⛓️ BEYAZ UMUT ⛓️

1.BÖLÜM 🍂

Selam mən geldim 🤭😘😘

Gözyaşlarımı silip ayağa kalktım, evet savaşcaktım kaybetmek yoktu benim kitabımda, pes etmek asla yoktu. Pes etmeyecektim hayallerime ulaşmak için direnecektim sonu ne olursa olsun başaracaktım.
Bu olanları aklımdan atıp ders çalışmaya karar verdim neticede üniversite sınavına hazırlanıyordum. Masaya oturdum, biraz antrenmanlarla matematik çözsem iyi olacaktı diye düşündüm. telefonumdan rastgele bir şarkı açtım ve çözmeye başladım. Ben çözmeye başladıktan yarım saat sonra annem :

- Zeynep kızım gel yemek hazır.
- tamam anne geliyorum biraz sonra..

Off bu soruyu çözmeden gidip yemek yersem aklım soruda kalırdı o yuzden cevabı bulup gitmem lazımdı.
Yani tamam matematiğim çok iyi değil, dikkat eksikliğim vardı ama bende az birşeyler biliyordum jsjjs
Yani anlam vermiyorum ki bu bilmeyeni ben bilsem bulsam nolcak sanki jsjsjsjsjs diye kendi kendime konuşurken
annem tekrardan :
"Zeynep gel yemek ye bak yemek bitmek üzere." deyip beni çağırdı

"Tamam anne geliyorum yaa az kaldı bulcam cevabını "

Tekrar sorunun bilinmeyenini bulmaya  devam ettim, tam soru yanlış derken nerde yanlış yaptığım yeri buldum, şükür sonunda cevabını buldum.

Kitapları masada olduğu gibi bırakıp mutfağa gittim, hepsi yerde oturmuş yemeklerini yiyorlardı, bende boş bulduğum bir yere oturup yemeğimi yemeye başladım.
Yemek yerken bile aklım halen o konudaydı, onlar yemeklerini yiyorlardı bende onları inceliyordum
tek tek .Aklımdan acaba beni istemediğim birine verirlermiydi diye düşünüyordum?
Taki annem
-Zeynep kalk ayran yap.diyene kadar

Sofradan kalkmaktan nefret eden ben tek değilimdir herhalde?
-Anne az yapmasaydın sende
-konuşma kız kalk yap.
-Tamam anne yapıyorum.
Yoğurtu dolaptan alıp sürahiye boşalttım biraz çırptıktan sonra su döktüm, yine oturup yemeğimi yemeye başladım. Herkes yavaş yavaş sofradan kalkıyorlardı .
Sonunda ben ve sofra kaldık biraz bakıştıktan sonra annem :

-Zeynep sofrayla alıp vermediğin ne kızım neyi bekliyorsun, kalkıp toparla sonrada çay koy.

- anne belki bakışıyoruzdur sende bozdun o güzel bakışmamızı jsjssjsjs

-Sus kız sen iyice dellendin, ben gidiyorum sen çayıda getir .

-Tamam anne git sen.

İç sesimle konuşurken az kaldı Zeynep bu hayattan kurtulmana az kaldı sabret diyordum kendimce , istediğin hayal ettiğin o hayatı yaşayacaksın. Sofrayı temizledim bulaşıklarıda aldım yıkamaya başlarken aklıma çay geldi ..
Dur en iyisi çayı koyayım o sırada da geri kalan işimi yaparım...

Bundan 1 yıl önceydi...
11 sınıfa gidiyordum, yarıyıl tatiline yaklaşmıştık. Genelde bizim tatilimiz hep evde kalmakla geçerdi, diğer insanlar gibi gerçekten tatil yapıp başka şehirlere gitmezdik. Ama o yıl abilerim "Zeynep tatilde yanımıza gelsin hem burda tatilini yapar hemde bize yemek hazırlar demişlerdi."

içimden :
"Resmen hizmetçi olarak kullanıyorlardı yaaa sinirlerim bozulmuştu ama olsun bu günlerde bitecekti değil mi?
Hep İstanbulu merak etmişimdir acaba nasıl bir şehirdir güzel miydi televizyonda görüldüğü gibi miydi? Aklımda delice sorular, içim kıpır kıpır. nede olsa ilk defa şehir dışına gidecektim. Bunun için heyecanlıydım ve nice güzel hayaller kuruyordum. "ben böyle içimden konuşmaya devam ederken

Annem
-evet tabi gelsin oğlum, hem burda boş boş oturacağına size yardım eder.

Anneme ters ters bakıp
Gözlerimle
"Boş boş mu oturuyorum ben anne? sabahtan akşama kadar iş yapıyorum sana. Tabi biz kızlar ne yapsak yaranamıyoruz ki size ?

