ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

~21~

Από εκείνη την μέρα αποφάσισα να ξενοικιάσω το σπίτι μου στην Ρώμη και να αρχίζω να τα μαζεύω με την βοήθεια του. Η περιοδεία συνεχίστηκε και σε άλλα μέρη της Ευρώπης Παρίσι, Μαδρίτη, και τελευταίος σταθμός της περιοδείας μας ήταν το Λονδίνο. Μετά, επιστρέψαμε στην βάση μας. Στην όμορφη μας Ελλάδα. Στην χώρα με ήλιο. Στον τόπο μου. Κανείς δεν έμαθε ότι γύρισα πίσω. Και ούτε ήθελα. Δεν ξέρω γιατί αλλά παρόλο που γύρισα στην αγκαλιά του Στέλιου, δεν ήθελα να έχω επαφές με κανέναν. Ούτε καν με τους γονείς μου, ούτε καν με την Χρύσα μπορεί κιόλας να είχε φτιάξει την ζωή της πλέον και σίγουρα να μην χωρούσα εγώ σε αυτήν άλλο.

Μετά την τελευταία μας περιοδεία αποφασίσαμε με τον Στέλιο να βρούμε ένα σπίτι στην Θεσσαλονίκη για να συζήσουμε κάτι που δεν είχαμε προλάβει να κάνουμε. Ναι ήταν καιρός να αποκατασταθούμε και να γνωριστούμε ξανά από την αρχή

Ήμουν πολύ ευτυχισμένη και το ένιωθα μέσα μου. Ποιο ζωντανή από ποτέ. Με τον άνθρωπο που αγαπώ περνούσα χρόνο μαζί του και με το να ζω μαζί του ήταν κάτι το υπέροχο. Να κοιμάμαι και να ξυπνάμε μαζί να μην αποχωριζόμαστε ο ένας τον άλλον ποτέ. Ένιωθα ότι κάποιος με αγαπάει με όλη του την καρδιά και αυτός είναι ένας λόγος που δεν πρόκειται να τον ξανά αφήσω ποτέ.

Ετοιμαζόμασταν για μια ακόμα συναυλία στην Αθηνά η οποία από τι κατάλαβα θα είχε πολύ τρέξιμο, ήταν η τελευταία της σεζόν απρόοπτη αλλά θα έβγαζε πολλά. Ήδη πίσω από τα παρασκήνια έβλεπα τον κόσμο να καταφτάνει και τον Στέλιο να αγχώνετε για μια ακόμα συναυλία αν θα πάει καλά.

«Μωρό μου μην αγχώνεσαι όλα καλά θα πάνε.» του είπα πριν βγει στην σκηνή. Εγώ ακόμα με την στολή της δουλειάς. Έπρεπε κάποιος να του δώσει κουράγιο.

«Έγινε sold out σήμερα δεν βλέπεις τον κόσμο; Πως γίνεται να μην αγχώνομαι; Δεν έχω και σένα διπλά μου γιατί βολοδέρνεις μεταξύ κουζίνας και παρασκήνια.»

«Εγώ φταίω που προσπαθώ και να σε εμψυχώσω κιόλας! Δεν σου ξανά μιλάω πάω στην κουζίνα μου.»

Πήγα να φύγω αλλά δεν πρόλαβα να κάνω το πρώτο βήμα, με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε πάνω του με φίλησε με πάθος

«Είσαι καλύτερα τώρα;» τον ρώτησα

«Με μερικές επαναλήψεις θα είμαι πολύ καλύτερα.» και συνέχιζε να με φιλάει.

«Έλα ρε Στέλιο ακόμα εδώ είσαι σε τρία λεπτά βιενου...» η Γεωργία εμφανίστηκε πετυχαίνοντας μας την στιγμή που φιλιόμασταν. Σταματήσαμε και απλά την κοιτούσαμε.