"We need to take a test to your daughter, Mr. Castillo and Mrs. Castillo" Rinig ko from somewhere, but I am sure that they are near me. Gusto ko imulat ang mga mata ko pero diko magawa, masyadong mabigat ang mga talukap ng mga mata ko.
"We want.." I heared my Dad voice and he sigh. "But she don't want" dugtong ni Daddy, kumirot ang puso ko sa sinabi ni Dad. Si Daddy iyong tipo na kailangan sya ang nasusunod, but now.. My Dad considering my decisions. Naramdaman ko ang pagpatak ng luha mula sa gilid ng mga mata ko.
"Mom, Dad. Yuriko is crying" rinig kung ani ni Yukiro, I feel it that he is beside me. And I was right when I felt his hands wiping the tears in my face. I really want to open my eyes, But I can't! It's to heavy for me to opened it.
"She's awake" someone said, maybe the doctor.
"Yuriko" tawag ni Mom sa akin.
Unti-unti ng nilalamon ng antok ang buong pagkatao ko. Gusto ko sana silang sagutin, but I don't have enough strength to do that.
Hanggang sa tuluyan ng nilamon ng antok ang buong pagkatao ko.
.
.
.
."Good morning Yuriko" bati ni Tita Ellis sa akin ng magising ako. Napatingin ako sa buong paligid! And I was right. Nasa hospital na naman pala ako.
Mukhang sa susunod dito na ako titira. *sarcastic tone*.
Muli kung inalala kung ano nga ba ang huling nangyare.
"T-talaga bang nahulog ako sa hagdan?" Wala sa sariling usal ko. Nakita ko ang pag-kunot ng noo nito at bahagya itong tumango.
"Hindi mo ba naalala?"
Tinignan ko sya at bahagya ngumiti "naalala ko na ngayon" sagot ko kay Tita Ellis. Pero teka! Eh.. Iyong parang usapan narinig ko kagabi? Totoo ba iyon o paniginip? Si Dad..?
"Where's Dad, Tita?"
"Umuwe sila ni Mommy mo, to take some clothes for you, bukas ka pa kasi makakalabas or sa monday pa" sagot ni Tita sa akin. Malungkot na lamang akong tumango! Saturday pala ngayon, kung hindi sana ako nagmagaling kagabi at tumakbo-takbo pa. Baka ngayon wala ako rito sa hospital, baka ngayon nag-aayos na kami nila Yukiro, Mommy at Tita Ellis para sa pagpunta sa mall.
"How are you?" Napalingon ako kay Yukiro na kapapasok lang ng pinto. May hawak hawak itong dalawang mug, iniabot nito kay Tita ang isa habang ang isa ay kanya.
"Wala ako?" Tanong ko, instead of answering him.
"Aba't malay ko bang gising kana, malaki kana. Bumili ka doon sa canteen" sagot nito sa akin, ngumiwi ako! Si Yukiro ba talaga ito?
BINABASA MO ANG
I'll Swallow The Poison
Teen FictionSometimes because of the pain, We're afraid to accept the truth. But how long will you avoid the truth, When everyone show you the things you don't want to see or to feel. Are you willing to Swallow the poison?