...Angelic Anarchy...

⚔4⚔

Στο προηγούμενο κεφάλαιο...

Μαρία: "Θα πάμε Εξάρχεια μωρό μου!" είπε ένα σατανικό χαμόγελο στην φάτσα της

Γουστάρω φάση, θα τα περάσουμε σούπερ σήμερα το βράδυ!

Χιχιχιχι😈😈

Στο σημερινό...

Εγώ: "Εξάρχεια? Από πού κι ως πού?" ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω τον ενθουσιασμό μου

Μαρία: "Ρε είσαι ηλίθια?" είπε σε φάση
'Κοπελιά είσαι τελείως στον κόσμο σου?'

*Σούλα: "Αυτό είναι αυτονόητο, δεν ρωτάμε τέτοια πράγματα Μαράκι μου χαχαχα!"

Εγώ: "Βρε άι στο διάλο και συ μεσιμεριάτικα!"*

Μαρία: "Ρε δεν θυμάσαι που η Λένα μας είχε πει ότι έχει κάτι φίλους στα Εξάρχεια!?" είπε και εγώ κοίταξα τον Φέλιξ

Φέλιξ: "Εμένα μην με κοιτάς, εδώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες, θα θυμάμαι αυτό!?" είπε γελώντας παρασέρνοντας και 'μενα μαζί του

Εγώ: "Ωραία τότε! Πες ότι πάμε, υποθέτοντας πάντα μιλάω, δεν θα ξέρουμε κανέναν εκτός από την Λένα!"

Μαρία: "Εεεε σιγά καλέ! Και τώρα που δεν έχεις τον παπάρα, τον Αχιλλέα, να στα πριζει για το που να πας και τι να κάνεις, είσαι ελεύθερη!" είπε και τότε σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου αλλά έκρυβε πίκρα...

Μαρία: "Μπορούμε να πάμε, έτσι, και για καμάκι!" είπε σκουντώντας με όλο υπονοούμενα ενώ εγώ γελαγα

Φέλιξ: "Άτσα! Ξεπετάχτηκε και το Μαράκι! Θέλει να πάει και για καμάκι!" είπε με ένα τόνο πονηράδας στην φωνή του

Μαρία: "Εεεε δεν θα καταντήσω σαν και 'σένα!" είπε ειρωνικά

Φέλιξ: "Θεός?" είπε και άρχισε να περιφανεύεται σαν τον κόκορα

Μαρία: "Όχι αγορίνα μου, ιου" είπε και ο Φέλιξ την κοίταξε ερωτηματικά "Μπακουρι εννοούσα, ακούς εκεί θεός εσύ!" είπε και άρχισε να γελάει και εγώ γέλασα σιγανά

Φέλιξ: "Ρε άι στα διάλα και οι δύο! Εγώ φταίω που ήρθα να βοηθήσω!" είπε και προσποιήθηκε πως πληγώθηκε το γομάρι

Μαρία: "Ναι ωραία, τώρα που βοήθησες, όμως, πάρε σιγά σιγά τον πούλο, για να μην πω γρήγορα γρήγορα, γιατί πρέπει να ετοιμαστούμε εμείς!" Είπε και με τράβηξε να σηκωθώ ενώ έσπρωχνε επίμονα τον Φέλιξ προς την εξώπορτα

Φέλιξ: "Καλά καλά, μην σπρώχνεις κιόλας! Να περάσουμε να σας πάρουμε ή θα έρθετε μόνες σας?" ρώτησε ενώ έφτασε την πόρτα