HAPPY EN-WHAT!?

Κεφάλαιο 17ο

Στα επόμενα δευτερόλεπτα με είχε κολλήσει στον τοίχο και είχε αρχίσει να με φιλάει. Είχα σταματήσει να αντιστέκομαι, δεν ήθελα να αντισταθώ άλλο... Εκείνη την στιγμή άκουσα μια γνώριμη φωνή...

Ήταν ο Χρήστος...Την έβαψα!

Χρ:Το ξερα! Το ξερα ότι θα με χρησιμοποιούσες μόνο και μόνο για να ξεπεράσεις αυτόν τον άχρηστο!

Αλ: Ποιον είπες άχρηστο ρε φλώρε;

Ο Άλεξ έκανε μια κίνηση να χτυπήσει τον Χρήστο αλλά τον σταμάτησα.

Χρ: Και εσύ ρε Κατερίνα; Δεν σε είχα για τέτοια... Νόμιζα ότι κάτι ένιωθες για μένα.

Κ: Νιώθω...Βασικά... Προσπάθησα να νιώσω αλλά..Συγγνώμη Χρήστο...
Προσπάθησα να τον πλησιάσω αλλά απομακρύνθηκε.

Χρ: Δεν θέλω να έχουμε επαφές Κατερίνα, αντίο...

Κ: Χρήστο! Άλεξ γαμώτο εσύ φταις!

Αλ: Με δουλεύεις τώρα!; Αν ήθελες ας το απέφευγες δεν σου φταίει κάνεις!

Γύρισα και έδωσα ένα χαστούκι στον Άλεξ ( ναι ναι ξέρω...Χαστούκι νούμερο 5272848 αλλά του αξίζει! )

Νιώθω άσχημα που πλήγωσα τον Χρήστο...Δεν του άξιζε αυτό.

Άρχισα να περπατάω για να γυρίσω σπίτι μου.

Μπήκα μέσα και πέταξα την τσάντα δίπλα από την πόρτα. Ο αδερφός μ είχε γυρίσει ήδη από την δουλειά.

Ν:επ μικρή, τι έχεις;

Κ: τίποτα όλα οκ. Πώς ήταν η δουλειά;

Ν: Βαρετά ξέρεις...

Κ: Κατάλαβα... Εγώ πάω πάνω δεν έχω πολύ όρεξη.

Ν: Δεν πείνας;

Κ: Όχι.

Πήγα πάνω και γέμισα την μπανιέρα με ζεστό νερό. Το είχα ανάγκη τώρα. Έβαλα μουσική να παίζει στο κινητό μου και χαλάρωσα.

Μετά ξάπλωσα για λίγο στο κρεβάτι μου. Ήταν βραδάκι γύρω στις 19:30 και είπα να πάω μια βόλτα. Φόρεσα μια άσπρη μπλούζα και ένα τζιν και έφυγα. Στον δρόμο είχα ακουστικά στα αυτιά μου και άκουγα μουσική.

Ένα μηχανάκι σταμάτησε μπροστά μου. Το αγνόησα και συνέχισα. Έπειτα ξανά ήρθε προς το μέρος μου.

Αποφάσισα να σταματήσω ώστε να δω γιατί με ακολουθεί.

Ο οδηγός της μηχανής κατέβηκε και έβγαλε το κράνος του. Γνώριμο πρόσωπο. Ίσως κάποιος από το σχολείο.