BELA

3️⃣

.
.
.
Oy ve yorum unutmayın. İyi okumalar..

Neredeyse bir hafta geçti o olayın üstünden ve ben o süre içersinde kafama takmayarak gayet de iyi yapmışım. Çınar ile konuşmuyorduk. Sadece göz göze geliyorduk sürekli. Geçen gün hocanın yanına soru sormak için giderken kafam kitapta olduğu için Çınara çarpmıştım.  Aslında bilerek ona çarpma mı sağlamış gibiydi ve bence öylede zaten. ' dikkatli ol güzellik ' diyip göz kırpmış ve hani kız tavlamak için değişik değişik bakan erkekler vardır ya onun gibi bakarak yanımdan uzaklaşmıştı. Bende sinirden hocaya soru sormayı bile unutmuştum. Onu seviyordum, değer veriyordum. Ama insanın verdiği değeri alamaması çok kötüydü. Benimde yaşadığım gibi maalesef..

"Daldın yine."

"Hı?"

Yeşim küçük bir kahkaha atıp koluma girdi. Okuldan çıkmış yürüyorduk.

"Daldın diyorum şaşkın."

"Düşünüyordum öyle."

İç çekti.

"Çınarı mı?" Kafamı salladım.

"Ne kadar takmak istemesem de onunla böyle soğuk olmak canımı yakıyor. Ona ne kadar değer verdiği mi şimdi daha iyi anlıyorum. Ne kadar suçlu olsada tabi.."

Yeşim de kafasını salladı. O hala Çınar'la konuşuyordu ama benden çekinerek tabi. Aslında ona benden çekinmene gerek yok desem de kendince üzüleceği mi zannediyor.

"Haklısın bir şey diyemiyorum. Ama tek diyeceğim oda pek memnun değil bu durumdan. Pişman olmuş gibi ama her neyse. Benim bir planım var bugün."

Sağ omuzuma taktığım çanta düşmek üzere iken kurtarıp tekrar taktım ve bir elimle de çantanın iplerin'den tuttum.

"Neymiş planın?"

"Sınıfta ki kızlarla da konuştum. Bir kafeye gidip güzelce vakit geçirip kafa dağıtmak istiyoruz ne dersin?"

Güzeldi ama sınıfta ki kızların bir kaçı hariç aramız iyi değildi. Gerçi kendi ukalalıkları yüzünden böyleydi. Bir yerleri yere değmiyor mübarek hep havada malum. Anlayan anladı...

"Kızların hepsi mi olacak?"

Yeşim güldü ve bana döndü.

"Hayır. Leyla, Sinem ve Damla olacak. Tabiki de diğerleri ile aynı ortama girmek gibi bir niyetim yok."

Kimin arkadaşı işte be. İçim rahatlamıştı o kendini beğenmişler ile aynı ortamda olmaya dayanmak güç isterdi gerçekten. Leyla, Sinem, Damla üçü de iyi kızlardı grupça ödev olursa birlikte yapardık her zaman.

"Tamam o zaman ben babamdan izin alınca haber ederim sana."

Yeşimle ayrılacağımız noktaya gelince kolumdan çıktı ve önüne düşen saçlarını geriye atıp karşımda durdu.

"Okey tatlım. Saat 7 de hazır ol."

"Tamam."derken boynuna sarıldım. Onların ailesinin durumu bizden daha iyiydi ve Yeşimin kendine ait arabası vardı ama babası fazla vermezdi ona. Yeşim babasına daha çok düşkündü çünkü annesi tam bir işkolikdi ve gerçekten de Yeşim'le ilgilendiği felan yoktu. Yeşimin bu duruma oldukça üzüldüğünü biliyordum. Canım dostum benim. Sarılma işlemine son verip Yeşim giderken elimi salladım. Oda gülerek el sallamış ve öpücük atmıştı. Etrafa baktım bu hareketi gören var mı diye ama şükür kimse yoktu.

Çantamdan kulaklığı çıkartırken farkettiğim çikolata ile güldüm. Salih amca vermişti o olayın yaşandığı gün ama tamamen unutmuştum. Gülmeye devam ederken çikolatayı da elime alıp önce kulaklığı mı taktım sonra da çikolatayı açıp yemeye başladım. Çikolata mutluluktu dimi ama?