Κατεβήκαμε κάτω και ο Άλεξ άνοιξε την πόρτα. Μείναμε και οι δύο άφωνοι αφού είδαμε τον πατέρα του!
Αν με θυμηθεί την έβαψα!
Αλ:Μπαμπά;Τι κάνεις εσύ εδώ;
Μπ: Δεν χάρηκες;
Αλ: Όχι χάρηκα απλά δεν το περίμενα. Πού είναι η μαμά;
Μπ: Η μαμά σου δεν μπόρεσε να έρθει.
Αγκαλιάστηκαν και έπειτα ήρθαν προς τα εμένα.
Ωχ ωχ ωχ...Σε παρακαλώ ας μην με θυμάσαι σε παρακαλώ!
Αλ:Μπαμπά να σου γνωρίσω την κοπέλα μου την Κατερίνα.
Κ: Χάρηκα!
Μπ: Και εγώ αν και...Νομίζω πως κάπου σε ξέρω μου φαίνεσαι γνωστή...
Να τα μας... Οχι όχι σε παρακαλώ!
Κ:Αλήθεια; από πού;
Μπ: Μπαα λάθος θα κάνω.
Αλ: Ε ναι ρε μπαμπά από πού να ξες την Κατερίνα. Πόσο θα μείνεις;
Μπ: Όχι πολύ... Τρεις τέσσερις μέρες.
Αλ: Μάλιστα...
Καθίσαμε στον καναπέ και συζητούσαμε για διάφορα όπως το σχολείο ή την δουλειά του πατέρα του Άλεξ.
Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό μου και ήταν η Άννα.
Της είπα τα πάντα και της ζήτησα το απόγευμα να συναντηθούμε στο πάρκο.
Το μεσημέρι ο μπαμπάς του πήγε να ξεκουραστεί από το ταξίδι και εγώ με τον Άλεξ μείναμε μόνοι μας στο δωμάτιό του. Εγώ βέβαια ήμουν στον κόσμο μου.
Αλ:Κατερίνα;
Κ: Τι;
Αλ: Τι έχεις αγάπη μου καλά είσαι;
Κ: Εγώ; Ναι καλά είμαι.
Αλ: Σίγουρα; Από την ώρα που ήρθε ο μπαμπάς μου είσαι κάπως.
Κ: Όχι βρε μια χαρά είμαι. Απλά μωρό μου πάω να ετοιμαστώ γιατί θα βγω με την Άννα σε λίγο.
Αλ: Εντάξει.
Έτσι όπως το πάω θα με καταλάβει ο Άλεξ που είναι το μόνο άτομο που δεν θέλω να μάθει τίποτα.
Η ώρα πήγε 17:30 και πάω στο πάρκο να περιμένω την Άννα.
Αν:Τι έγινε ρε;
Κ: Χαμός, μία στραβή να γίνει και χάθηκα!
Αν:Γιατί ρε συ;
ČTEŠ
HAPPY EN-WHAT!?
TeenfikceΔύο παιδιά τα οποία φαινομενικά δεν μπορούν να είναι μαζί αλλά ίσως κάτι τους ενώσει...Άραγε για αυτά τα δύο παιδιά θα υπάρξει Happy End?...