Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anneme el sallayıp, kendine dikkat etmesini söyleyerek odasından çıktım. Onu ziyarete gelmiştim ve her geldiğimde gülümsemesi büyüyordu. İyiye gittiğini görmek huzurla dolmamı sağlıyordu.
Yaklaşık 1 senedir akciğer kanseriyle savaşıyordu ve özel bir hastanede tedavi altındaydı. Her hafta en az iki kez onu ziyarete geliyordum. Babam da işi dolayısıyla sadece izin günlerinde yanına gelebiliyordu.
Yanımda büyükannemin yaptığı yemekten getirmiştim ama doktoru izin vermemişti. Bu yüzden getirdiğim gibi götürüyordum. Çantayı iki elimle tutarak yavaş yavaş merdivenlerden iniyordum.
Giriş katta seni gördüm San. Bir doktorla konuşuyordun ve elinde dosyalar vardı. Birkaç saniye izledim ve konuşmanız bitince hızla çıkışa doğru ilerledim. Neden buradaydın? Bir şey mi olmuştu? Bunları sana sormak isterdim.
"Ya! Woo!"
Arkamdan seslenen kişinin sen olduğunu anlamak zor değildi. Arkamı döndüm ve koşarak yanıma gelen sana baktım.
"Oh, San?" Gülümseyerek yanıtladın. "Eve mi dönüyorsun?" Kafamı salladım. "Evet, sen?" Kafanı salladın ve yanımdan yürümeye devam ettin. "Evet, birlikte gitmeye ne dersin?"
"Olur, Neden buradasın?" Dedim, dışarıdan belli etmesemde içim içimi yiyordu. "Önemli bir şey yok." diyip geçiştirmeye çalıştın. Yalan söylüyordun.
"Yutkundun." dedim, "Yalan söylüyorsun."
"Ha? Hiçte bile." "Onlar ne?" dedim elindeki dosyayı işaret edip.
"Ciddi bir şey yok Woo, endişelenme."
Cevap vermeden kafamı salladım. Kendin söylemek istediğinde söylerdin umarım. Neden böyle davrandığını anlamıyorum, uzun bir aradan sonra ilk defa böyle davrandın. Bana karşı arkadaşça hissetmediğini söylemiştin, ne değişti? Gerçekten ne istediğini bilmiyorsun.
Metrobüs durağı hastaneye oldukça yakındı bu yüzden çabucak gelmiştik. Birlikte eve gideceğimizi sanıyordum fakat söylediğin şey beni hayal kırıklığına uğrattı.
"Chari ile buluşacağım. Sen git istersen."
Anlamalıydım, gelene kadar telefonunla uğraşmıştın. Birine mesaj attığın belliydi. Kafamı salladım ve bineceğim metroyu beklemeye başladım. Bir şey demeden hızlı adımlarla çıkışa doğru ilerledin ve bir süre sonra görme açımdan kayboldun.
Sen gittikten yaklaşık 10 dakika sonra metroya bindim ve oturduğumuz siteye doğru ilerledim.
Yine beni yalnız bırakmıştın. Gözlerimin dolmasına sebep oluyordu o kadar.
