HAPPY EN-WHAT!?

Κεφάλαιο 16ο

Ζ: Βρε βρε βρε η παλιά καλή μου--

Κ:Δεν με ενδιαφέρει τι ήμουν, με ενδιαφέρει τι θα είμαι από δω και πέρα... Και ξες τι θα είμαι; Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗΣ!

Κ: Τώρα άντε να βγάλετε τα μάτια σας αλλού! Τους είπα με ένα ειρωνικό χαμόγελο και μόλις έφυγαν έκατσα στην θέση μου.

Μετά από λίγο άκουσα μία σιγανή (δυνατή όσο δεν πάει😂) τσιρίδα... Ποιος άλλος θα μπορούσε να ήταν;

Α:ΑΑΑΑΑ!!!! Επιτέλους!!! Η κολλητούλα μου γύρισεεεε!!!!

Κ:Εμμ...Άννα θες να σταματήσεις να με σφίγγεις τόσο πολύ γιατί δεν μπορώ να πάρω ανάσα;

Α: Α ναι καλέ συγγνώμη. Για πες τι λέει; Σε είδε ο άλλος ο να μην πω ποιος;

Κ: Με είδε, τον είδα, του μίλησα ωραία και πολιτισμένα--

Α:Ωχ ωχ ωχ

Κ: Σκάσε ρε μια χαρά τα είπαμε!

Α: Κατάλαβα κατάλαβα...

Σε κάποια φάση μπαίνει μέσα ο μαθηματικός...Δεν έχω μισήσει άτομο περισσότερο από αυτόν! Βασικά έχω μισήσει! Τον Άλεξ.

Την ώρα του μαθήματος με κοιτούσε συνέχεια, είχε κολλήσει τα μάτια του πάνω μου. Το κατάλαβα επειδή κοιτούσα και εγώ λιγάκι. ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΠΑΜΠΟΝΗΡΑ ΩΝΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!!!!!

Σε κάποια φάση ο μαθηματικός μίλησε στον Άλεξ.

Καθ: Χατζηγεωργίου, στον πίνακα να μας λύσεις την άσκηση!

Αλ:Εεμμ ορίστε;

Καθ: Την άσκηση λέω παιδί μου, την άσκηση στον πίνακα!

Αλ: Ααα ναι...

ΑΛΕΞ POV:

Έχασα την μπάλα στο μάθημα, βρισκόμουν εκτός τόπου και χρόνου. Την κοιτούσα συνέχεια, ήταν όμορφη, πιο όμορφη από ποτέ. Μου έλειψε πολύ.

Σε κάποια φάση η φωνή του αχωνευτου πάντα καθηγητή με βγάζει από τις σκέψεις μου. Μου ζήτησε να σηκωθώ στον πίνακα. Ρεζίλι θα γίνω πάλι Χριστό δεν διάβασα.

Σηκώνομαι όρθιος και πάω προς τον πίνακα. Κοιτάω εξεταστικά αυτά που γράφει και παίρνω τον μαρκαδόρο που μου δίνει ο καθηγητής.

Δεν μπόρεσα να γράψω κάτι. Ανάθεμα και αν μπορεί κανείς να λύσει αυτήν την βλακεία!

Πού ακριβώς μου χρησιμεύει όλο αυτό είπαμε;

Καθ: Λοιπόν Χατζηγεωργίου, θα γράψεις τίποτα ή μόνο θα κοιτάς;