He anam bana sormayın zaten belki ben gitmek istemiyorum, külliyen yalan haha gitmek istiyorum ama bizde insanız dimi yani? benim fikrimi de sorun bi. Ama nerde bizim fikrimiz sorulmaz bile...

Adam akıllı özgürlüğümüzü yaşayamıyoruz ki... anlam veremiyorum zaten böyle ailelere? Madem güzel bir hayat güzel bir yaşam sunmayacaksınız neden bizi bu zalim dünyaya getiriyorsunuz? ne diye hayatımızı yaşamamıza engel oluyorsunuz? Ne diye özgürlüğümüzü kısıtlıyorsunuz?
Anlam vermiyorum hiçbirşeye....

Sırf sizin için okuyorum, sırf bu çekilmez zalim dünyaya katlanamamak için bütün çabam. Çünki bu dünyada paran olduğu kadar özgürsün! paran olduğu kadar değerin vardır insanların gözünde... Bu yalancı dünyada herkesin gözünü para bürümüş. Ah be yalan dünya keşke bu kadar gerçekçi olmasaydın... Keşke bu kadar insaların zalim, para düşkünü olmasalardı belki dw dünya daha güzel olurdu...
Keşke...

Annemde bana bakarak,
-de bakayım gitmek istemiyor musun?

- gitmek istediğimi çok iyi biliyorsun anne ama keşke bunu şimdi sormak yerine önceden sorsaydın fena olmazdı hani

- cevabını bildiğim birşeyi ne diye sorayım gııııı zaten gitmek için can atıyorsun, hem fena mı gitmişken abilerede bakarsın.

Diyecek birşey bulamıyorum,
İnsanı ailesi bile anlamıyorsa başkalarının anlamamasını gayet doğal karşılamak gerek doğrusu. ☘️

Odaya doğru ilerliyorum ama halen aklım o güzelim şehrin hayalini kurmaktaydı.. kafamın dağılması için biraz antrenman çözmek iyi gelir diye düşündüm.
Genelde hep gece çalışmaya başlardım sabah ev işlerinden dolayı fırsatım olamazdı çalışmaya. Kaldığımı yerden çözmeye başlamadan önce yine müzik açıp kulaklığımı taktım . Ders çalışırken heleki matematik çözerken müzik dinlemek çok hoşuma giderdi. Antrenmanımın  içi hep yazılarla doluydu anlık duygularımı müzikle beraber yazardım hep, kitabımın bir köşesine...

Yorulduğumu hissedince bıraktım çalışmayı. Kalkıp abdest alıp, yatsı namazını kıldım. Doğrusu namazın verdiği huzuru hiçbir yerde bulamazdım.
Namazdan sonra hep yaptığım gibi önce fatiha süresini okurdum ardından da rabbena suresini okurdum hep, sonra dua etmeye başlardım.

"Ey kainatı yaratan, Yoktan var eden güzel rabbim bizlere hidayet ver, bizleri doğu yola ilet nitekim sen herşeyin en iyisini bilensin, herşeyin hayırlı olanı nasip et Allah'ım, senden başka gidecek kimsemiz yok sen bizlere acı. Merhametini bizden esirgeme, güzel Allah'ım hayallerimi hedeflerimi gerçekleştirmemde sen bana yardım et. Amin ecmain inşallah ☝️ "

Namazlığımı katlayıp yatağımı serdim, yatağıma uzandım, uzanırken düşünmeyi hayal etmeyi çok severdim. Çünki beni bu dünyadan alıp götüren ve tek mutlu eden şey buydu. İstanbul un hayalini kurmaya başladım, acaba hangi kıyafetlerimi götürsem?  Yolcu olduğum gün ne giysem yaa çok heycanlı? Şimdiden kombin yapmam
lazım. acaba neyle gidecektim uçakla mı yoksa ötobüsle mi. Gerçi benim için fark edecek birşeyin olduğunu sanmıyorum neticede hangisi olursa olsun ikisi de benim için ilk olacaktı.

Ben bu kadar heyecanla hayalle uykuya dalarken, İstanbula gitmem için bu kadar sevinirken asıl hayatımın en büyük savaşını oraya gittikten sonra vereceğimi bilemezdim, hayatımın en zor dönemlerini, en acılı dönemlerinin sebebi olan o şehirdeki insanların olacağını bilemezdim.

Merhaba güzel okuyucularım nasılsınız ^^
Umarım beğenmişsinizdir diye düşünüyorum 🤗👀
Lütfen oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın! elinizi bu konuda korkak alıştırmayın 😜😅🤗
Sizleri çok seviyorum en güzele emanet olun ^^