Chapter 1

31 2 3
                                    

It's Sunday morning and it's God's day today, nagmamadali akong lumabas ng kwarto para kumain ng breakfast.

"Good morning Mom, Dad, Kuya" I greeted my family as I entered the kitchen. "Sino pong nagluto Mom?, mukang masarap po" "ang Kuya mo ang nagluto, sinisipag yata", kuya just smiled. He cooked tocino, hotdogs, sunny side up egg, nagtoast din sya ng tinapay and also may chicken caldereta din, sinipag nga talaga si kuya Rick short for Maverick.

"Keisha are you done? Tapos kana ba magbihis, baka malate tayo" "Yes po Mom pababa napo ako" nagmamadali kong tinakbo ang hagdan pababa.

We're on our way to church, family bonding nadin kase namin every Sunday na pupunta kami sa church ng magkakasama to praise and worship God. Also to thanked him for his grace and blessings. 

"Love must be sincere. Hate what is evil; cling to what is good. Romans 12:9" "Paul tells us in today's passage that the love must be real. It has to be true-the real thing. There has to be no hypocrisy. That is difficult to do in our own self. Showing love and compassion to one another isn't always easy, but this is the mark of a beliver born again. Our love for each other is expected to speak louder than any words we say." said by the pastor.

Natapos ang Sunday service ng matiwasay. "Mom, punta po muna ako sa NBS start napo kase ng klase tommorow and kulang pa po ang gamit ko, may kalimutan po kase ako bilhin kahapon" paalam ko kay Mommy. "Okay Kei (pronounce as Kaye), take care and use your card nalang, magtipid Kei ha" paalala ni Mommy.

Hindi din naman ako magastos, my parents taught me on how to value money sadyang may nakalimutan lang akong bilhin.

"Saan kaya nakalagay yung yellow paper dito?" I asked my self again, ganito ako madalas dahil nahihiya ako magtanong, I don't want to caught anyone's attention kaya madalas sarili ko nalang ang tinatanong ko.

Sobrang daming palang tao ngayon dito sa NBS at hindi ako sanay sa maraming tao, nahihiya ako. Habang hinahanap ko ang lagayan ng yellow paper a guy approached me, "Miss do you need help?" nakangiting tanong niya, Ewan ko ba pero napayuko ako at lalong nahiya, I'm about to speak when someone approach us "No Mr. he doesn't need your help, I'm with her" it's my childhood friend Jayceon. Matapos sabihin yon ni Jayceon umalis na yung lalaki hindi manlang ako nakapagthankyou, though I'm still shy.

"Anong ginagawa mo dito Kei?" he asked me, mukang galit na naman to.
"Bibili lang sana ako ng yellow paper kaso hindi ko mahanap kung saan nakalagay" sabi ko habang nakayuko.
"Pasensya kana Jayceon naabala pa kita" I said with a low voice.

"Dapat kase hindi ka pumupunta dito, bawal tagabundok dito Kei, You look stupid na naliligaw sa buwan" he said arrogantly.

"Andun malapit sa counter yung yellow paper", "Bilisan mo hihintayin na kita sa labas baka maligaw ka pa dito sa mall, stupid kase!" he also said.

Mabilis akong pumunta sa counter at nagbayad using my card, ayokong lalo pang magalit si Jayceon sakin sya lang din kase ang nagtitiis sa pagkastupid ko.

"Jayceon salamat pala sa paghintay, uuwi nako".

"Mabuti pa nga, oh ano kailangan pa ba kita ihatid? Baka hindi ka marunong umuwi?"

"Ah hindi na, kaya ko na, salamat" I wave my hand to him as a gesture na aalis na ako. Patakbo akong umalis pero napansin kong hindi padin umaalis si Jayceon sa pwesto nya kaya nilingon ko sya, I saw him smile habang nakatingin sakin but when he noticed that I'm looking at him kumunot agad ang nuo nya. Weird nya ano?

..............................................................................

P.s. Salamat dun sa nagbigay ng name sakin for the female lead character ( si Keisha)♥️

Long Lost TreasureTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon