"Neden gidiyorsun? Sana bu kadar kötü ne yaptım da beni bırakıp gidiyorsun!" dedi gözyaşlarına zorlukla hakim olarak.
"Yapabileceğim her şeyi yaptım! Seni kendimden uzak tutabilmek için! Hayır... Hayır! Kendimi senden uzak tutabilmek için her şeyi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Yeni kapağımız düşünceleri alalım😂
ℒℒℒ
Yavaş yavaş gözlerini açan genç kız önce nerede olduğunu anlayabilmek için etrafına bakınmıştı. Başı çatlayacak gibi ağrıyor ve bedenindeki yorgunluk onu fazlasıyla güçsüz kılıyordu. Neler olmuştu? Bu hastane odasında ne işi vardı? Kısık gözleriyle açılan kapıya döndüğünde ikizi Defne koşarcasına gelmişti yanına.
''Nihayet! İyi misin?'' diye sorduğunda yüzündeki ifade ne kadar endişelendiğini belli ediyordu.
''Bana ne oldu?''
''Bir sokakta deli gibi bağırırken az daha araba çarpıyormuş. Neyse ki biri yolun ortasından tutup çekmiş seni, yine de düşmene engel olamamışsın kafanı çok fena çarptın.'' dedi Emre. Yatağın öbür tarafına geçip Hazal'ın başında dikilmeye başlamıştı. O da en az Defne kadar korkmuştu. Hazal ile çocukluk arkadaşı olmalarının yanı sıra Aras'ın yokluğunda ona bir şey olmasının hesabını veremezdi. Hatırladığı kişiyle başını olumsuzca salladı. Kim bilir neredeydi!
''Başım çok ağrıyor, pek bir şey hatırlamıyorum.'' dediğinde bakışlarını kaçırmıştı. Defne ise derin bir nefes alarak kız kardeşinin saçlarını okşadı bir anne şefkatiyle.
''Bizi çok korkuttun.''
''Üzgünüm.''
''Anneme haber vermedim, uçağı kaçırdığımızı söyledim.'' dedi konuyu değiştirmek istercesine. Hazal'ı böyle davranmaya iten şeyin ne olduğunu biliyordu. Özellikle bunun babasının ölüm yıl dönümünde gerçekleşmesi bir tesadüf olamazdı. Hala o günü unutmamıştı, bunun için ne kadar tedavi görse de her sene babasının öldüğü gün yeniden toprağa veriyordu sanki. Kalbinde hissettiği sızıyla dolan gözlerini bu sefer o kaçırdı, yatağında yatan kızdan.
''Buna inandı mı gerçekten?'' diye sordu Hazal çattığı kaşlarıyla. Annesinin böyle bir bahaneye kolay kolay inanmayacağını biliyordu.
''Sonra ki günler için bilet bulamadığımızı söyledim. İnanmadıysa bile gittiğimiz de açıklamaktan başka çaremiz yok.''
''Eve gitmek istiyorum.''
Genç kızın siyah gözleri dalgın görünüyordu. Aklı hala sokağın başında gördüğü kişi de takılı kalmıştı. Demek onu arabanın önünden kurtaran oydu.
''Doktorunla konuştum uyandıktan sonra son işlemleri yapıp çıkabileceğimizi söyledi. Seni kurtaranı gördün mü Hazal?''
Sorulan soruyla odadaki gerginlik daha da artmıştı. Emre ellerini beline yerleştirerek dikkatle Hazal'a bakmaya başladığında Defne'de kardeşine odaklanmıştı.
