adımlarım yaşlı adamın evine yaklaştıkça küçüldü, vücudumdaki adrenalin sayısıda kat ve kat arttı -sefil ve acınası olmam değiştirmiyordu insan olduğumu belki o yaşlı adamda iyi biriydi sadece yargılar onu bu hale getirmişti olabilirdi insanlar değişebilirdi iyi yada kötü değişirdi işte-
Evin konumu ıssız olmaya yakın bir yerdeydi ama sonunda ulaşmıştım ve bahçenin uzun surlarıyla bakışıyordum içeri girmek için ilk önce ağ gibi örülmüş bu taş duvarları geçmeliydim. Duvara yaklaştım, taşların arasından bahçeye ve eve baktım
-bir hareketlilik yoktu- sepeti duvarın dibine bıraktım sonra ellerimi taş duvara yerleştirdim ve güçlüce kendimi yukarı çekmeyi denedim ama başarısızdı bir kez daha ve bir kez daha denedim ama başarısızdım güçsüz kollarım yüzünden olsa gerek tırmanmak artık gözümde imkansız gibi gözükmüştü pes ederek sepeti elime aldım -acaba kapıdan gisem farkeder miydi?
Elbette farkederdi surlar kadar büyük kapı belki alarmı falanda vardır bu kapının-
Yüzüm asılmıştı umutsuzca surların hizasında yürümeye başladım
soljinin verdiği parayı boşa harcamıştım
-acıkmıştımda- karnımın gurultulu sesiyle elimi midemin üstüne koydum -düşünmeden haraket ettim salağım işte- umutsuzluk zihnimi ele geçirirken surun dibine diz çöktüm yürümekten yorulmuştum aç ve halsizdim -tek istediğim birkaç tane çiçekti-
Sepetten destek alarak oturduğum yerden tam kalkıyordum ki -!!!- bahçe surunun dibinde bir delik
vücudumu saran umutsuzluk bir anda yok olmuştu ve sevincin yarattığı heyecan sarmıştı geçebileceğim genişlikteki delikten hiç düşünmeden geçtim -bu gün neden bu kadar şanslıyım- bahçeye girdiğimde bir sürü çeşit çeşit çiçek beni karşıladı surların ardından bakıldığına göre daha güzeldi. Hayatımda gördüğüm en bakımlı bahçe olabilirdi -hayatımda kaç tane bahçe gördüm ki- Bir süre büyülenmişçesine etrafa bakındım -tamam bu kadar oyalanmak yeter- yakınımdaki kırmızı parlak duran görkemli güllerden bir kaç dal kopardım ihtiyacım kadar aldığımda girdiğim delikten geri çıktım -içten içe küçük çaplı şok yaşıyordum çünkü her şey yolunda gidiyordu- çiçekleri sepete yerleştirdim ve oradan hızla uzaklaştım
-Hoseok'un Ağızından-
Her gün birbirinden farksızdı kendimi kapattığım bu kalede çürüyordum
biliyordum bu bana zarar veriyordu ama korkağın tekiydim işte cesaret denilen bu duygu yıllar önce terketmişti beni.
Öğleden sonra ılık bir duşun ardından kahve içmek için mutfağa geçmiştim mutfakta arka bahçedeki yetiştirdiğim çiçeklere açılan kocaman bir cam kapı vardı -genelde evdeki tüm perdeleri örterdim-
Dolaptan bir fincan aldım ve tezgaha bıraktım kahveyi yapmadan önce perdeyi açmak için cama yaklaştım perdeyi tutup biraz araladım ve yabancı birinin güllerime zarar verecek şekilde toplarken gördüm
Vücudum gerilmeye başlamıştı sinir sayım kat ve kat artarken tek yapabildiğim perdenin arkasında saklanıp sinir krizi geçirmekti o kadına her bir kopardığı gül için kızma isteği gergin vücuduma eşlik ederken kız istediği kadarını almış olacak ki girdiği delikten çıkıp gitmişti gözlerimi sıkıca yumdum tezgaha yöneldim
tkoyduğum bardağı sinirle yere fırlattım
-çiçeklerim benim her şeyimdi-
Elimi saçlarıma geçirdiğimde titreyen vücuduma engel olamadım öfkeliydim ama kime -kendimeydi öfkem cesur olmayışım içindi çiçeklerimi koruyamadığım içindi tanımadığım lanet babama benzediğim içindi arasan bir çok sebep yazardı bu öfkenin altında- perdeyi tamamen açıp kapıyı da açtım ve hızla kadının kopardığı güllerimin yanına gittim
"TANRIM NE İSTİYORDU GÜLLERİMDEN"
Büyük bir haykırışla etrafımda dönüyordum tüm çiçekleri kontrol etmeye başladım
Sadece güllerimden koparmış olmasına şükretsemde öfkem geçmiyordu
Deli gibi hareket etmeyi kestim ve kadının girdiği deliğe baktım - bir kaç gün önce surdaki bir taşı çekmemle açılmıştı kapatmayı ertelemiştim ,orayı daha önceden kapatmalıydım- bahçeden ayrılıp tekrar mutfağa gittim -doğru ben bardak kırmıştım değil mi!- yere eğilip büyük parçaları toplamaya başladım -acaba kadın geri gelicek miydi? güllerimden ne istemişti? Topladığı çiçekleri ne yapıcaktı? Bahçeme girme cesaretini nereden bulmuştu-
Elimdeki kırık bardak parçalarını çöpe atım ellerim belimde kadının geçtiği deliğe baktım
Ve deliği kapatmama kararı aldım geri gelicek mi diye merak ediyordum
-çiçeklerime ne yaptığını öğrenip hesabını soracaktım elbette ama nasıl-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SMERALDO-🥀
Fanfic-The Truth Untold- : Yalnızlık çiçekleriyle dolu Dikenlerle dolu Bu bahçede Bağladım kendimi bu kumdan kaleye Adın ne senin? Gidecek bir yerin bile var mı ki? Bana söyleyebilir misin? Gördüm bu bahçede saklanan seni. Ve biliyorum ki Sıcaklığın gerçe...
