Episode-12

6.2K 684 4
                                    

ဒေါက်တာရှောင်လေးကလူနာတွေကြားထဲ
ပြေးလွှားနေတယ်

အလုပ်သင်ဆရာဝန်လေးကအပြေးအလွှားလာကာ
ဆေးရုံအုပ်ခေါ်ကြောင်းပြောတယ်

ထူးဆန်းလိုက်တာ
ငါဘာအပြစ်မှမလုပ်ထားပါဘူး ဘာကြောင့်ပါလိမ့်
ဆေးရုံအုပ်ဆိုတော့ဘေးမှာလုဟန်ကောရှိမှာပဲ

ငယ်ငယ်လေးနဲ့ထန်းယွဲ့ဆေးရုံကိုတည်ထောင်နိုင်သော
ဆေးရုံအုပ်ရှစ်ရွှင်းကိုသူတကယ်လေးစားပါတယ်

မျက်နှာထားတည်ပေမဲ့သဘောကောင်းတယ်လို့
လုဟန်ကောကအမြဲပြောတယ်
ထားပါတော့လေ ငါ့ကိုခေါ်တယ်ဆိုတော့သွားရမယ်

ဆေးရုံအုပ်ဖြစ်တဲ့ရှစ်ရွှင်းဆီ
ရှောင်းကျန့်လာနေတယ်..

အခန်းထဲရောက်တော့
အေးစက်တည်ငြိမ်တဲ့မျက်နှာနဲ့လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့တယ်
သူ့ကိုမြင်ရတာ ဝမ်ရိပေါ်ကိုမြင်နေရသလိုပဲ

ဘေးနားကနွေဦးလိုမျက်နှာနဲ့လုဟန်ကောရှိတယ်

"ဆေးရုံအုပ် ကျနော့်ကိုခေါ်တယ်ဆိုတာ."

"ထိုင်ပါဦး..ကော်ဖီသောက်ဦးမလား"

"ရပါတယ်.."

"နောက်တစ်ပတ်နေရင်နယ်ဘက်ကို
ကုသရေးဆင်းမယ်အဖွဲ့ထဲမှာ ဒေါက်တာရှောင်နဲ့မတည့်တဲ့
သူများပါလား"

"ကျနော်နဲ့မတည့်တဲ့သူမရှိပါဘူး
အထင်လွဲနေတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်.."

"လောင်ဝမ် ဒီကိစ္စကဒီတိုင်းမေးလို့မှမရတာ
ဒေါက်တာရှောင်အခုလိုကြုံနေရတာအမြဲလိုပဲဟာကို"

"လုဟန်ကောပြောတာတော့ဟုတ်တယ်
ကျနော်ကိုဒါမျိုးအရင်ကလည်းကြုံခဲ့ဖူးပါတယ်"

"ဟုတ်ပါပြီ. ကျနော်ကခေါ်မေးကြည့်တာပါ
အခုတလောနားရက်လည်းမရသေးဘူးမလား
နားရက်ပါယူသွားနော် ဒေါက်တာရှောင်"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆေးရုံအုပ်"

"ဒါနဲ့မေ့တော့မလို့.."

"ဘာများလဲ လောင်ဝမ်."

"ဒီတစ်ခေါက်တွေ့ဆုံပွဲမှာဆရာဝန်တစ်ချို့ပါလိုက်ရမှာလေ
ဒေါက်တာရှောင်ကိုခေါ်သွားရင်အဆင်ပြေမလားလို့
ဒေါက်တာရွှမ်ကျသူအဆင်မပြေမှာစိုးရတယ် "

DEFINE! [COMPLETED]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang