De buurvrouw bleef nog lang. Na nog een kopje thee stapte ze op. 'Marie je mag mij altijd bellen, jij bent mij echt niet tot last.' Ik bedankte haar en ging verder met het dagelijks leven. De was moest nog gedaan worden, er moest eten op tafel. Nja, waarom? Alleen voor mijzelf natuurlijk. Ik had geen honger, maar besloot dat mijn lichaam toch eten nodig had. Zuchtend pakte ik een pan uit de onderste lade. Ik voelde meteen een steek in mijn rug. 'Verdorie', mompelde ik. Ouderdomsverschijnselen.
JE LEEST
Donker Blauw
Historia CortaDonker blauw gaat over het verhaal van Marie, een vrouw van 70 jaar, die haar man verloor. Dit wordt een kortverhaal. Ik ben sinds kort bezig met allerlei korte verhalen te lezen. Ik had al langer het idee voor dit verhaal, maar bedacht mij dat ik...
