...Angelic Anarchy...

⚔11⚔

Στο προηγούμενο κεφάλαιο...

Εκείνη την στιγμή, έπιασα, με την άκρη του ματιού μου, κάποιον να μπαίνει στο μαγαζί και γύρισα το βλέμμα μου προς τα εκεί

Εεεε όχι ρε, γαμώ την πουτάνα μου! Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό...

Στο σημερινό...

Γαμώ το στανιό μου!

Γαμώ την μιζέρια μου!

Γαμώ μου, ΌΛΑ!

Γιατί Θεούλη μου!?

Γιατί!?

Τι σου έχω κάνει!?

Γιατί πληρώνω τις αμαρτίες που έκανε ο Χίτλερ!?

Έλεος δηλαδή!

Και όλοι θα κοιτάνε τώρα λες και είμαι καμία ζουρλή, που το έσκασε από το Δαφνί!

*Σούλα: "Μην την πιστεύετε! Μπορεί να είναι, όντως, καμία παλαβιάρα που το έσκασε από κανά τρελάδικο!"

Εγώ: "Σούλα, πάρε τον πούλο μόνη σου, γιατί αν σε στείλω εγώ, θα σε στείλω χωρίς το σύστημα οργάνων σου!"

Σούλα: "Ρεε αυτή είναι όντως τρελή! Θέλει να με ξεκοιλιάσει! ΒΟΉΘΕΙΑ ΧΩΡΙΑΝΟΊ!"

Εγώ: "Βρε άντε μου στο διάλο και συ τώρα!"*

Τέλος πάντων, συνεχίζω.

Μόλις μπήκε στην καφετέρια ο άνθρωπος, που μου κατέστρεψε ότι πιθανό συναίσθημα είχα ποτέ μου...

Και αυτός είναι οοοοοο
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ρούλο παρακαλώ!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Πολυαγαπημένος μας Αχιλλέας!

Μπορείτε να καταλάβετε νομίζω την ειρωνία στην όλη πρόταση!

Τι στον πούτσο θέλει αυτός εδώ!?

Αααα και το καλύτερο δεν σας το είπα!

Δίπλα του ακριβώς στέκεται μια κοπελίτσα (ο Θεός να την κάνει), που πιο πολύ θα την περνούσε κανείς για Μπάρμπι αλά πουτανέ!

Κατευθύνθηκαν προς ένα τραπεζάκι, λίγο πιο δίπλα από 'μας, και έκατσαν ανενόχλητοι

Μαρία: "Σταυρούλα όλα καλά!? Έγινες άσπρη σαν το χαρτί, τι έπαθες?" ρώτησε ανήσυχα

Εγώ: "Κοίτα ποιος είναι στο διπλανό μας τραπέζι, από δεξιά" της είπα προσπαθώντας να συγκρατήσω τα νεύρα μου