Oneshot Stories

Waiting for you

Kitang-kita ko yung paligid madaming puno at mga bahay. Nag taka naman ako dahil bihasa ako sa ginagawa ko na kahit kailan hindi ko pa nagagawa. It's like the game I played, Wooahh I love this game but why I'm here? Fighting for my life, it is a competitive solo. I can't believe this! Maybe I can select 4 squadmates later? I don't know what to do but I can do this! Fighting!

Kitang kita ko na yung pag count down, malapit na kaming maglaro. I select Mt. Lonely and wait before I arrive. Nagsimula na akong mag loot, kumuha ng baril at mga kailangan ko para maka survive sa larong ito.

Pagkatapos ko pumunta na akong safe zone, malapit na kasing mag shrink, mahirap na baka maabutan pa ako. May pinagkaibahan din pala dahil sariling katawan ko ang nakikita ko hindi mga robot pero 'yung mga gamit at map magkapareho. Ang lupet ng larong ito pero pa'no ako makakaalis dito? Hindi puwedeng andito ako palagi baka hinahanap na ako.

Tinitignan ko 'yung nasa paligid ko habang naglalakad ako, minsan kasi may nagbabaril na lang bigla pero kita mo naman sa screen kung saan banda 'yun pero mahirap din kasing hanapin. Walang takot kong binaybay kung saan ako mapunta. Sanay na ako sa larong ito kaya madali na lang ito para saakin.

Nagulat ako ng may bumaril saakin kaya tinignan ko yung sa screen, sa map kung na saan banda. Nakita ko naman ito. I pointing my gun and shoot him until he dies.

Hanggang sa natapos na yung laban, kakapagod. Hindi ko alam yung nangyayari sa mga namatay, ayaw kong matalo dito baka hindi na ako makaalis. Pagkatapos ng laro pumunta ako kung saan-saan hanggang sa makahanap ako ng puwedeng tulugan. Pag naglalaro lang ako pero pagkatapos din ay kahit ano ng puwedeng gawin, that's cool pero gusto kong ng umalis, masiyadong delikado dito.

Nag isip ako ng paraan para makaalis na dito hanggang sa nakatulog ako. Pagkagising ko ng maaga nag ayos ako saka tumingin sa salamin at sinabing 'Sierra kaya mo yan, kailangan mong bumalik at hanapin yung daan para makaalis' Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa salamin.

"Puwedeng magtanong?" Tanong ko sa babae na ngayon ay nag aayos na.

"Yup ano yun?" Sabi niya saakin. Hinahanap ko pa 'yung sasabihin ko, buti na lang ay nakapag salita ako agad baka kasi magalit siya kapag pinaghihintay.

"Paano ba makaalis dito?" Tanong ko sa kanya na ikinakunot ang noo ko, anong mali sa tanong ko? Tama naman diba baka tao 'din siya at may alam siya kung anong puwedeng gawin kung paano makalabas dito.

"Huh? Nagpapatawa ka ba?" Mukha ba akong nagpapatawa? Ang Ganda niyang kausap!

"Hindi ah" Umiiling na sabi ko sa kanya.

"Malapit na uli tayo maglaro kailangan munang mag ready" Sabi niya saakin kaya napatango na lang ako. Wala rin naman pala akong makukuha na sagot.

"Puwedeng 'di muna ako sasabak sa ganyan?" Tanong ko sakanya. Baka naman? Gusto ko muna kumuha ng impormasiyon kesa maglaro ng maglaro.

"Hindi puwede sa isang araw kailangan isang beses ka lalaban o kaya kahit ilang beses mo gusto" Sabi niya saakin.

"Paano naman pag natalo ako?" Tanong ko ulit sa kanya. Kailangan ko makakalap ng impormasiyon ngayon pero malapit na rin pala kaming lumaban, ilang minuto nalang mag uumpisa na kaya binilisan ko ng magtanong.

"Just like game pag natalo ka stay ka lang sa rank mo"

"Mamatay ba sila o ano?" Kaya nagaalangan akong mamatay baka 'di na ako makabalik.

"Hindi, kasi gaya rin sa laro matalo ka man ka o hindi babalik at babalik ka parin sa dati, parang routine mo lang ang paglaban"

"Ah" 'Yun na lang ang nasabi ko dahil sa pagkamangha.