Götürülürken bir kadın uzaklara
Artik Adamın şiirleri bir boka benzemiyordu
Son baharlari yaşarken bedeni
Dudaklarından dökülen sararmış cümleler
Direnişe tabi tutuluyor
Asılsız anlaşmalar imzalıyordu.
Güzel seslerden yoksul
ardı kalan ölülerle baş başa
Dilsiz bir memleket yaratıldı topraklarında.
Götürülürken bir kadın uzaklara
Bir tutam saç bıraktı ardından
Açılarına dokunsun diye adam
Her dokunuşla
Çocukların duruşu sergilendi gözlerinde
Kapı aralıksizdi artık
Bir mutabakata varamadı düşüncelerle
Boğulma gücü vardı sesinde
Hickiriklar
Bağbozumundan kalmaydi
Ağaçların tomurcuklarinda saklanan bir kaç tel sarılma kaldı geriye,
Götürülürken bir kadın uzaklara
Adam hayatını sonlandiriyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklımdaki saçların
PoetryCenneti kaybedip , yasak bir dalda yaşamaya yüz tutmuşsun . Ve Zaman ... Tutmamış ellerinden kayıp gitmiş iç güzelliğin .
