အချည်နှောင်ခံရင်ခွင်

အချည်နှောင်ခံရင်ခွင် အပိုင်း၁၁

[Zawgyi]
Jung kookသည္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင့္အလုပ္ကိစြေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ငါးကင္ႀကိဳက္ေသာေမေမ့အတြက္ ၀င္၀ယ္ဖို႔ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းေလးတစ္ဆိုင္သို႔၀င္လိုက္သည္။

သူကဆိုင္၀န္ထမ္းေလးအား ပစြည္းမွာၿပီး၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းမွာထိုင္ေစာင့္ေနခိုက္

"ဟင္"

သူမ၊   သူမႏွင့္ Yoonကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ထသြားႏႈတ္ဆက္ရႏိုးႏိုး ခ်ိတုံခ်တုံျဖစ္သြားရသည္။ သြားႏႈတ္ဆက္ရင္ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္သြားမလဲ၊လူၾကားထဲေအာ္ေငါက္ေနခံရရင္ ဒုတ္ခ(ျပႆနာ)။ သို႔ေသာ္အခြင့္အေရးကိုလက္လြတ္မခံႏိုင္၍ႏႈတ္ဆက္ခ်င္စိတ္လည္းထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ။

ေနာက္ဆုံမွာ သူဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနသည္မွာ   သူမွာထားသည့္ ပစြည္းေရာက္လာတဲ့အထိပင္။ ထိုခဏမွာပဲ သု႔ေခါင္းထဲအႀကံတစ္ခ်က္ လက္ခနဲေပၚလာသည္။

"ဘယ္ေလာက္က်လဲညီေလး"
"အားလုံးေပါင္း၊၀မ္ငါးေထာင္ပါ အစ္ကို"
"ဟိုအစြန္းက၀ိုင္းအတြက္ပါ၊ကိုယ္တစ္ခါတည္းရွင္းသြားမယ္၊ဘယ္ေလာက္က်လဲ"
"ခဏ"
ဟူဆိုကာသူမတို႔စားထားသည္မ်ားကိုပါထည့္တြက္ၿပီး
"၀မ္ရွစ္ေထာင္ပါသူတို႔က၊အားလံုးေပါင္း၀မ္တစ္ေသာင္းသံုးေထာင္ပါ အစ္ကို"

သူက က်သင့္ေငြကိုရွင္းၿပီးYoonနဲ႔Jin မျမင္ေအာင္စာပြဲ၀ိုင္းေတြနဲ႔ကြယ္ၿပီးအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ကိုယ့္ကားေပၚကိုအသာေလးတတ္ထိုင္ၿပီး သူမတို႔အထြက္အလာကိုေစာင့္ေနသည္။

ခဏအၾကာေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ျငင္းခုန္ေနၾကဟန္နဲ႔ထြက္လာၾကသည္။ ၾကည့္ရတာ ပိုက္ဆံရွင္းခဲ့သူ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း သု႔ထက္ငါအၿပိဳင္အဆိုင္လုရက္ျငင္းခုန္ေနၾကပုံ။
အၿမဲလိုလိုတည္ၿငိမ္ပုပ္ေနေသာသူမမ်က္ႏွာဟာ  ဒီေန႔ေတာ့မ်က္ေမွာင္ေလးႀကံဳလို႔။
တီးရွပ္အျဖဴအပြေလးကိုဂ်င္းစကတ္ အက်တ္ဒူးဖံုးေလး၀တ္ဆင္ၿပီးShoesအသားေရာင္ေလးစီးထားၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပံုစံေလးနဲ႔ အိတ္ကိုစလြယ္တိုင္းေလးလြယ္လာေသာပံုေလးကိုသူေငးၾကည့္ရင္း ရင္ေတြဒဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။
ဒီေန႔Sundayဆိုေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္နဲ႔တူပါသည္။
Jung kook သည္ကားေပါကေနဆင္း၍သူတို႔နားသို႔အသာေလးေလွ်ာက္လာၿပီး သူမကိုမေခၚရဲတာမို႔ Yoon ကိုသာေခၚလိုက္သည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့သူမနာမည္ေလးကိုေခၚခ်င္တာေတာ့အမွန္ပင္။
"ဟင္ ...Jung kook ပါလား..ဘယ္ကလာတာလဲဟင္"
"‌ဒီနားပါ..ကိစြတစ္ခုရွိလို႔"
"ကြၽန္မတိူ႔ႏွစ္ေယာက္ဒီမွာအုံးစားေနၾကတာJung kook ရဲ႕အကင္ဆိုင္မွာစားေနတုန္းကြၽန္မတို႔မသိေအာင္လူတစ္ေယာက္က ပိုက္ဆံခိုးရွင္းသြားလို႔ အဲ့ဒါ ၀ိတ္တာေလးကိုေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့..အင္းက်ီနက္ျပာေရာင္ေလး၀တ္ထားတဲ့......ဟင္...ရွင္...ရွင္လည္း နက္ျပာေရာင္ပဲ.....မဟုတ္မွလြဲေရာ..."