Kaderin Ağları {TAMAMLANDI}

Bölüm 13: Kaçış Planı *1*

Söylerler ya, ölünce tüm yaşadıklarımız gözümüzün önünden bir kere geçer film gibi...Galiba ben o anı ölmeden önce yaşamıştım,ya da ölüyordum ve farkında değildim.Tek bildiğim kendimde olmadığım ve bir anda son yaşananların gözümün önünden geçmesi...film gibi yanii..Hep aynı anı yaşıyor gibiydim.Yine gözümü açtığımda sınıftaydım ve herkes yine başımda bana garip bir şekilde bakıyorlardı..sebebini anlamaya çalışıyormuş ve benden bir cevap bekler gibi.Anladığım kadar kolundaki izi görmemiştiler.Ayağa kalkmaya çalıştım,ama o an başımın döndüğünü hiss etdim.Hemen sandalyeye tutunup oturdum.Çocuklar da halimden anladığı için herhalde,bana hiç bir şey sormadan kendime grlmemi bekliyorlardı.Hepsinin yüzünden telaşlandıkları belliydi.O an gözüm Yağmurun açık kalan telefonuna kaydı vee..
saat gecenin 4dü..Evett son iki günde o kadar şey yaşamıştık ki, galiba saatin farkında değildik hiç birimiz..ya da sadece ben öyleydim.Biraz daha kendimi toparladıktan sonra artık kendime gelmiştim.Hiç kimseden tık ses yoktu.Galiba her kes benim konuşmamı bekliyordu.Bende lafı hiç geveleden direkt konuya daldım da ne daldım:Ya çocuklar şu,dünmüydü ne zamandı, artık tam kestiremiyorum,o baygın gördüğümüz her kimdise,onun kolundaki aynı izden bendede var,ki ben geçen gece beni bir yerlere götürdüklerini düşünüyordum.Ve her halde orda yapmışlar ne yapmışlarsa..-dediğimde, yüz ifadelerini görmeniz lazım.Hepsi şok olmuş bir ifade ile yüzüme bakıyorlardı.Ardından Cenk elimi tutub kendine çekdiğinde,istemsizce:Ne yapıyorsun, gerizekalı¿?-diye bağırdım.Tabi ki de, kolumdaki iğne izine bakıyordu.Dedim ya,aniden çekiştirdiği için istemsizce bağırmıştım.Ardından Burak:Ya nasıl ola bilir böyle bir şey??Neyin nesi şimdi bu,offf kafayı yiyeceğim-diye isyan ederken kızlar şoku daha.Şimdi burda karalar bağlamayın-diye Cenk söze girdi-şu an,tek ihtiyacımız olan şey olağanüstü bir plan yapmak.Öncelikle,buradan bir şey yapamayacağımız için dışarı çıkmalıyız.

Onu anladıkta, dışarı çıktıktan sonra ne yapacağız?-Yağmur modu düşük bir şekilde sordu, cevabını bilmediğimiz bir soruyu daha.Ama cevabı aramızdan bilenin olduğunu bilmiyorduk tabi,soruyu duyduğumuzda.

Ben biliyorum-Cenkin lafıyla, hepimiz aniden ona taraf döndük.Cenk ise havalı bir gülüş atdı bize doğru ve devam etdi..-Arkadaşlar,bu işi halletmemiz için önce tam olarak ne dönüyor,onu öğrenmemiz lazım.Şimdi bizim şu, akraba işi neymiş, önce onu öyrenmeliyiz.Bunun içinde,ailelerimizin yanına gitmeli ve olanları sakince anlatıp,bize yardımcı olmalarını sağlamalıyız.

O yüzden de,karantinadan kaçıp evlere saklanıcağız-Melisanın seri katil sesiyle söylediği bu sözü hepimizin tüylerini ürpertti.Ardından bir-birimizie bakıp,iyice seri katil,dedektiv filmine bağladık diye gülüşmeye başladık.Aslında bu gülüşler ise, büyük çığlıkların öncesi motivasyon gibi bir şeydi.Yaşayacaklarımızı,nelerle karşılaşacağımızı bilmiyorduk.Tek bildiğimiz sadece bu yolda korkusuzca,bir birimize destek olarak ilerlememizdi.Artık planımız hazırdı.Saat şimdi 5e geliyordu.Hepimiz uyuyacak ve akşam yemeği verildikten sonra gizlice kaçacaktık.

