Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Wooyoung üstüne yeşil hoodiesini geçirip dikkatli ve sessiz bir şekilde evden çıktı. Bahçe kapısının ses çıkarmamasını umarak hızlıca açtı, kapıdan rahatsız edici bir ses çıktığında yüzünü buruşturdu fakat umursamadan hızlıca karşı binaya yol almaya başladı.
San'ı tuvalette bulduğu günden beri, bir buçuk haftadır yüz yüze görüşememişlerdi ve ikisininde kalp ritimleri değişmeye başlamıştı.
San, terastan aşağı baktığında hızlı adımlarla evine gelen çocuğu görünce tebessüm etti ve kapıyı açmak üzere ilerledi.
Wooyoung'un vardığını düşünerek yavaşça kapıyı açtı.
Wooyoung, karşısındaki çocuğun morarmış göz altlarını ve çökmüş yüzünü görünce düşünmeden sarıldı.
_
"Daha iyi misin?"
Yaklaşık 20 dakikadır terasta oturup gözlerini birbirlerine dikmişlerdi.
Woo, geldiğinde oğlana sıkıca sarılmış, her şeyin geçeceğini her zaman yanında olacağını söyleyip durmuştu.
"Sayende, teşekkür ederim."
Woo, gülümsedi ve içinde tutmak istemediği soruyu sordu.
" O gün hastaneye neden gittin?"
Omuz silkti San.
" Endişelenmemeni söylemiştim. Kolum yüzünden gittim fakat sonuçlarda bir şey çıkmadı. Düştüğümden beri sürekli ağrıyordu."
Kafasını salladı ve dudaklarını birbirine bastırdı.
"Woo." dedi yere bakarak,
"Garip şeyler hissediyorum."
Duyduğu şey kalp ritminin değişmesini sağlamıştı.
"Geçecektir."
konuyu uzatmak istemiyordu, hemencecik kapatmaya çalıştı.
"Sanmıyorum."
hafif bir rüzgar saçlarını okşadığında kafasını yanındaki çocuğa çevirdi. "Üstüne bir şey giy ya da içeri girelim." dedi çıplak vücudunu işaret ederek.
San dediğini yapmak üzere ayağı kalkıp odasına giderken Woo onu takip etmeye başladı.
Odasına geldiklerinde Woo kapıya yaslandı ve çocuğu izledi. Üstünü giydiğinde uzamış saçlarını karıştırdı ve çalışma masasına yaslandı.
"Sana neden öyle davrandığımı sormayacak mısın?"
Wooyoung omuz silkip yanına geldi ve oyun koltuğuna oturdu.
"Umursamadım açıkcası."
San hafif tebessüm etti ve kollarını göğsünde birleştirdi. "Sen mi umursamadın? Gerçekten mi?"
"Tamam belki biraz kırılmış olabilirim." dedi kafasını arkaya yaslarken.
San yavaşça Woo'ya doğru eğilmeye başladığında Woo oturduğu yere iyice sindi. Dudaklarını nazikçe Wooyoung'un dudaklarına bastırdığında Wooyoung'un ne olduğunu anlaması birkaç saniye sürmüştü.
Yaptığının yanlış olduğunu biliyordu fakat dönüş yoktu. İkiside gözlerini kapatıp akışına bıraktıklar. San'ın dudakları baskısını arttırmaya başladığında, Wooyoung'un eli karşısındaki çocuğun omuzlarına çıkmış, kıyafetini sıkıca kavramıştı bile.
Gayet sakince ilerlerken San'ın dili dudaklarına alarm verdiğinde, Wooyoung dudaklarını araladı ve izin verdi. Dili içeride dolanırken bacaklarını aralayarak Wooyoung'un üstüne çıktı ve ellerini çocuğun ensesinde birleştirdi.
Wooyoung elini asıldığı omuzdan çekip beline indirdi, diğer eli yanağına doğru ilerleyip yüzünü daha da kendine çekti. İkisi de ne hissedeceklerini bilemez şekilde akışına bırakmış, sadece bir süre böyle kalmayı planlıyorlardı. Dudakları yapboz parçaları gibi birbirine kitlenmiş, en güzel dakikalarını yaşıyorlardı.
Bir süre daha devam ettikten sonra göğsünde acı hissettiğinde Wooyoung çoktan gözlerini açmış ve geri çekilmişti. Wooyoung'un geri çekilmesiyle tuttukları nefesten dolayı ikisininde göğüsleri hızla inip kalkmaya başlamıştı. Woo, bir süre San'ın suratına baktığında San kendine olan bakışlara karşılık verse de, rahatsız olduğu için Woo'ya doğru tekrar uzandı. Ama beklediğinin aksine Woo, karşılık vermek yerine onu kucağından yavaşça indirip oturduğu yerden kalktı. Konuşmakta kararsız kaldığı ve ne söyleyeceğini bilmediği için en iyi çözümü oradan uzaklaşmakta buldu.
_
Amk saat 6 da yazdım bilmiyorum nasil oldu isicem simdi cok komikqpwöqğeş Alone_Master su bebisim olmasa bir bok yapacağım yok 🥺💘
