The frozen heart of the fire king (S-2) Completed

part 17

"ယုတ္မာလိုက္တာ...."

လီရွန္း ကိုယ့္ဘာသာေရ႐ြတ္ရင္း မ်က္ရည္လည္းမဆယ္နိုင္ေပ။
အိမ္မက္ျဖစ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းခဲ့ေပမယ့္လည္း အိပ္မက္ဟုတ္မေနခဲ့ပဲ နာက်င္ျခင္းမရွိ​ေတာ့သည့္တိုင္ ခ်ိနဲ႕ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႕တင္ရိပ္မိနိုင္သည္ေလ။

ျဖစ္နိုင္ရင္နိုးေတာင္မလာခ်င္ခဲ့ဘူး။

အနည္းဆုံးေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရပ္ႀကီးလုပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ စကားေလးေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ေျပာသြားသင့္တာေပါ့။
ဘယ္လိုပဲအညွီအေႏွာက္ကိစၥေတြမွာ စိတ္အားထက္သန္တယ္ေျပာေျပာ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕ေမာင္ကိုေတာ့ေရွာင္ရမွာေပါ့။

လူအလာနည္းတဲ့အေဆာင္မွာ ညဘက္တစ္ေယာက္ထဲေတြ႕တာနဲ႕ ဒီလိုအနိုင္က်င့္စရာလား။
ၿပီးေတာ့ မိုးလင္းေတာ့အနားမွာလည္းမရွိေတာ့ဘူး။

မမသာသိသြားရင္ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕ရင္ဆိုင္ရပါ့မလဲ...

ဘာလို႔အမရဲ႕ေယာက္က်ားနဲ႕မွအတူေနမိရတာလဲ...

ိဆိုးလိုက္တဲ့ဘဝပဲ..

.
.
.
.
.
.
.
အားရေအာင္ငိုၿပီးတာနဲ႔ လီ႐ွန္းျပန္လာခဲ့သည္။
အခ်ိန္ကမနက္လင္းဖို႔ အနည္းငယ္ေစာေသးတာေၾကာင့္ထင္ အကိုရန္တို႔မွာအိပ္ေပ်ာ္ေနက်တုန္းပင္။

ေရခ်ိဳးၿပီး ခနၶာကိုယ္ကအနံ႕တခ်ိဳ႕ကို ဖယ္႐ွားျပစ္လိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ လည္ပင္းတစ္ခုလုံးက နီေစြးေစြးအရာေတြနဲ႔ျပည့္နက္ေနကာ ျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းေပ။

လူျမင္ခံလို႔မရတဲ့အရာမို႔ လီ႐ွန္းမွာအၾကံအိုက္ေနတုန္း
အျမဲေဆာင္ထားတတ္တဲ့ ​ေဆးမူန္ေလးေတြသတိရသြားသည္။
ထိုေဆးမူန္ေလးေတြက ပန္းေပါင္းစုံရဲ႕ဝတ္ဆံနဲ႔ ​ေဆးတို႔ေရာစပ္ထားတဲ့အမူန္ေလးေတြျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ဒဏ္ရာမဆိူ အသုံးျပဳလို႔ရကာ လိပ္ျပာမ်ိဳးႏြယ္တိုင္း ေဆာင္ထားတတ္ေလ့႐ွိက်သည္ပင္။

ထိုေရႊဝါေရာင္အမူန္႔ေလးေတြကို လည္ပင္တစ္ေလ်ာက္ဖိသိပ္ၾကည့္ေတာ့ အမွတ္ရာတခ်ိဳ႕မွာ အေရာင္ေဖ်ာ့လာသျဖင့္ ဝမ္းသာအားရႏွင့္အမူန္႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအသုံးျပဳၾကည့္ေတာ ့မသိသာေတာ့သည့္အေနထားသို႔ပင္ ​ေရာက္႐ွိသြားသည္။