Κεφάλαιο 11ο

142 8 1
                                    

Λοιπόν! Επιτέλους ήρθε Δευτέρα!!!! Έχουμε μπει στο λεωφορείο...

Η Άννα θα κάτσε με την Λία...Μια συμμαθήτριά μας, της το είχε υποσχεθεί επειδή ήθελαν να συζητήσουν κάτι...

Ναι οκ πληγώθηκα...

Ναι οκ ζήλεψα....

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΚΙ'ΑΛΛΟ!?

Έχω την εντύπωση ότι κάποιος ή κάτι λείπει... Τι όμως;

ΑΑΑ!!! Ο ΑΛΕΞ!

Δεν χαλάστικα κιόλας, θα έχω ησυχία επιτέλους! Δεν θα τον βλέπω να σαλιαρίζει με την μία και την άλλη...

ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ! ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΩ!

Η καθηγήτρια (ο Θεός να την κάνει) παίρνει παρουσίες και εκεί που πάει να πει ότι λείπει ο Άλεξ...ΤΣΟΥΠ! Να τη η σουπιά!

Ψάχνει θέσεις να καθίσει και το μάτι του πέφτει στην θέση δίπλα μου. Πλησίασε και έκατσε δίπλα μου.

Α: Καλημέρα κοντούλα μου... Είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο
Κ:Καλημέρα και μάζεψε τα κουλά σου!

Α:Καλό ήταν όσο κράτησε... Είπε μέσα από τα δόντια του

Κ:Τι είπες;

Α:Τίποτα, τίποτα

Πέρασε το χέρι του γύρω μου, ήθελα να τραβηχτώ αλλά κάτι μέσα μου δεν με άφηνε... Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του,άκουγα τους χτύπους του. Συγχρονίζονταν με τους δικούς μου. Με ηρεμούσε τόσο πολύ όλο αυτό...

Κάποια στιγμή τον άκουσα να ψυθιρίζει:

ΑΛ: Όχι που δεν θα σου άρεσε γατάκι μου...

Ξέχασα τα πάντα γύρω μου. Τα άτομα, το μέρος, τα πάντα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως ήμουν στην αγκαλιά του.

Κάποια στιγμή ένιωσα κάτι να με γαργαλάει στο κεφάλι. Χάιδευε τα μαλλιά μου, έμπλεκε τα δάχτυλά του ανάμεσα. Τον κοίταξα, με κοίταξε και μου χαμογέλασε. Εγώ βαριεστημένη ξανάπεσα στην αγκαλιά του.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Το τοπίο ό,τι πιο υπέροχο! Όμορφα, καταπράσινα δέντρα παντού. Χαμηλά σπιτάκια με όμορφες αυλές. Νομίζω ότι κάπου στο βάθος διέκρινα μία λιμνούλα.

Κατεβήκαμε από το λεωφορείο και πήγα με μεγάλες ταχύτητες στην Άννα... Με ένα πονηρό χαμόγελο μου είπε:

ΑΝ:Εππ... Τι έγινε εκεί μέσα;

Κ:Τίποτα δεν καταλαβαίνω τι εννοείς....

ΑΝ: Ναι ναι καλά θα τα πούμε στο δωμάτιο.

Αφού βρήκαμε τα δωμάτιά μας, μπήκαμε μέσα και καθίσαμε άπειρα κουρασμένες στα κρεβάτια μας έτοιμες να κοιμηθούμε όρθιες.

Μιλούσαμε μέχρι που κάποια στιγμή--

-----------------------------------------------------------

Γεια σας💫
Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το κεφάλαιο ❤
Για όποια παρατήρηση ή διόρθωση μπορείτε να μου στείλετε στον Instagram : @xamenh_ksana ❤
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο 🌹

HAPPY EN-WHAT!? Where stories live. Discover now