Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her öğlen arası olduğu gibi Eunha ile beraber yemekhanede yemek yiyorduk. Çok uykuluydum ve iştahımın olduğu pek söylenemezdi. Eunha her zamanki gibi dergilerdeki modellerden bahsediyordu. İlgim yoktu ama onu kırmamak adına dinliyordum.
Birkaç dakika sonra Seonghwa masamıza oturdu ve konumuz değişmişti. Eunha ile önceden tanışmışlığı vardı ama benimle daha yeni yeni samimi olmaya başlamıştı. Ayrıca senin de oldukça yakın bir arkadaşındı San. Sanırım onunla da arana mesafe koymuştun, geçen haftaki olaya bakılırsa.
Tarih öğretmeninden bahsediyorduk, geçen hafta okuldan atılmıştı fakat kimse nedenini bilmiyordu.
Yemeğimiz bitmek üzereyken yanımıza geldiniz. Yanında Chari vardı, şaşırmamıştım. "Oturabilir miyiz?" diye sordun, gülümsemeni eksik etmeden. Kantine bakındım ve yer kalmadığını gördüm. Eunha ve Seonghwa konuşmamış, kafasını hafifçe sallamakla yetinmişlerdi. Kimseden ses çıkmayınca, "Tabii, oturabilirsiniz." dedim.
Sandalyemi Eunha'ya doğru kaydırdım ardından yanıma Chari oturdu. Yemeğimden bir lokma aldım ve gözüm bahçede arkadaşlarıyla gülüşen Ryo'ya takıldı. Ortam sessizdi bende öylece etrafa bakınıyordum.
"Ondan mı hoşlanıyorsun?" dedi gülerek Chari kolumu dürtüp, kafasıyla işaret etti. "Hayır, Kafamı sağa sola sallayıp, "Dalmışım sadece." dedim. Böyle düşünmesi yanlıştı. "Anladım." Kıkırdayıp önüne döndü ve yemeğini yemeye devam etti. Sana baktığımda usulca yemeğini yiyordun, bizi bile duymamış olduğunu düşündüm.
Ortam oldukça soğuktu, önceki samimiyet yoktu. Gülüşmeler eksikti.
Yaklaşık 3 hafta öncesinde böyle değildik. Bu da beni doğal olarak üzüyordu. Eskiden olduğu gibi beraber yemek yiyelim, beraber gülüp eğlenelim, beraber çilekli pasta yiyelim, beraber müzik dinleyelim istiyorum sadece.
Terasa çık yeniden, seslen bana istiyorum.
Çok geç olmadan eritmek istiyorum şu buzları. Ama sen yine sessizliğini koruyorsun.
Yemek kabımı ve sütümü elime aldım ve ayağa kalktım. Bir anda ayağa kalkmam masayı sallamış olacak ki, "yavaş olsana." dedin gözlerini devirerek. Bir şey demeden oradan uzaklaştım. Oradan ayrılırken arkamdan "Sakar..." dediğini duydum.
❝ Eskisi gibi gülelim istiyorum, Choi San.❞
Olm niye okunmuyo aq Woosan dunyanin en guzel shiplerinden biri okusaniza Bolum yazmayi biraktim gotume dayaninca yazarim belki
