"Rahat mısın güzelim?" Naeun Yoongi'nin göğsüne biraz daha sokularak gözlerini kapattı ve bu anın mutluluğunu yaşamaya başladı.
Belki de onu tanıdığından beri bunun hayalini kuruyordu. Onun için burada onunla olmak hayal gibi geliyordu ve garipsiyordu da.
Naeun Yoongi'nin belindeki ellerini biraz daha sıkılaştırdı ve kafasını kaldırıp Yoongi'nin gözlerinin içine baktı.
"Çok rahatım, huzurluyum, mutluyum. Tanrıdan daha ne isterdim ki. Sen varsın yanımda." Yoongi onun bu kadar sevdiğini hiç düşünmemişti. Biraz şaşırsada yüzündeki gülümsemesine asla engel olamamıştı. Naeun yaklaşıp kıvrılan dudaklarının üzerine dudaklarını bastırdı. Kısa süreli olan bu öpücükten sonra bu sefer Naeun da gülümsüyordu. Biraz utansa da...
"Ödeştik artık."
"Sen çok yaramazsın Naeun" Naeun kafasını tekrar aynı yere koydu ve deli gibi sırıttı. Yoongi'nin bu hâlleri de onun çok hoşuna gidiyordu.
"Biliyorum ama benden daha yaramaz birileri daha var."
"Kimmiş onlar?"
"Sen ve seninki." Naeun sondakini ağzından kaçırmış kadar olmuştu. Dudaklarını birbirine bastırıp kafası iiyice göğsünde gömülmüştü ve Yoongi'den dediklerinden sonra nasıl kurtulacağını da düşünüyordu.
"Benimki kim Naeun?"
"I-ı şey. Ben, ben senin değil miyim işte o yüzden dedim."
"Senin zaten yaramaz olduğunu biliyorduk bal kızım ama neyse üstelemeyeceğim."
Naeun derin bir nefes alıp şansına gülümsedi. Gerçekten ucuz yırtmıştı.
"Göbeğin açık üşütürsün ama." Yoongi kenarda duran yorganı ikisinin üzerine örtüp Naeun'u kendine daha çok çekti. Aslında bu eve geliş amacı daha farklı olsa da buna zamanları olduklarını düşünmüştü. Belki de ileride bundan pişmanlık duyardı Naeun. Emin olmasını beklemek istiyordu.
"Üşümüyorum Yoongi. Beni sımsıcak yaptın zaten. Kolların bana iyi geliyor."
"Sen de bana iyi geliyorsun Naeun"
Naeun Yoongi'nin tişörtünden açık kalan kısmı öpüp gözlerini yumdu. Korkuyordu yine onun gitmesinden,, sanırım hep korkacaktı bu durumdan. Her bir araya geldiklerinde bu korku daha da artıyordu. Çevre baskısı gerçekten felaket bir şeydi. Elinden geldiği kadar Yoongi'ye bu konuda yardımcı oluyordu ama yetiyor muydu bunu kendisi de bilmiyordu.
"Seni çok seviyorum Yoongi. Beni bırakma lütfen."
"Naeun biz sevgili değiliz biliyorsun değil mi?"
Naeun söylediği şey ile gözleri kocaman açılmış Yoongi'den ayrılmıştı.
"Sen bana dokunuyorsun ama daha sevgili bile değiliz. Hıh küstüm."
Naeun yine çocuksu hareketlerine başlamıştı. Genel olarak insanlar bundan haz etmese de Yoongi için Naeun'un yaptığı her şey güzel geliyordu. Yoongi de Naeun'un ardından sırtını yatak başlığından kaldırmış ve dikleşmişti.
"Küsme gel buraya." Yoongi kolundan tutup tekrar üstüne çekti ve saçlarını parmaklarının arasına alarak oynamaya başladı.
"Sen çok güzel bir kızsın Naeun. Seni seviyorum ve..."
"Artık benim kızım olma vakti geldi bence. Hm, ne dersin?"
Naeun'un kalbi hızlı hızlı çarpmaya başladı. Böyle hissetmesi bence gayet normaldi. Sevdiği kişiden böyle bir teklif bence de muhteşem.
"Öküzsün falan ama yine de çok seviyorum seni. Senin kızın olmayı hep istemiştim zaten Yoongi."
"Teşekkür ederim Naeun."
"Asıl ben teşekkür ederim sevgilim."
Yoongi Naeun'un alnındaki saçlarını kenara çekip dudaklarını bastırdı ve arkasındaki yastığı düzeltip yatağa yattı.
"Gel bakalım şimdi sevgilinin kollarına. Uyuyalım biraz."
"Seve seve yakışıklım."
Naeun Yoongi'nin yanına sokulup gözleriyle yüzünü incelemeye başladı. O an kendini çok şanslı hissetmişti. Böyle yakışıklı bir sevgilisi vardı.
"Seni seviyorum Naeun ama uyu artık bana bakmayı kes."
"Tamam ya yumdum gözlerimi."
"Aferin benim kızıma."
"Sus artık uyumaya çalışıyorum."
"Ne kızıyorsun be sustum işte."
"İyi uykular bal."
"Sana da güzelim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
