Η επιστροφή ήταν αρκετά αμήχανη χωρίς κανέναν να μιλάει.Είναι η δεύτερη φορά που νιώθω έτσι με τον Harry.Η πρώτη ήταν όταν είχε χτυπήσει τον αποτυχημένο και πήγα να δω αν είναι καλά.Γιατί θύμωσε τώρα;Τι έκανα;
Ο Sam βγήκε από το αμάξι,αφού ευχαρίστησε τον Harry και μπήκε στο σπίτι.''Έκανα κάτι;''Ρώτησα χαμηλόφωνα μην θέλωντας να τον θυμώσω περισσότερο.
Για λίγα λεπτά απλά κοιτούσε μπροστά χωρίς να μιλάει.
''Όχι,Alyssa,δεν έκανες κάτι.''Είπε επιτέλους.
''Τότε γιατί δε μου μιλάς;''
Δεν απάντησε.
Αναστέναξα και γύρισα προς το παράθυρο.Το αμάξι του αποτυχημένου ήταν απ'έξω και αυτό με άγχωσε περισσότερο.Θυμάμαι που είπε πως θέλει να μας μιλήσει απόψε.Δεν ήθελα να πάω στο σπίτι,οπότε είπα το επόμενο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.''Λοιπόν...ο χορός είναι αύριο βράδυ.''
Στριφογύρισε τα μάτια του.''Δεν πηγαίνω σε σχολικούς χορούς.Είναι μία βλακεία χωρίς νόημα.Ντύνονται σαν καρνάβαλοι για έναν ηλίθιο χορό.Ναι,ευχαριστώ αλλά όχι.''
Λοιπον...υπέροχα!
''Θα σε δω άυριο.''Είπα προσπαθώντας να κρατήσω σταθερή την φωνή μου από το να κλάψω.
Γύρισε προς το μέρος μου.''Ήθελες να πάμε μαζί;''
''Δ-δεν,δεν ξέρω,απλώς ρωτούσα.''Είπα και χαμογέλασα ψεύτικα.''Μην ανήσυχεις,ούτε εμένα μ'άρέσουν πολύ οι σχολικοί χοροί.''
Με αυτό,άνοιξα την πόρτα και βγήκα.Προς έκπληξή μου,ο Harry βγήκε από το αμάξι και ήρθε κοντά μου.
''Alyssa,συγνώμη.''Είπε και έπιασε το πρόσωπό μου με τα χέρια του.''Δεν ήθελα να δείξω,πως δεν νοιάζομαι για σένα.''
''Ξέρεις,έτσι δείχνεις τώρα τελευταία.''Είπα.''Αλλά δεν πειράζει.''
''Όχι Alyssa,δεν είναι αυτό απλά-''
''Άστο.Δεν έχει σημασία πλέον.''Είπα και έβγαλα τα χέρια του από το πρόσωπό μου.Προχώρησα προς την πόρτα και την ξεκλείδωσα χωρίς να κοιτάξω πίσω.Η μαμά,ο Sam και ο αποτυχημένος καθόντουσαν στο σαλόνι και με περίμεναν υποθέτω.
''Alyssa,κάθισε σε παρακαλώ.''Είπε ο αποτυχημένος.
''Προτιμώ να είμαι όρθια.Δεν χρειάζεται να κάθομαι για να σε ακούω.''Μουρμούρισα.
''Πολύ καλά.''Είπε θυμωμένα.''Σας κάλεσα,γιατί από τότε που η Alyssa,έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται έτσι,είμαστε όλοι χάλια.''
Σοβαρά μόλις είπε κάτι τέτοιο;Φταίω εγώ που αυτός είναι μαλάκας και δεν μπορεί να φτιάξει την ζωή του;
''Οπότε,''Συνέχισε.''θα πάμε όλοι επίσκεψη στους γονείς μου άυριο μετά το σχολείο και θα μείνουμε εκεί όλο το σαββατοκύριακο-''
''Δεν υπάρχει περίπτωση.''Τον διέκοψα.
''Με συγχωρείς,δεν κατάλαβα;''
''Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσω το σαββατοκύριακο με δύο ανθρώπους που απορώ αν ξέρουν οτί υπάρχω!''Φώναξα.''Πάντα δίνουν λεφτά στον Sam,του αγοράζουν δώρα,αλλά με ρώτησε κανείς αν παίρνω εγώ κάτι;Δεν μου έχουν πει καν ''χρόνια πολλά''!Δεν μου έχουν πει ένα ''καλά Χριστούγεννα''!Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω μαζί τους!''
''Θα έρθεις χωρίς δεύτερη σκέψη.''Είπε αυστηρά.''Σε αγαπάνε όσο και εγώ.''
''Σοβαρά τώρα;''
''Τι σε κάνει να πιστεύεις οτί δεν σ'αγαπώ;''
''Όταν αγαπάς κάποιον δεν τον πληγώνεις!''Φώναξα.''Όταν αγαπάς κάποιον δεν κλέβεις την ευτυχία του!Δεν πληγώνεις αυτούς που αγαπάς!Δεν φωνάζεις σε αυτούς που αγαπάς!Δεν συμπεριφέρεσαι σαν εσένα σε αυτόυς που αγαπάς!''
Στριφογύρισε τα μάτια του.''Ωραία λοιπον,αν δεν θες να έρθεις μείνε εδώ.''
''Τέλεια.Τουλάχιστον θα έχω λίγο γαμημένο χρόνο μόνη μου!''Φώναξα και ανέβηκα επάνω αγνοώντας τις φωνές του.
Έκλεισα με δύναμη την πόρτα και άρχισα να κλαίω.Υποσχέθηκα στον Harry πως δεν θα το ξανακάνω.Tου υποσχέθηκα πως θα του τηλεφωνούσα αν τον χρειαζόμουν.Αλλά έτσι όπως φέρεται,δεν μου δείχνει πως θα νοιαζόταν.Με αυτή την σκέψη,το πήρα από το γραφείο.
VOTES&COMMENTS :)
