Kaderin Ağları {TAMAMLANDI}

Bölüm 6:Ya hep,ya hiç.

O an Yağmurla bir-birimize baka kalmıştık.Ardından tekrar-tekrar mesajı okuduk.Bu neydi şimdi.Yine mi rahat yoktu bana.Ama söylediği bir şey doğruydu.Bu diğerlerinden farklıydı.Manyağın birine bulamamıştım.Aslında ben değil de o beni bulmuş yani o bana bulaşmıştı.Bunları düşündüğüm bir an bugün Serkanın söylediği söz aklıma geldi.Acaba o ola bilirmiydi?Sorgusuz-sualsiz suçlayamazdım kimsreyi.Ama bir şeyden emindim.Korkmayacaktım.Hani derler ya korkunun ecele faydası yok diye.Kesinlikle doğru söylemişler.Şu an korkmayacak,aksine daha güçlü olmalıydım.Savaşmalıydım.Karşımdakı her kimse beni öyle bir süre korkutup, kaçacak birine benzemiyordu.Savaş istiyordu.Bende savaşacaktım.Aslında arkadaşlarımı bu işe sokmak istemiyordum.Tam bunu düşünürken:

YAĞMUR:Kanka bu her ne onu bilmiyorum,ama bunu sakın unutma.Her zaman yanındayız.

BEN: Yağmur aslına bakarsan korkmuyorum.Korkmamalıyım.Bu şahıs her kimse savaş istiyor.Bende savaşacağım.Ama sizin başınızın derde girmesi inan en son isteyeceğim şey bile deyil.Bu yüzden yalnız olacağım.

YAĞMUR: Artık çok geç.Ben bu işin içine girdim bir kez.Benden hatta bizden kurtuluşun yok.Ya hep,ya hiç.

BEN: Amaa... -lafımı tamamlayamadan:

YAĞMUR: Aması falan yok.Şimdi bu işte birmiyiz?

BEN:Imm-o an Yağmurun bakışıyla kararım kesinleşti.-Ya hep ya hiç.

O an yalnız olmadığımı,her ne olursa olsun gerçek arkadaşlarımı bulduğumu bir daha anladım.Artık savaşmam için bir sebebim daha vardı: ARKADAŞLARIM

Ondan sonra Yağmurla konuşmadık.Yağmura misafir odasını hazırlamıştı annem.O onun için hazırlanan odaya gitdi.Ben kafamdan düşünceleri atıp uyumaya karar verdim.Ama uyuyamıyordum.Aklım hep o mesajdaydı.Ama bir an aklımdan çıkarmayı başardım.Zaten o anda uyuya kaldım.Ama kötü bir kabus görüp uyanana kadar.Kabusun etkisi ile yatakdan ani şekilde kalktım.Saata baktığımda saat 3:42-ni gösteriyordu.Ama o an bir şey fark etdim.Kabusun ne kadar kötü olduğunu anımsaya biliyordum.Ama hatırlamıyordum.Aslında bu normal bir haldi.Çünki ben zaten çoğu zaman rüyalarımı hatırlamıyordum.Çok uykum olduğu için su içip ardından hemen uyudum.Sabah her zamanki vakitte kalktık hepimiz.Banyoda yüzümüzü yıkadık.Üniformaları giydik.Yağmur ve ben yine hafif makyaj yaptık ve ikimiz de saçımızı yukarıdan topladık.Daha sonra çantaları da alıp kahvaltıya indik.Uyandığımızdan beri Yağmurla konuşma fırsatı bulamamıştım.Daha fazla denemeye çalışmayıp,evden çıkınca konuşmaya karar verdim.Kahvaltıyı yaptıktan sonra evden çıktık.Buluşma yerine her kesi normal zamandan erken çağırmıştım ki, olanları anlatalım.Biz vardığımızda her kes gelmişti.Hemen vakit kaybetmeden olanları anlattım.Hepsi şok içinde bana bakıyorlardı.Sonra sessizliyi Alyara bozdu:

ALYARA:Sen söylemeden ben söylemeyeyim.Seni bir az tanıyorsam,bizi bu işten uzak tutmaya çalışacaksın.Ama bizim bunu yapmayacağımızı da iyi biliyorsundur umarım.

YAĞMUR:Merak etme,ben dün o işi halletdim.

MELİSA:O zaman YA HEP YA HİÇ diyormuyuz?

BURAK:Valla ben derim😆Ama ben söyleyeyim biz whatsapp grupunun ismini değiştirelim bence.Artık sonuçta bir araştırmacı grupu gibi bir şey olduk değilmi?😂

BEN:Ya Burak bir gitsene ya🤦

Ama tabi ki Burak hiç birimizi dinlemeden hemen telefonda grupa girip ismini "BEŞLİ SUÇ ÇETESİ" olarak değiştirdi.