Tek Gerçeğim

1.7

''O kim?''
''Gündüz...''

________________________________________________________________________________

''Gündüz kim?''
''Şimdi merak ettiğin o demi? Bir kız adı duydun hadi koş yavşa hemen. Zaten her gördüğün kıza yavşıyon bir Gündüz kaldı.''
''Tamam ya bir şey sormadım neden bu kadar kızdın çözemedim.''
''Kusura bakma Berke iyi değilim de.''
''Belli. Her neyse Gündüz kim?''
''Gündüz mü? Felaket bir şey. Bir gözleri var görsen kahvenin binbir tonu gizli. Bir saçları var güneşten almış sanki. Bir gülüşü var dünyalara bedel.''
''Oooo kardeşim sen ölmüşsün.''
''Ne alaka oğlum kim dedin anlattım.''
''Sen kızın kim olduğunu değil nasıl bir şey olduğunu anlattın.''
''He şey Gündüz mü kim? Okuldan biri işte.''
''Biri değil sanki.''
''Berke bak Egemen'e söyleme tamam boşver öyle işte.''
''Tamam kardeşim söylemem de neden defteri aldı.''
''Bilmem bana garip garip şeyler söyledi sonra gitti ama defteri aldığını fark etmedim.''
''Ne dedi sana?''
''İşte ben senden sessizce gittim şimdi sen bana gelme gibi garip şeyler''
''Bu sözleri bir yerden hatırlıyorum sanki''
''Nereden?''
''Mektupta yazıyordu. Bu kız mektubu yazan kız olmasın''
''İyi de neden defteri alsın ki''
''Bilmem belki de Esila ile bir ilgisi vardır''
''Berke?''
''Buyur Gökmen''
''Esila tacize uğramamış''
''Nasıl? Kendisi dedi ya Gündüz denilen kız mı dedi bunları? O dediyse inanma''
''Hayır Esila'nın defterinde yazıyordu. Cotard Sendromu varmış''
''Ne sendromu? ''
''Cotard''
''O ne öyle''
''Kendini ölü gibi hissediyor daha doğrusu organlarının çürüdüğünü hissediyormuş''
''Sana söylemedi mi?''
''Hayır ama defterde benden nefret ettiğinden bahsediyor ona iyi bir abi olmadığımdan bahsediyor''

Kapı çaldı. Açtığımızda karşımızda Egemen güler bir yüz ile bekliyordu.

''Oooo hoşgeldiniz Egemen bey''
''Ah teşekkür ederim Berke bey''
''Hayırdır mutluluk nedeniniz''
''Bir kız gördüm''
''Al işte Berke'nin yanında dura dura sende kız peşinde koşmaya başladın''
''Ya bir dur Gökmen anlatsın. Kız güzel mi?''
''Kız felaket felaket''
''Bugün herkes kızlara felaket diyor''
''Berke!''

''Tamam bir şey demiyorum Gökmen. Eee sonra ne oldu''
''Kız ağlıyordu yanına gittim. Sevgilisinden ayrılmış sandım. Yanına oturdum azıcık konuştuk sonra numarasını aldım öyle işte''
''Numarasını da aldın öyle mi? Helal sana''

Onlar konuşurken benim aklım Gündüz'ün neden defteri aldığıydı. Esila'nın Gündüz adlı bir tanıdığı olduğunu düşünmüyorum. Gerçi sevgilisi olduğunu bile bilmiyordum. Kim bu Gündüz? Hayır derdi ne o defterle? O defterde ne yazıyordu da aldı.

Kapı yeniden çaldı. Kapıyı açtığımızda ise karşımızda üç zarf duruyordu. Hepimiz adı bir zarfın üzerinde yazıyordu. Zarfları aldık okumaya başladık.

''Egemen'e. Bugün için çok teşekkür ederim Egemen. Sen her zaman böyleydin kenarda köşede ağlayan birini gördüğünde her zaman koşup yanına otururdun. Sen hep iyiydin o arkadaş grubunuza göre. Bunu Gökmen'in yanında okuyorsun varsayarak adımı da yazıyorum sana söylememiştim adımı çok merak etmiştin ya hani ben Gündüz. Gökmen sana belki anlatmadı ama Gökmen ilk defa birine aşık oldu. O kişi de benim. Ben Gündüz Aksöz. Sizi çok yakından tanıyorum. Ve sizi dinliyorum. Ben kim miyim? Ben bana iyi davranan biriyim. Sen Egemen Çözüm bundan sonraki satırları Gökmen ÇAĞAN'ın yanında okumayacaksın...''

''Egemen oku. Egemen oku dedim.''
Egemen kendini bir odaya kilitledi. Bir süre sonra çıktı ve elindeki mektubu paramparça etmişti. Neden benim yanımda okumuyordu ki? Ne yazıyordu? Gündüz kimdi?

''Berke'ye. Berke beni nasıl fark etmedin. Arkandaydım. Beni görmedin bile ama ben içerisini gördüm. Çok acıdım Gökmen ÇAĞAN beye. Ah gözleri kıpkırmızı mı kesilmiş. Allah allah ne olmuş acaba? Bunu sesli okuduğunu düşünerek Egemen'e şunu diyorum; Berke her şeyi biliyordu ama sen hiçbir şey bilmiyorsun. Yani yerinde olsam o grubun içerisinde bile durmam. Her neyse Berke sana geleyim. Defteri neden aldığımı mı düşünüyorsun o zaman bunu öğrenmenin tek bir yolu var bundan sonraki satırları Gökmen ÇAĞAN'ın yanında okumayacaksın...''