KATRAN (ARA VERİLDİ)

5.Bölüm: ACI

Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın...

İyi okumalar...♡

" Dayanılması en zor olan acılar, insanın içinde gizlediği acılardır." (BALZAC)

5. Bölüm: ACI
"İntikamını alacağım..."
*Sen benim hiçbir şeyim olamazsın!!*

Yazarın anlatımıyla...
~15 yıl önce~

"Anne! Anne... neredesin?" 8 yaşındaki Erkan yerde yattığı battaniyeden annesine seslendi cevap yoktu. Her zaman annesi o uyanmadan yanına gelir, ona şarkı mırıldanırdı ama bugün Erkan annesinin yumuşak sesiyle değil çığlık sesleriyle kendi uyanmıştı. Ayağa kalktı, kaldıkları kulübenin içinde bir o odaya bir diğer odaya girdi ama annesi yoktu. Pencereye doğru yaklaştı pencere çok yüksekti Erkan'ın boyu yetişmiyordu. Mutfağa gitti küçük tabureyi alıp pencerenin önüne getirdi, üstüne çıktı ormanın içine baktı. Kimse yoktu ama çığlık sesleri gelmeye devam ediyordu. Hemen tabureden indi ve kapıya koştu. Kapıyı açmaya zorladı, kapı dışarıdan kilitlenmişti... Erkan daha fazla dayanamadı ve ağlamaya başladı, " Anne! Gel artık korkuyorum..." Erkan burnunu çeke çeke yattığı odaya girdi ve yerde duran oyuncak ayısını kucağına aldı. O sırada bir ses duydu annesinin sesi ağlıyordu... Erkan hemen kapıya koştu korkuyordu ama biliyordu annesi dışarıdaydı. Kapının önündeki askılığa baktı anahtar oradaydı hemen tabureyi getirdi anahtarı aldı kapıyı açtı ve çıplak ayaklarıyla ormana koştu annesi ağaca yaslanmış ağlıyordu. Erkan hemen annesinin yanına koştu annesine sarıldı, annesi tek eliyle Erkan'ın saçlarını okşuyordu Erkan kafasını kaldırdı ve konuşmaya başladı, " Anne çok korktum neden buradasın? Yoksa ağaçtan mı düştün? Neden ağlıyorsun? Annesi yere çömeldi Erkan'ın ellerini eline alıp konuştu, "Canım lütfen ağlama..." eliyle Erkan'ın gözyaşlarını sildi ve alnından öptü "Erkan artık tek başına olacaksın oğlum, sakın ağlamayacaksın tek başına bir kahraman gibi dimdik duracak asla pes etmeyeceksin. Annen her zaman bu ağacın altında olacak ne zaman istersen ben burada olacağım. Burası bizim ağacımız olsun tamam mı?" Erkan annesine baktı neden böyle konuştuğunu anlamamıştı. "Neden böyle dedin ki anne? Biz her haftasonu buraya geliyoruz zaten... yoksa sen bir daha gelmeyecek misin? Anne ben babamla gelmem o çok sert biri ondan korkuyorum..." annesi artık dayanamıyordu ok kalbine girmişti... Erkan'ın bunu görmesini istemiyordu ama gelmişti, küçük bebeği babasıyla yaşayamazdı... nefes alamaz hâle geldi, o sırada Erkan'ı kendine çekti ve sıkıca sarıldı, ağaca yaslı ve gözleri açık kafası omzuna düşmüştü sessizce kalakalmıştı. Erkan annesine baktığında kaşları çatılmıştı annesini yavaşça sarstı Erkan'ın tombul yanağına kan damladı Erkan eliyle kana dokundu ve annesinin sırtına baktı kendi boyu kadar bir ok annesinin kalbine kadar girmişti, Erkan sesli bir şekilde ağlamaya başladı annesine seslendi " Anne h,hayır beni bırakma lütfen kalk, ben babamla yaşamam..." annesi konuşmadı Erkan artık anlamıştı çünkü annesi onun ağlamasına dayanamaz, hemen uyanır ona sarılırdı... Annesi artık bu dünyadan gitmişti Erkan ağlıyordu annesinin göğsüne başını koydu ve sessizce kalakaldı bayılmıştı... Annesinin gözünden bir damla yaş Erkan'ın ensesine düştü ve ortada sadece kuşların sesi kaldı...

Günümüz, Erkan'ın anlatımıyla...

Yasemin evden çıkalı 15 dakika geçmişti, odaya çıktım yatağa yattım ve düşündüm Yasemin bir cadı olmasına rağmen çok soğuktu ve yalan söyleyemiyordu. Melez olduğunu biliyordum, herşeyin sorumlusu oydu ama onu nedense bir türlü suçlayamıyordum. Melez olması belki onun suçu değildi ama onun yüzünden annem... sinirle yataktan kalktım ve aşağı inerek ceketimi aldım giyinerek evden çıktım arabaya bindim, sinirle direksiyona vurdum, arabayı çalıştırdım. Ormana sürmeye başladım. Telefonumun çaldığını duydum vites kutusuna baktım - Lider. Derin bir nefes vererek telefonu açtım,