Dışlananlar

Şans

"Dede ne saçmalıyorsun sen ya?" dedim gülerek. Dedem dediğime kaşlarını çatarken "Şaka değil miydi?" diye sordum.

Dedem "Alkolik, başına buyruk ve güzel hareket eden bir kızsın. Neden seni değerlendirip mafya yapmayayım?" diye sordu.

"Çünkü babam buna karşı gelir." dedim. Dedem daha 65 yaşlarındaydı. Zaten daha yaşlı olsaydı kafasından zoru var diye düşünürdüm.

"Sana tokat atıp evden kovan babandan mı bahsediyorsun?" diye soran dedem ile cevap veremedim.

"İşte sana şans veriyorum. Bir yıl seni eğiteyim. İyi bir dövüşçü, mafya ol. Böylece kendi ayaklarının üstünde durup babanın evine ihtiyacın olmadığını kanıtlayabilirsin." dedi dedem.

Dedemin dediği mantıklı gelirken "Tamam." dedim. "Bu zorlu bir süreç olacak ama" dedi dedem.

"Dede lütfen aban bir bak. Okulu takmayan, her gün barlarda sarhoş olana kadar eğlenen, evden kovulan bir kızım. Kaybedecek neyim var ki?" diye sordum.

"Belki de hayatın. Mafyalık işinde ne zaman öleceğin belli olmaz." dedi dedem. "Kumar oynamayı sevdiğimi daha önce söylemiş miydim?" diye sordum.

Bu dedemi güldürürken "Odanı senin için hazırlattım. Merdivenlerden çıkınca sağdan ikinci oda." dedi.

"Kabul edeceğimi nereden biliyordun?" diye sordum. "Annen de kabul etmişti. Tabi baban olacak herif ile tanışana kadar." dedi dedim.

Dedem gerçekten babamı sevmiyordu. Dedemin yerinde olsam bende babamı sevmezdim.

Dedem daha erken, sabret demesine rağmen babam annemi kaçırıp nikah kıymıştı. Birde dedemin işinden dolayı anneme zarar gelmesin diye dedem ile annemin görüşmesini de kısıtlamıştı.

"Tamam o zaman ben gidip dinleneceğim." dedim ve ayaklandım. Tam salondan çıkacakken dedem "Adamıma yaptığın telefon numarası eskimedi mi?" diye sordu.

"Ama yinede iş gördü." dedim ve tarif ettiği odaya gittim. Oda koyu renklerde şık döşenmişti. Dolabımın yanında iki kapı görmem ile merakla kapıları açtım.

İlk kapı banyoya ikinci kapı giyinme odasına açılıyordu. Burayı gerçekten çok sevmiştim. Bir duş aldım ve üstümü değiştirip yattım.