O Harry,όπως είπε κάθισε μαζί μου και με φρόντισε για την υπόλοιπη μέρα.Όσο για το σπασμένο παράθυρο,πήρε τηλέφωνο,να έρθουν να το αντικαταστήσουν,αλλά είπαν πως το συντομότερο που μπορούσαν να έρθουν,ήταν αύριο το απόγευμα.Αυτό θα ήταν πραγματικά μία δύσκολη εξήγηση στην μαμά μου.Καθάρισα τα γυαλιά και έπειτα τα πέταξα.Επίσης,o Harry,είπε πως θα έμενε εδώ το βράδυ.''Θέλουν δεν θέλουν οι γονείς σου.''
Δεν αρνήθηκα,για΄τι δεν ήθελα να μείνω μόνη.Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να μπει από το παράθυρο.Την υπόλοιπη μέρα,είδαμε ταινίες αγγαλιά,όπως το The Notebook,το Love actually και το καινούργιο Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
Πολύ σύντομα,η μαμά μπήκε στο σπίτι με τον Sam από πίσω της.Βγήκα από την αγγαλιά του Harry και γύρισα,περιμένοντας να μου φωνάξει.Προς μεγάλη μου έκπληξη,στριφογύρισε τα μάτια της και αφήνοντας ένα ενοχλητικό εποφώνημα,ανέβηκε τα σκαλιά.Όλα τα καλά όμως κάποτε τελειώνουν και συγκεκριμένα τα δικά μου καλά,θα τελειώσουν όταν έρθει ο αποτυχημένος.
''Επ.''Χαμογέλασε ο Harry στον Sam,όσο έκαναν το μικρό σύνθημα τους με τα χέρια.
''Τι συνέβη στο παράθυρο;''Ρώτησε ο Sam.
Κοίταξα τον Harry,ελπίζοντας πως θα είχε σκεφτεί μία ιδεά.''Έπεσε ένας κορμός.''Είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα.
Σήκωσε το ένα του φρύδι,αλλά αμέσως μετά ανασήκωσε τους ώμους του.''Θα μείνεις εδώ απόψε;''Ρώτησε ενθουσιασμένος τον Harry.
''Φυσικά.''Χαμογέλασε.
Ο Sam μετά από ένα τεράστιο επιφώνημα χαράς πήγε στην κουζίνα και ξαναβολεύτηκα στην αγγαλιά του Harry.''Ξες οτί αργότερα θα γίνει χαμός έτσι;''
''Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;''
Στριφογύρισα τα μάτια μου.''Ο αποτυχημένος.''
Ο Harry χαμογέλασε.''Δεν νομίζω να θέλει να τα βάλει μαζί μου.''
[...]
Για κάποιον λόγο,ο αποτυχημένος δεν επέστρεψε.Ας ελπίσουμε πως έπεσε από γκρεμό ή οτί έπεσε στον ωκεανό και τον έφαγαν οι καρχαρίες.Αν πάθενε κάτι τέτοιο θα έκλαιγα.Από χαρά.
