ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

~23~

Αυτό που έβλεπα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο Στέλιος μου ο δικός ο Στέλιος να φιλάει μια, μια... ούτε που θέλω να το περιγράψω. Από το ντύσιμο της και μόνο κατάλαβα τι ήτανε. Και αυτός; Γιατί θεέ μου και αυτός; Δάκρυα κυλήσαν από τα ματιά μου. Έκανα μεταβολή και άρχιζα να τρέχω. Άκουγα την φωνή του να προσαφθεί να με σταματήσει. Αλλά εγώ επιτάχυνα το βήμα μου.

«Μυρτώ στάσου. Μην τρέχεις σε παρακαλώ.» με έπιασε από το χέρι για να με σταματήσει και έτσι όπως γύρισα απότομα με όλη μου την δύναμη του έριξα ένα χαστούκι στο πρόσωπο.

«Ρίξε μου όσα χαστουκιά θέλεις. Αλλά σε παρακαλώ άσε με να σου εξηγήσω δεν έγινε τίποτα.»

«Από άλλους το περίμενα αλλά από σένα ποτέ. Ξέρω ότι έκανα λάθη πολλά, αποφασίσαμε να τα διορθώσουμε μαζί να πάμε μπροστά να ζήσουμε μαζί μια ευτυχισμένη ζωή. Μου ζήτησες χρόνο και στον έδωσα καταλάβαινα τον πόνο σου και προσπαθούσα να σε στηρίξω με τον οποιονδήποτε τρόπο αλλά συνέχεια εσύ με έδιωχνες. Δεν το περίμενα από σένα.»

«Μυρτώ σε παρακαλώ άκουσε με δεν έγινε τίποτα. Μπήκε μέσα και μου όρμισε.»

«Δεν είδα να αντιστάθηκες πάντως.»

«Είδες ότι την έσπρωξα. Πήγα να την διώξω γιατί μπήκε απρόσκλητα μέσα στο σπίτι και αυτή με τράβηξε πάνω της αλήθεια σου λέω πρέπει να με πιστέψεις.»

«Τι να σου πω. Δεν μπορώ να πιστέψω κανένα σας. Αντίο Στέλιο»

«Μυρτώ σε παρακαλώ μην φεύγεις... Μυρτώ!»

Έτρεχα. Έτρεχα να φύγω μακριά του. Πήγα στο σπίτι και κλειδώθηκα μέσα. Έπεσα στο κρεβάτι και άρχιζα να κλαίω με λυγμούς δεν περίμενα να πάθω αυτό που έπαθα κάποτε. Το παρελθόν μου ήρθε μετά από χρόνια να ξετυλιχτεί μπροστά μου.

Ήθελα να πετάξω από την χαρά μου με το υπέροχο νέο που είχα. Όλο αυτό το καιρό που ο Στέλιος δεν ήταν κοντά μου εγώ δεν αισθανόμουν τόσο καλά. Είχα ζαλάδες, κακοκεφιές και πολλές αναγούλες. Έλεγα ότι μπορεί να ήταν κάποιο κρύωμα και πήγα στον γιατρό να με εξετάσει. Μου είπε ότι ήμουν έγκυος. Το πρόσωπο μου έλαμψε και η χαρά μου δεν περιγραφόταν με λόγια. Ο Στέλιος θα γινόταν ο πατέρας του παιδιού μου. Έπρεπε να του το πω... έτσι πήγα στο σπίτι όπου είπε ότι θα είναι για να του κάνω έκπληξη και μάλλον, αυτός μου έκανε την δική του που με χτύπησε στην καρδιά κατευθείαν.

Ο πατέρας του παιδιού μου, ο άνθρωπος που αγαπάω ήταν και αυτός ένας από τους άλλους.

Το μυαλό μου είχε θολώσει, σηκώθηκα από το κρεβάτι και βγήκα στο δρόμο. Σαν υπνωτισμένη δεν ήξερα που πήγαινα, τι έκανα. Ποια είμαι; Γιατί ζω; Και ξαφνικά, όλα μαύρισαν γύρο μου. Δεν θυμάμαι τίποτα.