Chapters || Scorbus

Chapter Eight: 𝙍𝙚𝙪𝙣𝙞𝙩𝙚

Gülümsüyordu.

Gülümsüyordu hem de uzun süreden sonra. Öğrenmişti ne olduğunu. Neden olduğunu. O suçlu değildi. Şimdi sadece biraz pişmanlığı vardı o kadar. O mektuplar yazılmadan bu sorunlar çözülmeliydi. Onun yanında olmalıydı.

Ama olmamıştı işte.

Dışarıdan gelen sesleri duyabiliyordu. Ona bağıranları duymuyordu. Kendi kendine mırıldanıyordu. Rüzgarı saçlarında ve yüzünde hissetmeyi özlemişti. Draco'nun sesini onca çığlığın arasında seçebiliyordu ancak ne dediğini anlamıyordu.

Durduğu çatıya yavaşça oturdu. Herkes nefesini tutmuşken o sadece güldü. "Atlamayacağımı ne zaman anlayacaksınız? Lütfen beni yalnız bırakın." Etraftaki insanlar korku dolu gözlerle Draco'ya baktılar. Draco kafasıyla onay verdikten sonra etraf yavaş yavaş sakinleşmeye başladı. İnsanlar uzaklaşıyordu.

Sadece o ve Albus kalana kadar bekledi. Daha sonra yavaşça eski eve yaklaştı Draco. "Albus, in ordan." Albus yavaşça kafasını salladı. "Burdan inmeyeceğimi ikimiz de biliyoruz Draco Malfoy."Sonra elini arkasına götürdü.

Draco'nun gözleri korkuyla büyürken gülümsemesi büyüdü. "Bunu hatırladın mı? Onun elindeydi. Onu durduramadan sıktığı kurşun bu silahtan çıkmıştı." Draco sinirlenmeye başlıyordu. "Albus seni uyarıyorum eğer bir şey yaparsa-"

Çocuğun silahı kendi kalbine dayadığını görünce sesi kesildi. Korkudan titriyordu. "Albus hayır-" "O da kalbine dayamıştı. Dur diyememiştim, çok korkmuştum." Gülümsemesi gittikçe büyüyordu.

"Burdan atlamayacaktım hayır, bu kadar hızlı bir ölümü hak etmiyorum. Onun çektiği acıdan istiyorum."

Draco gözlerinin dolduğunu hissederken kafasını salladı. "Hayır-"

"Bana hiç söylemedi onları. Hiçbirini bilmiyordum. Neden söylemedi? Onun yanında olmayacağımı mı sandı? Oysaki ben ona söz vermiştim yanında olacağıma dair."

"Albus lütfen sakinleş-" Artık gülümsemiyordu. Yanaklarına düşen gözyaşlarını umursamadan devam etti.

"Ona hep yanında olacağım demiştim. Sözümü tutmam gerekiyor Draco Malfoy."

~~~

Mektup

Baba;

Özür dilerim. Sana söz vermiştim güçlü olacaktım. Ama olmadı, yapamadım, pes ettim. Hiç kimse beni sevmedi. Sen ve o dışında. Ve ben bu kadar nefreti kaldıramadım. Özür dilerim senin istediğin o güçlü çocuk olamadığım için. Ama aldığım o tehditler, ölüm mektupları köşeye sıkıştırıp boynuma dayadıkları bıçaklar.. Onlar beni istemiyorlar. Bana hep istenmediğin yerde durma derdin hatırladın mı? Onlar beni istemiyorlar. İstenmiyorum.
Tek istediğim özgürce sevmek istediğim kişiyi sevmekti. Ama izin vermediler. Belki gideceğim yerde izin verirler kim bilir? Seni yalnız bıraktığım için özür dilerim. Onu yalnız bıraktığım için özür dilerim. Ben bencilim.

-S