(عاشقان الروح ج1 ) بقلمى يمنى الباسل من ( سلسله عشق وترابط الأرواح )

الفصل التاسع عشر

الفصل التاسع عشر
قراءة ممتعه
سطعت شمس يوم جديد ليس كأى يوم
يمنى بوجع : ارجوك يا دكتور خلينى ادخل اشوفه وهخرج علطول ارجوك
الدكتور: مينفعش ونظر لشكلها فرقه قلبه نظرا لحالتها السيئه انتى تبقيله ايه
يمنى : أنا ابقى خطيبته
الدكتور : بس الأوله تدخل امه انتى مش مراته حتى
يمنى : ارجوك دخلنى هشوفه من بعيد وهطلع عطول انت حتى مقولتلناش اى حاجه وطمنتنا
الدكتور : يابنتى الحادثه كانت صعبه جدا وهو دلوقتى فى العنايه ادعيله يعدى منها ويعيش
يمنى بعصبيه : هيعيش واسمع بقى أنا لو مدخلتش حالا هاهد المستشفى على الى فيها
كريم بتدخل : اهدى يا يمنى مينفعش كدا هو يخرج ونشوفه وانتى حالتك صعبه لازم ترتاحى تعالى معايا
يمنى بترجى  : ارجوك خليه يدخلنى أنا لو مشفتهوش فعلا هيجرالى حاجه ارجوك خليه يدخلنى
لينظر لها الدكتور وفعلم مدى حبها له
الدكتور  : طيب تقدرى تدخلى بس مش اكتر من 5 دقائق
لدخل سريعا له تقترب منه بروح تائها
يمنى بدموع وألم : ليه يا عدى ليه انت هنا انت متعرفش انى بشوفتى ليك فى الوضع دا بيكسرنى قولتلك متسفرش وانت صممت انت اخدت حقى من ادهم المنشاوى أنا عرفت انه مات بس انت اضريت اوى أنا مكنتش عايزة غيرك مكنش هممنى الى حصل فيا قد ما انت هممنى انت ماخدتش بالك اما اتأذيت أنا روحى اتأذت معاك ارجوك ارجعلى انا مش هقدر اتحمل اشوفك كدا كتير
لتستمع له يناديها بصوت متقطع
يمنى بفرحه : عدى أنا اهو معاك معاك
لتمسك يده ليقبض عليها بقوه
رغم حالته الى انه يبث لها الامان
لتضع رأسها على يده تغمض عيناها وتنام فقد تعبت كثير وخصوصا روحها
الدكتور بعد ما شاف حاله تانيه رجع يشوف عدى الجارحى لان اسمه ارعبه لما عرف ان الحاله يبقى هو
الدكتور للممرضة : خرجت
الممرضه : لا
الدكتور بعد ما دخل وشافها حس انه ابنته ممكن تقع فى موقف زى دا فسابها وامر ممرضه محدش يكلمها

فى الخارج علم عبدالرحمن بما حدث لعدى وذهبت سريعا له
عبدالرحمن : حصل ايه
ليقص عليه كريم ما عرفه من رئيس الحرس
عبدالرحمن : بردو نفذ انتقامه اكيد قاسم وراء الحكايه دى
كريم : قاسم مين
عبدالرحمن : مش مهم المهم دلوقتى خلى الحرس كتير هنا عشان لو عرفوا انه عايش هيقتلوا
كريم : أنا عملت كدا فعلا

فى بيت عبدالحميد
ملك بغضب : ايه الى جابك يا زفته مش قولتى مع جوزك
بيلا بتعب : اسكتى الله يخليكى أنا تعبانه وعلى اخرى
ملك بصدمه : هو عبدالرحمن سابك
بيلا : لا طبعا
ملك : امال تفسرى وجودك ايه تانى يوم هنا تانى
بيلا : والله انتى غبيه تعالى احكيلك
ملك : احكيلى
بيلا : عدى عمل حادثه فى شرم الشيخ امبارح
ملك بصدمة : وجراله حاجه
بيلا : عبدالرحمن لسه مكلمنى بيقولى فى العنايه
ملك : طيب ويمنى دى لسه خارجه مكملتش يومين
بيلا : هى قدرها كدا مكتبلها انها متفرحش فرحتها موقته
ملك : وانتى مروحتيش معاه ايه
بيلا : رفض حتى بعت معايا حرس ووقفين بره على الباب الشقه حولت افهم منه حاجه مرضيش يقولى
ملك :انا لازم أقول لمصطفى كل دا
بيلا : لا اوعى تقوليله حاجه
ملك بأستغراب : ليه 
بيلا : معرفش هو طلب منى كدا أكيد مش عايز يقلقه فى شغله
ملك : لا أكيد فى حاجه أنا هكلم خالى اشوف فى ايه انا قلقى زاد اوى
لتتصل بيه على الفور
ملك : خالى ارجوك فاهمنى مصطفى فين ومتقليش فى مهمه عشان هو مش فى مهمه دا تقريبا زى الى مسجون
اللؤاء خالد : يا بنتى دى اسرار والمفروض أنك متتدخليش فيها انتى متجوزه ظابط يعنى خليك على استعداد انه شغلك مدته ممكن تطول جوزك مش اى ضابط أنا بكلمك بصفتى خالك وبفهمك ومتخلنيش التعامل معاكى على انى رئيس جوزك فى الشغل
ملك : طيب يا خالى أنا عارفه كل دا بس محتاجه انى اطمن
اللؤاء خالد : متخفيش اطمن  اغلق سريعا
بيلا : ها قالك ايه
ملك : أنا قلقانه اوى المكالمه دى زودت قلقى
بيلا : ربنا يستر لتتخض على صوت صفاء
صفاء بصراخ : يالهووووووى بنتى جيالى يوم صبحيتها
ملك : الحقى امك وفهميها العماره زمانها سمعتنا
بيلا : فكرك
ملك : اخلصى
لتجرى سريعا لأمها تقص عليها ما حدث حتى هدئت