Nevona

4-Parmaklıklar

'Tek bilmem gereken, nerden başlanacağı.'

<><><>

Araba kızdan yavaş yavaş uzaklaşırken hala ona bakıyordu Cole. Jamie ona ters bir bakış attı. "Dön önüne."

Onu umursamadan bağırdı Cole. "Senin yüzünden sokağın ortasında kaldı bu saatte!"

"Seni ilgilendirmez!" Sonra ona döndü. "Hem sen ne arıyordun orada yine? Kanlı caddeye gitmemen konusunda kaç defa daha uyarmam lazım seni?"

Cole göz devirdi. "Dolaşıyordum."

"Yalan söylüyorsun yine değil mi? O kız kanlı caddedeydi ve sen onu kurtardın. Daha önce onlarcasına yaptığın gibi."

"İnsanlar orada ölüyor. Ve ben buna engel olabiliyorum baba. Ben orada hayatta kalabilen tek kişiyim ve sende biliyorsun ki oradakilerin hepsinden daha güçlüyüm." Cole haksız sayılmadı. Babası insan, annesi olağanüstüydü. Herkesten saklanan bu gerçeği sadece üç krallığın yöneticileri biliyordu. Cole bir Rave'di. Zaten her şey bu gerçek yüzünden başlamamış mıydı?

Jamie dayanamıyordu Cole'un bu hareketlerine. Neredeyse her hafta gelip bir yerlerde insanları kurtarmak için canını hiçe sayıyordu. "Onlarcasından daha güçlü değilsin Cole!"

"Ama daha zekiyim!" Derin bir nefes verdi. "Bir şekilde kafalarını karıştırıp onlardan kurtulabiliyorum! Bilmiyor musun tüm o sokakların, geçitlerin hareketlerini ezbere biliyorum." Yarı insan, yarı olağanüstü. Genç yaşına rağmen olağanüstü olanların bile hayretle izleyebileceği şeyler yapabiliyordu. Ama bir Rave olmak Nevona'da yasal değildi.

"Bu hayatını riske attığın gerçeğini değiştirmez." İki türlü de hayatını riske atıyordu Cole.

Eğer Rave olduğu ortaya çıkarsa ve Nevona'da duyulursa ölümle cezalandırılacaktı. Rave bir çocuk hiçbir zaman yasal değildi. Cole'sa uçurumun kenarında gidip geliyordu bu konuda. Tüm Nevona'da saklanıyordu. Çünkü böyle bebekler krallıkların geleceğini tehlikeye attığı için daha doğmadan aldırılıyordu. Hiçbir koşulda doğmaları mümkün bırakılmıyordu ama Cole'un hikayesi çok farklıydı.

Diğer bir yandan da kanlı caddede bir gün kendisi de o katillerin kurbanı olma riskini taşıyordu. Defalarca onu engellemeye çalışmışlardı. Ama artık onu durduramıyorlardı. Çocukluğundan beri saraydan çıkarılmayan bu çocuk artık durdurulamıyordu.

"Umrumda değil baba."

Jamie sinirle bağırdı. "Sen bir kral olacaksın! Hayatın bu kadar ucuz değil Cole!"

Sinirle güldü Cole. "Yada Walker krallığının geleceğini riske atıyorsun, desene baba!"

Cole buna sinir oluyordu. Anne ve babasının tek düşündüğü tek çocuklarının 18 yaşına geldiğinde Walker krallığının başına geçmesiydi. Ve Nevona'daki en güçlü kral olup şanlı bir ailenin kızıyla evlendirilmesiydi. Walker'lar böylece daha da güçlenecekti.

"Saçmalıyorsun Cole! Oraya giren herkes başının çaresine tek başına bakmalı."

"Bir gün orada öleceğimi bilsem bile birilerini kurtarmaya devam edeceğim baba! Katil bir kral olmaktansa birinin yaşayabilmesi için ölmek inan daha i..."

"SAÇMALIKLARINI KENDİNE SAKLA! Sen bir Walker'sın! Orada Scott'lardan da insanlar ölüyor. Bir Scott'u kurtardığını düşünsene!"

"Niye baba? Scott'ların yaşamaya hakkı yok mu?!"

"Sus Cole! Sus! Bi bana Scott'ları savunmadığın kalmıştı!"

Göz devirip başını diğer tarafa çevirdi Cole. Herkesin yaşamak isteyeceği hayatından nefret ediyordu. Ona göre bir krallığa sahip olacak olmak sadece insanın boynuna ağır bir yük bindiriyordu. Derin derin nefesler alıyordu. Bir süre yolu izledi.