Amethyst: Game Start

XXI - Heaven

“Easy,” I mumbled as I stole our fifteenth constellation from the Glorious Knights. It was a key with the Ursa Major sign.

Austin helped me get up from sitting go my opponent’s back and with hands holding each other. We suddenly teleported back to the front of the hideout.

Hunter brooded and immediately stole my hand from Austin’s, “Mine,” he said. Austin and I teasingly shook our heads at him.

“Logan, here.” I threw the constellation in Logan’s direction because our leader seems busy holding my hand.

Nang makabalik kami sa Celestial Kingdom, napansin namin na kulang pa ng isang miyembro ang offenders ng kabilang grupo kaya siguro wala pa rin na announcement.

“Hindi n’yo makita?” Tanong ni Hunter.

Nakangiwi namang tumango si Clover sa kanya. Palihim kong binitawan ang kamay ni Hunter dahil abala siyang makipag-usap kina Zayn, tinatanong n’ya kung wala ba itong na-detect na kahit anong movement ng natitirang miyembro ng Glorious Knights sa Celestial Kingdom.

“Negative,” sagot ni Zayn.

“Thalia, you can undo your soul.” Thalia immediately undoes her soul as soon as she heard Hunter. She heavily slammed her body to the couch, making Logan grimaced at her.

I somehow felt bad for the guy left, especially knowing that Hunter and the others are still thirsty for battle.

At dahil alam kong abala na silang lahat ay napagpasyahan kong dumiretso sa kuwarto ko lalo na’t nalalagkitan ako sa sarili ko dahil sa nakakadiring kalaban ko kanina. Kaya lang naman medyo nahirapan ako dahil sa sobrang lagkit ng soul n’ya, who would have thought that a fucking mucus can be a soul?

“Hmm… Hmm…” Nag-huhum akong tumungo sa banyo. Pinatong ko naman ang damit ko malapit sa lababo at dumiretso sa shower saka ko sinabit sa glass door ang tuwalya ko.

Habang naliligo ako ay medyo na-curious ako sa nag-iisang kalaban namin dahilan upang i-enhance ko ang aking pandinig. Ngunit ilang beses akong napakurap nang marinig ko ang mabibigat na paghinga mula sa cabinet sa ilalim ng lababo.

“Tangina…” Bulong ko.

Marahas kong pinikit ang mga mata ko, mabuti na lamang talaga at malabo ang glass door na ito.

‘Yong damit ko…

Patuloy pa rin ako sa paliligo dahil ayokong magtakha ang taong nagtatago ro’n. Sana ay hindi iyon lalaki, utang na loob.

Tangina. Anong gagawin ko?

Tatakbo ako ng nakahubad papunta sa kuwarto?

Tila nabunutan ako ng tinik nang may marinig akong pagkatok sa pinto ng banyo. Mabilis akong nagbanlaw at pinangtapis ang tuwalya sa aking katawan.

“Scarlett na naughty, kakain na raw bilisan mo,” sambit ni Austin.

Kagat-labi akong tumingin sa glass door. Napakamalas naman at s’ya pa ang kumatok, “Hoy… Puwedeng favor?”

“Ano ‘yon?”

“Pumasok ka nga sa loob,” pikit-mata kong sambit.

Hindi ko man lamang narinig ang kahit anong salita mula kay Austin pagkasabi ko no’n. Halos mangiyak-ngiyak na ako dahil narinig ko ang biglaang pagbagsak ng pinto.

“Tangina! Ayoko pang mamatay! Hunter, si Scarlett parang tanga!” Dinig kong sigaw n’ya hanggang sa makalabas siya sa kuwarto ko.

I glared at the sink. It was the intruders fault because I somehow felt embarrass by what I’ve said.