HAPPY EN-WHAT!?

Κεφάλαιο 18ο

Όταν ανοίγω την πόρτα μπροστά μου βλέπω τον αδερφό μου... Ουπς...Δεν είναι καλό αυτό και το ξέρουμε όλοι μας νομίζω!

Μόλις ο αδερφός μου είδε τον Άλεξ άρχισε να σφίγγει τις γροθιές του και εγώ μπήκα μπροστά από τον Άλεξ για να προλάβω να καθησυχάσω τον αδερφό μου.

Κ: Νίκο πριν αντιδράσεις βιαστικά, ο Άλεξ με βοήθησε εχθές το βράδυ, αν δεν ήταν αυτός δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί...

Ν: Τι εννοείς; Κινδύνευσες; Είσαι καλά;

Κ: Ναι χάρη στον Άλεξ τώρα είμαι μια χαρά.

Ν: Α μπα του χρωστάμε και χάρη τώρα;

Αλ: Δεν χρειάζεται χάρη Νίκο!

Ν:Αλήθεια; Εγώ νόμιζα ότι δεν κάνεις τίποτα χωρίς ανταλλάγματα...

Κ: Ρε Νίκο σταμάτα! Αντί να του πεις και ευχαριστώ που με βοήθησε μιλάς κιόλας!

Αλ: Άστο Κατερίνα δεν πειράζει... Εγώ φεύγω τα λέμε μετά αν θες.

Κ: Εντάξει θα τα πούμε.

Η πόρτα έκλεισε και ο Άλεξ έφυγε. Ο αδερφός μου μπήκε μέσα με ένα βλέμμα γεμάτο ειρωνία.

Ν:Ναι ναι μην ξεχάσεις να τον πάρεις τηλέφωνο...Και μην αργήσεις και πολύ να του τηλεφωνήσεις κρίμα να περιμένει το παιδί!

Κ: Νίκο απλά σκάσε!

Του είπα νευριασμένη και πήγα στο δωμάτιό μου.

Σκεφτόμουν...Σκεφτόμουν συνέχεια μέχρι που χτύπησε το κινητό μου

ΆΛΕΞ
Το σήκωσα φυσικά.

Κ: Ναι;

Αλ:Γεια σου Κατερίνα ο Άλεξ είμαι

Κ: Ναι το κατάλαβα...

Αλ:Τι κάνεις;

Κ:Καλά είμαι εσύ;

Αλ:Καλά εδώ, καθόμουν και σε σκεφτόμουν...Εμμ δηλαδή σκεφτόμουν γενικά και...Άστο τα κανα θάλασσα

Κ: Χαχ δεν πειράζει, το ίδιο σκεφτόμασταν πάντως...

Αλ: Ααα ωραία...

Κ:Ναι...

Αλ: Ξέρεις...Σε πήρα για να σου πω ότι όταν ερχόμουν σπίτι μου, είδα αφίσες από τον χορό του σχολείο που θα γίνει το Σάββατο και ήθελα να σε ρωτήσω αν...

Κ:Αν;

Αλ: Να...Αν...Ήθελες να πάμε μαζί στον χορό...