""sinem "

istasyon

Eski tren istasyonları her zaman hüzün kokar bırakılmışlık kokar,orda yıllarca duran tren rayları kim bilir kaç bin terk edişe gidip de gelmeyişe şahit olmuştur.
O İstanbul yolcusu kalmasın İstanbul yolcusu kalmasın!!!
bağırışları hep aynı vaktin geldiğinin habercisidir hüzün vaktinin, ayrılık vaktinin terk ediş vaktinin...
Peroda bulunan bankın üzerine uzanıyordum benden başka kimse yoktu ha bide bankaların altından ordan oraya koşan fareler, yüreğimde ağır çok ağır bana acı veren bi burukluk vardı her nefes alışımda sanki sırtıma bıçaklar saplanıyordu..
Küçük bi köyde öğretmenlik yapıyordum yıllardır atanmayı beklerken sözleşmeli öğretmenliğe başlamıştım bu köyde Herşey güzeldi başlarda doğu tarafına gelmekten biraz çekiyordum geldiğimde de bu düşüncemin altı boş olduğunu görmüştüm.
Çok sıcak insanlardı misafir Perver kalplerinin güzelliği yüzlerine vuruyordu ,
Beni meğelem xanım diye çağıran güzel yürekli nineleri çok özliyecektim ya devran?
Oda beni özler miydi devralanla köyde tanışmıştık öğrencim İlknurun amcasıydı kısa zamanda ısınmışık birbirimize görevimin ikincisi senesinden ailemden gizli evlenmişik. Beni pek merak eden bir ailem yoktu zaten,bir kaç ayda ya ararlar ya aramazlar tek dertleri şan şöhret isimlerinin sayılıp herkes tarafından tapılmalarıydı başka takıldıkları bişey yoktu zaten çocukluğumun nasıl gelip geçtiğini okulun nasıl bittiğini anlamamıştım bile bakıcıların tarafından büyütülüp bu yaşa kadar gelmiştim.
Öğretmenliği seçtikten sonra zaten daha da uzaklaşmışlardı benden öğretmenlik onların gözünde küçük basit, sıradan bişeydi ama onların bu takıntılarını hiçe sayarak öğretmen olmuştum mesleğimi de çok severek yapıyordum .
Herşey istediğimiz gibi güzel gidiyordu taki devranın abisinin benim evli bi çocuğum olduğunu öğrenene kadar burdan gitmesem herşeyi anlatacağını söyleyerek tehdit ediyordu,
Evet kağıt üzerinde evliydim bide çocuğum vardı tecavüz sonrası zorla yapılan bi evlilikti ailem itibarları için beni yok sayıp zorla evlendirmişlerdi yaşça büyük babamın ortağıyla..
İşte sırf bu yüzden doğuluları seviyorum onlar şan,şöhret, itibar peşinde değiller.
Burda öyle bişey olsa kan çıkar herkese hakettiklerini verirlerdi,
Devranda baba şefkati buluyordum onunlayken onun gibi güçlü ve cesur durabiliyordum iste gerçek aşk buydu huzur, güvenli bir limanda demirlenmekti limanında güvenli olduğunu bilmekti..kendimi sanki burdan biri gibi görüyordum..
İşte gece yarısı böyle çıkmıştım evden şimdi soğuk bir bankın üstünde hayatımın film şeridi gibi geçişini izliyordum, yanağımdan akan gözyaşlarının yanağıma düştüğünde buza dönüşünü hissedebiliyordum ,
Sabahın ilk ışıklarında yorgun bedenimi zor bela banktan çekip kaldırabilmiştim trene ilk adımımı atınca son bir kez arkama dönüp hayallerime yaşadıklarıma daha yaşayacağım bütün herşey bakıp gözyaşlarıyla son vermiştim hıçkırıklara boğularak koltuğuma Oturdum
Acaba şimdi uyanmışmıdır yokluğumu farketmiş midir?
Herşeyi gerimde bırakıp herşeyden kaçıyordum tek suçu günahı olmayan devrandı ona en baştan herşeyi demeliydim İstanbul'a gidince ne yapacağımı planlamadan gidiyordum ne ailemin yanına nede o adama gidecektim bi süre arkadaşlarımdan kalıp kendime yeni bir yer yeni bi iş arıyacaktm,
Devran arıyordu yokluğumu farketmiş olmalıydı,
Telefonu komple kapatıp başımı çantamın üzerine koyup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım etrafımda oturanlar şaşkınlıkla bana bakıyorlardı o şaşkın gözlerin arasında başımı kaldırıp gözlerimi silip normal durmaya çalıştım...