MUTUAL LOVE

Chapter 7

Leonardo's point of view

Nang nmakapasok na sa hotel room ay naabutan kong natutulog nga si Marx sa kama. Pinatong ko ang napanalunan kong album sa mesa na nasa gilid ng kama saka ako pumunta sa maliit na mesa at uminom ng tubig.

I'm exhausted!

Wala naman akong masyadong ginawa ngayong araw pero sobrang pagod ang nararamdaman ko. Feel ko hindi pa nawawala ang lagnat ko. Kinuha ko ang maleta ko at kinuha doon ang paracetamol na dala ko. Bumalik ako sa mesa at nilagay ang gamot sa bibig pagtapos ay uminom ulit ng tubig.

I'm about to go to my bed when I feel dizziness, And I've realized that the guy inside my room were sleeping. So I decided to go to the long couch and lying myself down.

I closed my eyes and a couple minutes later I felt a warm hand on my neck and to my forehead, like someone's checking my temperature.

''Aisshh!! You're sick. Why the heck I forgot that you're sick?'' Narinig kong nagaalalang sambit ni 'Marx.

I slowly open my eyes. At this moment ay parang tumigil ang mundo ko nang magtagpo ang mga tingin namin. I see glittering in his eyes, his beautiful eyes.

Nginitian niya ako.

''O-oh. G-go to your bed. I'm sorry..'' Aniya.

Ilang minuto akong hindi gumalaw at nakatitig lang sa mukha niya. Inaral ko nang detalyado ang mukha niya.

His face. I'm 1OO% sure, He's not pure korean. It's weird that I didn't noticed it for the first time.

He snapped his finger near to my face. Bumalik ako sa tamang huwisyo, Napa iling na lang ako at bumaling sa kanya.

''Huh?'' Tanong ko.

''Go to your bed.'' Aniya ulit. Tumango ako at tumayo na, Hindi ko na naramdaman ang hilo ko pero pumunta na ako sa kama ko.

This is unbelievable!  Is this because of him?! No, It is because of the medicine.

Humiga ako at nagkumot. Nanatili akong nakatingin sa kisame at nakikita ko naman siya sa aking peripheral vision na nakatingin lang siya sakin. Nilingon ko siya at nagiwas naman siya ng tingin.

''Why are you still standing there?'' Tanong ko sa kanya.

Lumapit naman siya sa kama ko at tiningnan ako ng diretso.

''I'm going now to get you something to eat and medicine. Stay there for a while, Okay?'' He fluently said.

Akmang tatalikuran niya ako nang hawakan ko siya sa pulsuhan niya.
Humarap siya sakin nang nagtataka ang mga mata.

''Why are you doing this to me?'' Takang tanong ko.

''Doing what?''

''You're taking care of me like you know me really well...'' Mahinang sabi ko habang nakatingin sa mga mata niya. Tumango-tango siya at nagsalita.

''Yeah, I want to take care of you.'' Pag amin niya. Hindi ako masyadong nagulat but bumilis talaga ng husto ang pag tibok ng puso ko.

''W-why? You don't have to do that. I can take care of myself.''

''I'm happy.'' Aniya, Hindi ko inaasahan.