(عاشقان الروح ج1 ) بقلمى يمنى الباسل من ( سلسله عشق وترابط الأرواح )

الفصل العاشر

الفصل العاشر
قراءة ممتعة
اعتراف
سطعت شمس يوم جديد
فى قصر الجارحى
أية : يالا بسرعه جهزوا كل حاجه عشان يمنى تيجى تعملهم علطول
كريمه : انتى غاويه تتعبيها معاكى ليه يا بنتى ما عند المولات كتير ولو عايزة حاجه من بره كلميهم يبعتوها
أية : اي ماما انتى عايزانى اسيب فنانه زيها ازاى
طيب شوفى الدريس دا أنا لو روحت بيت ازياء هياخد اكتر من اسبوع يعملوا
كريمه : فى دى عندك حق ماشاء الله عليها
عدى بتدخل : هى مين بقى الى بتدعيلها على الصبح وسيبه ابنك
كريمه : ههههههه اسيبك ازاى دا انت الخير والبركه يا حبيبى احنا كنا بس بنتكلم على يمنى وتعبها معانا
عدى : ايوة كتر خيرها ليها اسبوع بنتك مستغليها
أية : شايفه ابنك يا ماما
كريمه : ههههههههه عنده حق خفى على البنت دى بتاجى من شغلها على هنا علطول لحد ما الليل يليل وهى بتشتغل مش مدياها فرصه حتى ترتاح
أية : وحد قالها تقولى أنا بعرف أنا بصراحه مكنتش مصدقه غير لما شوفت بعينى ولا احسن من اى بيت ازياء والله ما تكلمها يا عدى خليه تسيبها من الحسابات وتشتغل فى التصميم
عدى : وانا مالى كل واحد يعمل الحاجه الى بتريحه
أية بمشاكسه : بقى كل واحد يعمل الحاجه الى بتريحه طيب يا ديدو
عدى : عارفه ما تقوليها تانى والله يا اعلقك على باب القصر وساعتها مش هيكون فيه جواز
كريم بعد ما وصل القصر
كريم بضيق : الله يخليك صلى على النبى كدا وسيبك من الهبله دى انا عايز اتجوز مش تتعلق
أية : بقى أنا هبله طيب مفيش جواز يا استاذ كريم
عدى أنا مش موافقه
عدى : هههههههههه مش موافقه ايه فرحك بعد يومين هى رحله ما تقوليلك حاجه يا أمى لبنتك المجنونه
أية : بقى هبله ومجنون طيب شوفه مين هيتجوز وتركتهم ورحلت للجناح الخاص بها
عدى : يالا يا عريس قدامى على المقر نخلص كل حاجه قبل ما البس أنا شهر بحاله
كريم : ما أنا ياما لبست ولا انت نسيت
عدى : ايوة كتير بس اعترف مين بيجيب من الاخر
كريم : انت طبعا يا سيدى يالا

عند بيلا بعد ما الإجازة خلصت نزلت شغلها وهتتعامل بحدود مع عبدالرحمن بعد ما فاقت وشافت قربه منها
وتغير معاد شغلها بحيث تمشى قبل ما هو ياجى

عند عبدالرحمن فضل مخاصم والده بس دا ميمنعش انه يقوم بواجبه اتجاه وبطل يطلع المكتب عشان ميشفهاش وحتى التفكير بقى ميفكرش فيها واول لما تاجى على باله يروح يشغل نفسه باى حاجه بس دا ميمنعش انه عايز يطمن عليها

فى مقر التدريبات
ملك كانت واقفه مع يوسف بيهزروا وكانوا قريبين من بعض
ومصطفى شافهم ورحلها
مصطفى بغضب : ممكن افهم أنتوا بتعملوا ايه انا هنا فى شغل بيطلب مننا ننفذوا فور من نهزر ونضحك
يوسف ببرود : والله أنا فى بريك اواظن انى ملك مش مقيده بالعمل بتاعنا
مصطفى : انا هنا اقرر إذا كانت مقيده او لا وياريت تلزم حدودك يا سياده الرائد  وتشوف شغلك كويس وتبعد عن خطيبتى ياما هتشوف منى حاجة متعجبكش
ملك بعصبيه : انت اتجننت يا مصطفى ايع الى بتقوله دا
مصطفى سحبها على مكتبه بهدوء
ملك بعد ما شدت ايديها : انت مش هتبطل اسلوبك دا انت ازاى تسحبنى زى البقره كدا ولا كانى ليا وجود
وبعدين انت ازاى تقول ليوسف انى خطيبتك عارف انت لو آخر واحد مش هتجوزك يا مصطفى
مصطفى وهو يقترب منها حتى حاصرها فى الحيطه
مصطفى : أنا أعمل الى أنا عايزة تمام
وانتى خطيبتى برضاكى او غصب عنك
وعملى حسابك أنا جاى أنا واهلى انهارده اطلبك وابقى  متوفقيش يا ملك
ملك بتوهان : تتطلبنى ازاى
مصطفى بعد ما شاف حالت التوهان
مصطفى بابتسامة : اتجوزك يا حبيبتى وطبعه قبله على خدها وتركها ورحل
ملك : هو ايه الى حصل دا هو دا مصطفى هو مالوا بقى جرى كدا ايه دا دا باسنى
مصطفى : على فكره ممكن أعمل حاجه تانى ومش هيهمنى
وقفت مصدمه من حديثه لا تعلم انها بحلم او واقع فكلتا الحالتين هى سعيده