Hoofdstuk 16

688 82 4
                                    

Alles komt altijd op zijn pootjes terecht

Dat zei mijn moeder vaak als ik verzeild was geraakt in een van mijn pieker...tja...gedachten. Dan zat ik er helemaal in, en niemand kreeg mij terug op aarde. Behalve Klaas. Ik durfde mijn piekergedachten los te laten en te vertrouwen op Klaas. Zelfs zo erg te vertrouwen, dat ik op een dag besloot ''ja'' te zeggen tegen zijn aanzoek. Van drie weken geleden. Ik moest eerst piekeren. En toen gingen wij trouwen. Dolblij was Klaas, nog blijer was mijn moeder. Mijn vader vond het maar niets. Hij vertrouwde Klaas niet zo. Des te meer vertrouwde ik Klaas wel.

Donker BlauwWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu