 

Nagtinginan naman kami ni Evelyn. I smiled at her at tinaas ang kamay ko. ''I am Adrianna, Just call me Ariana and she is Evelyn.'' Eve waved at her.

I saw how the girl's eyes twinkled. She loosened up and accepted my hand for handshake at bumitaw.

''Tatiana.. ''

''What year ka na ba? Baka mag-classmates lang din tayo!''

''Senior.. kayo?'' 

''Senior din kami! Gosh, baka classmates tayo!'' Umingkin kaagad si Evelyn sa kanya. I saw how she flinched but she still smiled at us. 

This girl.. may nararamdaman ako. It is not bad, but she seems... so lost?

"Gusto mong sumama sa amin?" Yaya ko sa kanya.

"Uhm.. how about this?" I patted her shoulder.

"Uunahin natin yan, tapos sama ka sa amin sa gym! May practice kasi ako ngayon tapos ayaw ko naman na mag-isa lang si evelyn doon na nanonood." Her face brightens more like she is so glad that I invited her.