Obsession Series 3: Caliever Roztov

Chapter 10

"Sorry Roztov, I can't do that. She'll get mad at me again. Alam mo naman na ako lang natitira para sa kanya. Since our dad died and our mom abandoned us, I won't do something na ikakaiwas niya sa akin" saad ni Vlad sa akin.

Mabilis akong nagpunta dito sa kompanya ni Vladimir nung nawala si Grace sa kwarto ko kanina. Nabigla ako kasi iniwan ako ng walang paalam, nag alala ako bigla kaya ako napasugod dito pero buti at sinabi sa akin ni Vlad na bumalik lang pala sa trabaho si Grace.

But the bad news is, she want to avoid me. I never knew why. At ngayon naramdaman ko kung paano ka iwan ng tao na importante sayo.

"May nasabi ba siya sayo kung galit ba siya sa akin or ano?" tanong ko kaagad sa kanya.

"Nope? Pero sabi niya, you both have their own lives and you both have to face it since malalaki na kayo. It's like, I don't know how to explain it but you know what I mean" lumapit naman ako sa maliit ja cabinet at kumuha ng alak.

"That's 10,000" I smirked at him.

"Kahit bigyan pa kita ng isang milyon kaya kong bayaran to. At isa pa, nakakapanibago lang rin ang kapatid mo dahil kahapon parang iniiwasan pa niya ako. I don't know what's gotten into her" sabay upo ko sa sofa at ininom yung alak.

"Why don't you find it out by yourself? Ikaw lang naman dahilan kung bakit nagagalit rin siys sa akin nung nakaraan, at galit na galit rin siya sayo. But you know her, even though she's mad she had a good heart. In short, marupok ang kapatid ko." tumawa lang ako nung naalala ko si Grace habang nasa bahay ko siya.

"Oh napangiti ka may binabalak ka pakiramdam ko lang. Saka di ba babalik ka pa sa England dahil tutulongan mo pa si Cohen?" natauhan naman ako sa sinabi niya.

Right.

"Oh yeah, babalik rin naman ako dun wala pa naman kaming plano masyado pero kapag meron na agad rin akong babalik dun, so that's why I am trying mu best para makabawi"

"Then, you'll leave her again" napatingin naman ako sa kanya.

"Maybe yes, maybe no. Pero magpapaalam rin naman ako and I'm sure about that. Ayokong madagdagan ang galit niya sa akin" he smirked at me.

"Okay, sabi mo eh" nagring naman yung phone ko kaya tiningnan ko yung phone ko.

"Oh, gotta go. I got a lot of things to do"

"Good luck"

"Ms. Ivanov. Ms. Ivanov!" bigla akong natauhan dahil sa pagtatawag sa akin ni Mr. Guzmano.

Umayos naman ako sa pag upo habang nakatingin sa kanya.

"Are you listening?"

"Sorry Mr. Guzmano. What was that again?" tanong ko sa kanya.

"Your business is going yo fail. If that happens our business will also fail and we don't want that to happen. Ano pa ba ang paraan mo ha? When the other companies will not allow you to invest or help you, we are out of pearls Ms. Ivanov. We better call the real owner of this company" nagagalit na saad niya at agad na kinuha niya ang phone pero napatayo ako habang naihampas ang kamay ko sa mesa.

"No! We can't call him Mr. Guzmano. Yes I may not the real owner of this company but I will assure you na aahon ang kompanya na ito at pati na rin sa inyo. Let me ask you all" sabay harap ko sa kanilang lahat.

"This is always happen but when did I fail you? Hindi ba ako ang dahilan ng pag ahon niyo? I never failed you and I will never ever fail you. There's always a way, right? I will do anything para hindi bumagsak ang negosyo natin kaya sana ay huwag niyo rin akong pangunahan at sana naman ay tutulongan niyo rin ako. Now, get out" sabay turo ko sa pinto at agad silang nagsitayuan habang paalis ng meeting room.

Napaupo lang ako habang nakahawak sa ulo ko, tiningnan ko ulit yung graph. Malaking problema ang kinakaharap ko ngayon, alam kong sinasadys ito ni Fahrid para pag bumagsak ang kompanya, alam niya ang susunod na mangyayari. At iyon ang papakasalan ko siya, ayokong mangyari yun.

Ayokong pakasalan siya, oo alam kong marami akong atraso sa kanya pero ginagawa ko rin naman ang lahat para makabawi. But, I didn't ask for his help, akala ko mala good samaritan ang ginagawa niua pero mali ako hanggang sa binigyan niya ako ng kontrata na hindi ako makatanggi.

"Grace" napalingon ako sa gilid at nagulat ako sa nakita ko.

"Yael?" agad akong tumayo at lumapit sa kanya.

"Hey, it's nice to see you" sabay yakap ko sa kanya at nakangiti nang humarap ako sa kanya.

"How are you? It's been 3 years, akala ko nanatili ka sa Rome?" he shooked his head.

"No. I was actually here for 2 years now. May inaasikaso syempre at nung last month pa ako nakauwi sa Tagaytay dahil nagbakasyon and yes sa Tagaytay ako nagstay pero napapunta ako agad dito sa Manila dahil nabalitaan kong nandito ka." he tapped my head.

"At dahil andito na rin ako, I guess you're in a bad mood and mag gagabi na rin naman, wanna go have a dinner with me?" I nodded my head.

"Your treat?" tumango lang siya at agad komg kinuha ang bag ko habang paalis kami ng meeting room.

Nasa isang malapit na restaurant lang kami kumakain ni Yael. I ordered the Rib eye steak and he ordered the same as mine. As I was cutting my steak, Yael spoke.

"I heard that your company is going to fail. It's on the news" I took a sip of my champagne and took a deep breathe.

"You heard it right. Someone is trying to stop and fail my business, halos wala na ngang gustong tumulong sa akin kaya ngayon naghahanap ako ng paraan." napatingin naman siya sa akin.

"I can help you. May mga kakilala rin naman ako pero susubukan kong kausapin. Saka alam ko naman na iyang negosyo mo lalago rin yan, hindi yan tutuloyang babagsak. You work hard for this" sagot niya dahilan ng ikangiti ko.

"Yeah, you're right. Pero minsan gusto kong sumuko eh andiyan ang kuya ko na handa rin akong tulongan. But I'm trying to be independent woman dahil yun ang nakikita ng karamihan" tumingin naman ako sa kamay ni Yael na hinawakan ang kamay ko, nakatingin rin ako sa kanya at nakangiti siya sa akin.

"You'll get through with this, Grace. And yes, you are independent woman. Kaya mo yan"

"Thanks Yael." I smiled at him.

Alam ko na kaya kong mabuhay pag nawala sa akin ang negosyo pero nangako ako sa daddy ko. Natupad ko ang pangarap niya na makukuha ko ang gantong buhay. Kaya kahit sobrang hirap ay kakayanin ko ito.