Günlerin yorgunluğu üzerimizdeydi.Bu yüzden hepimiz akşam 6a kadar uyumuştuk.Gözlerimi açtığımda, Cenkin beni izlediğini gördüm.Ve benim onu gördüğümü görünce aniden gözlerini kaçırdı.Ve sanki o da yeni uyanmış numarası yaptı.Ama her halinden,yeni uyanmadığı belliydi.Ardından kızlar da kalktı.Ve Cenke Burağı uyandırmasını söyleyip, ardından kızlar olarak,yüzümüzü yıkamak için lavaboya gittik.Geri döndüğümüzde,Cenk halen Burağı uyandırmaya çalışıyordu.Böyle uyanmayacağını anlayıp: Burak annen 5 çeşit börek yapmış,kalk ta yiyelim-dediğim an Burak aniden ayağa kalktı.Hepimiz kahkahalrımızı saklayamayıp, gülüşmeye başladık.Tabi Burak da olayı çözdüğünde,önce biraz somurttu tabi.Ama ardından, dayanamayıp oda gülmeye başladı.Sonra planımızı bir daha gözden geçirdik.Ve kararımızdan emindik.Tüm eşyalarımızı aldık,ve sakince bir şey belli etmemek için yavaş-yavaş, konuşarak kantine indik.Yemek saati gelmişti ve yemek dağıtımı başlamıştı.Yarım saat kadar, dağıtımın bitmesini bekledik.Bu saatten sonra bu katta pek kimse kalmıyordu.Her kes yukarıya sınıflara dağılıyordu.Bizde çok az kişinin kaldığını gördüğümüz an yavaş-yavaş alt kata inmek için ilerledik.Malum kapıya ulaşmak için,kolidorun sağ tarafına saparken,arkadan ayak sesleri duyduk.Hemen kapıya taraf ilerledik ve kapıyı açmak isterken arkadan:Hey nereye gittiğinizi sanıyorsunuz siz?-diye bir erkek sesi duyduk.Ama büyük bir ses değilde, öğrenci sesi gibiydi.Ve aynı tahmin ettiğimiz gibiydi.Arkamızı döndüğünüzde,bizim komşu sınıftaki Serkanın arkadaşları olduğunu gördük.Ama Serkan aralarında değildi.Belli ki,bu işle bir alakası yoktu,yoksa varmıydı??
Size ne lan, çıkın gidin burdan,yoksa elimden bir kaza çıkacak-Cenk sinirle onları tehdit ederken, çocukları aniden üzerimize doğru yürümeye başladı.Biz de sporcuyduk, neticesinde illaki onların hakkından gelirdik.Ama şu an kaçmazsak başımız belaya girecekti.Hem kaçmayacak,hem de müdür kaçmak istediğimizi öğrenicek,ve kısacası tüm planlar suya düşecekti.O an gözüm arkada kapının yanindeki, yangın alarmına takıldı.O an hiç düşünmeden, anlık aklıma gelen fikri uyguladım.Her halde sizde tahmin etmişsinizdir.Sessizce arkaya doğru adımladım,hiç kimse anlamadan alarmı çalıştırdım.Hatta bizim çocuklar bile yangın çıktığını sanmıştı.Diğerleri anında kaçtılar.Bende kapıyı açtım ve bizimkilere:Ne bakıyorsunuz,girsenize içeri-diye bağırdım.Içeri girdiğimde, çocuklar yüzüme aptal bir surat ifadesi ile bakıyordu.Alyara hala "Neden bizde okula doğru kaçmadık, yangın var duymadınız mı?".Bizimkiler cevap beklercesine bana baktıklarında, yüzümdeki ifadeden alarmı benim çalıştırdığımı anlayacaklar ki, gülüşmeye başladılar.Bende onlara katıldım.Ardından,gizli kapıya doğru ilerledik.Evet o an gelmişti.Kapıyı açtık ve hepimiz dışarıya çıktık.O an içimiz bir az da olsun ferahlamıştı.Hem planımızın ilk aşamasını başardığımızdan,hemde kaç gün sonra ilk defa havayı içimize çektiğimizden.Evett, kaçış planını gerçekleştirmiştik.Ama o an,bunun bizim son kaçış operasyonumuz olduğu bilmiyorduk.Yani anlayacağınız...hikayenin daha başındayık...

---------------------------------------------------
Evett canlarım 🤩Uzun zaman sonra yine birlikteyiz.Bölümleri bu kadar aksatdığım için çok özür dilerim.Ama modum hep düşük bu aralar.Bu yüzden ne kadar çabalasamda istediğim sonucu elde edemiyorum.Ama neyseki muhteşem bir bölümle geri döndüm.Inşallah artık aksatmak istemiyorum bölümleri.Her hafta en azı bir bölüm atacağım.Hepinizi çok seviyorum.Iyi okumalar herkese♥️♥️