Paano ko ba haharapin ang lahat ng problema kung andito sa harapan ko palagi ang lalaking minsan ay minahal ko.
tic tok tic tok
paulit ulit sa pandinig ko.
di ako pumasok sa companya ngayon, ayokong makita ko siya oh kaya si sean, di naman ako nasaktan nung nakipaghiwalay si sean eh,
napatawa ako ng mapakla nang narealize ko
i never loved him, i used him
for old times sake, gusto ko makalimot kaya ko siya napatulan, sino ba ang pinagloloko ko?
sarili ko lang naman eh, alam ko na ang pagkatao ni Sean, i remember him, very well
pero kay kianne, i forgot i chose to. ayoko kasi balikan.
i know TANGA ako kasi andali kong bumitaw sa pangako namin sa isat isa
after months di ko nakaya kaya bumitaw ako at naghanap na agad ako ng panibagong pampalit
we were close friends before, pero i know may pagtingin na ako at siya para sa isat isa. we just cant, nakulong ako sa mga ala ala namin ni Cleon noon, and that was very wrong.
mapaklang tawa nanaman ang sumunod na pinakawalan ko sa aking bibig.
bigla ko naman tinignan yung invitation, All CCP will be having a dinner together again.
napailing nalang ako, pupunta ba ako? its already two days away from now.
bigla nanamang nag ring yung phone ko at napahinga ng malalim.
again, si sean he's been calling me for , i don't know maybe Forever.
napahinga nalang ako ng malalim and answered his call.
"Sean"
"oh thank god you answered my call, i was,worried sick!"
di ako sumagot at natahimik rin ang kabilang linya.
"are you still mad? "
"mad? im not mad sean"
"you mean? we can still be-"
"you broke up with me"
"can we start all over again?"
natahimik siya pati ako ayoko na,
tapos na ang pag papanggap ko.
"no" matigas at madiin kong sabi
natahimik ang linya kaya napahinga ako ng malalim.
"no, no, dont leave me " he's begging i even heard him sighed and sobbed.
may awa sa boses niya and naaawa ako, but
di ko siya pwedeng paasahin pa. its enough.
"you left me hanging last night, and i hate that feeling, i don't want that to happen again."
nakagat ko ang labi ko at napatungo, im so sorry sean.
"please give me another chance , i wont leave you hanging again"
naaawa na talaga ako sa kanya,
youve been bad julia, Bad,
ansama mo, wala nang mas masama pa sayo!
"Im sorry, i cant"
i heard him beg, pero binalewala ko na at binaba ang tawag niya.
Im sorry Sean, i just Realized na kahit ilang taon na ang lumipas, di pa rin nag iba ang pagmahal ko kay kianne, its still the same. fucking the same.
I need time to think this through.
bumangon ako sa pagkahiga at kinuha ang susi ko at naglakad palabas ng kwarto ko.
pagbaba ko ay andun si manang nakatingin sa akin.
"pumunta si Sean kanina at hinanap ka, alam ko naman na ayaw mo munang makipag usap kaya sinabi kong wala ka"
malumanay niyang wika napangiti nalang ako at napatango.
"salamat manang, aalis po muna ako, papahangin lang."
nahawakan ko na ang door knob nang bigla siyang magsalita.
"alam kong iba ang nandyan sa puso mo. di ko man alam kung sino pero, sana hayaan mo na lang ang tadhana na magpasya anak."
yumuko ako at napatango sa sinabi niya at tuluyan nang nilisan ang mansion ko.
