İnsan yalnızken başlar her türlü savaşla baş etmeye.
Küçükken ne kadar yol gidildiği ise önemsizdir bu çoçukların mutlulukları için.
Sevmenin ne demek olduğunu bilmeyen bedenleri yıllarca yaşayıp rağbet görmek için kundura boyayan temiz çoçukların gayretleri,
Herşeyden yoksun ve cahilmişçesine inandırılıyor birilerine sahip çıkmayı .
Nefes almayı öğrenmeli aşkla .
Eşkiya gibi dağlarına sahip çıkıp,koynuna girmelidir o soğuk taşların .
Ömrünü vermekle can kurtaracağını zannedip ,ölmeye mahkum etmemelidir bir canı .
Kirli su gibi misali ,akıp durulana kadar gitmeli.
Gitmeli buralardan...
Bakışlarını,saflığınla dile getirmen ümidiyle ;yaz sabahım,merhaba ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklımdaki saçların
ŞiirCenneti kaybedip , yasak bir dalda yaşamaya yüz tutmuşsun . Ve Zaman ... Tutmamış ellerinden kayıp gitmiş iç güzelliğin .