The Double-Cross: Chapter 2 - The Dual Facade

109 33 6
                                        

THE DOUBLE-CROSS

T H E   D U A L   F A C A D E

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

T H E D U A L F A C A D E

Ashi

Nakatingin lang ako sa bintana ng kotse. I dare not to talk, or even look at the driver's seat where my dad is. Tahimik lang din siya habang ang tingin ay deretso sa kalsada. Hindi naman niya talaga ako hinahatid sa school. But today is an exception by force. I don't have any choice dahil hindi ako pamilyar sa eskwelahang papasukan ko ngayong araw.

"Ang namamahala sa paaralang lilipatan niyo ay kaklase ko noong nasa kolehiyo pa ako. He'll help you and Taleigha to be a great student this year." He sounds determine that what he said will happen. Hindi ako kumibo at nanatiling nakatanaw sa mga sasakyang nakakasabay namin sa kalsada.

Biglang sumagi sa isip ko ang nangyari noong nakaraang gabi. Unang beses niya akong pagbuhatan ng kamay. He even sneered and yelled at me as if I weren't his own child. I, too, accept that I am mistaken. I'm always giving him headaches and being a snotty type of daughter.

"Si Taleigha ba," he paused, as if he was thinking about saying something. I clenched my teeth. Hindi ba niya kaya ang manahimik? "Si Taleigha ba ang nag-aaya sa 'yo ng mga kalokohan?"

Bigla akong nakaramdam ng inis.

"Hindi-"

"Kung gano'n, ikaw ang pasimuno?" Kalmado lamang ang tono ng kaniyang boses, ngunit sa bawat salita na binabanggit niya ay naasar ako. "No surprise," he added, then smirk.

All I can do at this moment is internalize my annoyance. Ayokong makipag-talo. Ayokong magkaroon na naman ng alitan sa pagitan naming dalawa. I'm trying to avoid him as possible as I can.

He laughed inwardly. I turned my head to look at him.

"You know, Ashi." Natatawa pa rin ito. Kunot-noo ko lang siyang tinignan. His eyes remained on the road and his hands on the steering wheel. "Hindi ko na alam ang gagawin ko sa 'yo."

"Wala ka namang dapat gawin," I responded coldly as I avoid his gaze.

Naramdaman ko ang mainit na pagtitig nito sa 'kin. I can sense that he's annoyed by my respond.

"Habang tumatagal, lumalala na ang ugali mo! I'm so sick of it!" nantaas ang boses niya. Ipinikit ko ang aking mata nang ilingon muli ang ulo sa bintana. Giving my best to get hold of myself. "If your mom was here," he paused and then sighed, "I... am surely a problem-free father," he continued.

There we go. Ako ang problema niya. Ako. I bet he's never this problematic towards his work since all he does is order his people around like they are his pet. I am his problem because he couldn't get to order me around.

"How I wish Diana was here and not-" Hindi niya naituloy ang sasabihin. Maybe, he realized what it is that's about to come out of his mouth. To me it's just part of his everyday ceremony. Dahil sa madalas ko iyon marinig sa kaniya, nasanay na ako at wala nang nararamdaman sa mga salitang iyon.

The Double-CrossTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon