Body's Game (completed)

#BG11 : Seatmate

Chapter 11

I was about to compose my reply when my phone vibrated again. I press the back screen to check.

Hindi ko mapigilang hindi mapalingon sa left side ko ng mabasa ko kung kanino nanggaling ang mensahe. Nahihibang na ba talaga sya? I want to arch a brow straight to his face but I guess he overview my next move that's why he turned his focus on his phone to avoid my objection.

Sino nga ba ang hindi mapapaobject diba? He just texted me to seat next to him!

Dahil alam kong hindi sya mag aangat ng paningin , inirapan ko na lamang sya at napagdesisyonang sa text nalang ako magrereact.

Hindi pwede.

Tipid kong sagot.

After a blink , I heard his phones chimes.

Ano na naman ba kasing nakain nya at pumasok yon sa isip nya! Hindi nagtagal naramdaman ko na naman ang pagvibrate ng hawak kong phone. 

Why not? C'mon! Hindi naman sila mag iisip ng kung ano. They know we are friends.

I roll my eyes again. Pakiramdam ko sasakit ang mata ko kakaikot sa tuwing mababasa ko ang text nya! Alam nya naman pala ang dahilan then why still pushing.. God! Heto na naman sya sa pagiging u-g-h nya!

I'm controlling my body's reaction while typing. Baka kasi mapansin pa ng iba naming kaklase ang paguumpisa ng inis ko. 

Kahit na! We need to be careful.

Paalala ko sakanya.

Kahit kailan talaga kung anong naisip nya , yon na yon. Wala sa lugar kainis! Ng mabasa ko ang sunod nyang message na hiniling ko ay wag na sana syang magreply pa ay mas lalong napataas ang kilay ko. 

His message tells how crazy he really was!

I'll count 1-3 , kapag hindi kapa tumabi sakin. Susunduin kita dyan.

What? Anong susunduin? Kilometers away? Grabe talaga sya! Haynaku! Umpisa palang ng klase ganan na sya! Don't tell me nabitin pa sya sa segways namin last week!

I turned my face aside at hindi ko itinago ang pagkainis sa idea nya. Pagtingin ko sakanya nakatingin na din sya sa akin.

He stares at me like connecting the mental telepathy. By the invisible connection , I read in his eyes saying Ano na?

I widened my eyes , gritted my teeth inside , and glared at him with a my word in mind. Seriously? As he got my question , he nodded. Oh this is how mental telepathy works! =___=

Nagsukatan kami ng tingin at nagpatatagan. His both hands was resting in the table , yon bang nakatukod ang triceps nya. Basta yong upong pangcool.

His iPhone was in between of his wide palm. Maya maya , anagaw ang paningin ko ng mga daliri nya. Napansin ko kasing para itong nagbibilang.

First he raised his index finger , second the middle. Akala ko akala ko lang. But I guess yes! He was counting silently with those damn fingers!

Napakunot noo ako ng unti unti nyang itinataas ang palasingsingan nya. Sinasadya nya itong binibitin na para bang binibigyan nya ako ng pagkakataon para makapag desisyon na.

As he straightened his ring finger , he glare at me. Sorry but hindi mo ako matatakot sa mga tingin mo lang! Inirapan ko lang sya , wala ako sa mood makipaglabanan pa ng tingin sakanya.