Chapter 34
NICKEL'S POV
Matalim na tumingin ako kay sean na ngayon ay tumatawa.
"Such a bastard."bulong ko.
"You're confessing,huh? I'm sorry for interrupting,dude.Maybe next time."ngising saad nito bago tumawa na naman.
"Fuck you."i mouth to him.
Yeah, I'm fucking confessing but someone interrupt.Tss.
NEXT DAY
ISTU'S POV
"Ate, imposible bang naguguluhan ka sa nararamdaman mo sa isang tao?"tanong ko.
Kasalukuyan kaming nasa labas at nakaupo sa may ilalim ng puno.
"Why? naguguluhan ka?"tanong nito.
Hindi ako sumagot.
"Yes,imposible.Diba ang sabi ko hindi naman salita para madali mong masabi."saad nito.Nakinig lang ako."You're confused."
Oo nga ba? Naguguluhan nga ba ako sa nararamdaman ko?
Huminga ako ng malalim."May tao bang mahal niya na agad ang isang tao kahit hindi pa man kayo masyadong nagkakakilala?"tanong ko
Tumango ito at ngumiti."Meron."
Parang ako?
"Ate,paano ba makakalimutan ang tao?"kasi gusto ko ng makalimutan si lothar.
Natawa ito."Amesia."
Natawa din ako.
"Hindi naman ganun."
"Hmm,paano mo makakalimutan ang taong yun kung ikaw ay iniisip mo pa din?"natahimik ako.Minsan ay naiisip ko siya."pero pwede mo siyang makalimutan kapag may taong nagpatibok muli nh puso mo."
Nakikinig lang ako.
"May mga bagay na pwede mong mabago..natuturuan ang puso, valencia."nakangiting saad nito."You can do it."
Ngumiti ako at yumakap siya.
"Paano mawala ang sakit ,ate?"biglang tanong ko ng maghiwalay kami.
"Hmm,wala akong alam diyan pero.."tumigil ito."..pero mas mabuti yatang kausapin mo si lothar para naman malabas mo ang sakit mo sa kaniya at ang mga dapat mong sabihin sa kaniya."
Ngumiti ako rito.
"Salamat."
"You're always welcome."
Tumayo kami at pumasok na sa loob.Nakita namin sila kasali si fionna na nasa hapag.Ewan ko ba pero hindi na ako nakaramdam ng inis sa kaniya.Nginitian ko ito,nginitian niya din ako.
Tumingin ako kay lothar na nakatingin pala sa akin.Ngumiti din ako sa kaniya ng totoo.Kahit pa paano ay naging kaibigan ko naman siya 'no kahit sinaktan niya ako.Siguro nga kailangan ko siyang kausapin,soon.
"Come here."napatingin ako kay nickel na halos magkasalubong na ang dalawang kilay nito.
Tinawanan siya ng dalawa kaya nagtaka ako.Naalala ko pa din ang nangyari kagabi pero kinalimutan ko nalang ito.
Nakangiting tumabi ako sa kaniya dahil ang sabi niya sa akin ay tutulungan niya ako para makalimutan ang kapatid niya.
"Bakit ang saya mo yata ngayon?"napatingin ako kay sean na nakataas ang isang kilay.
Hinampas siya ng asawa niya kaya natawa ako.
Pansin ko na naguguluhan sina uno sa ikinikilos ko pero pakiramdam ko ay bumabalik na ako sa dati.
"Why are you smiling?"dinig kong tanong ni nickel pero kinindatan ko lang ito dahilan upang mapakunot-noo ito.
"Diba tutulungan mo ako?"tumango ito."Simula na!"
"Tsk,bakit ang pakiramdam ko ay bumabalik kana sa dati?"dinig kong bulong nito kaya siniko ko ito.
"Syempre,nasa tabi kita e."kumindat pa ako dito.
Napansin kong namula ang tenga nito.
SOMEONE'S POV
"We need to find her!"i angrily shout.
"We're trying boss."
Agad ko silang tinutukan ng baril.Useless.
"I heard na nakita na ng mga Mendeleev ang hinahanap niyo,master."napatingin ako sa assistant ko at napakunot-noo.
"Are you sure?"
Tumango ito at may ibinigay na picture.Napangisi ako.
"Sa wakas ay mapapasakin na ang pera."nakangising saad ko.
"Kailan natin gagawin ang plano?"
Napasandal ako sa upuan ko.
"Soon."
...
AFTER FEW DAYS
...
ISTU'S POV
"Here."napatingin ako kay nickel ng bigyan ako nito ng ice cream.
Ngumiti ako rito bago kinuha.
Kasalukuyan kaming nasa labas ngayon,nakaupo habang nakatingin sa buwan.Naramdaman kong umupo ito sa tabi ko.
Noong mga nakaraang araw ay bumubuti na ang pakiramdam ko.Tinotoo nga ni nickel ang sinabi niya sa akin,tinulungan niya ay makalimutan ang kapatid niya hindi literal na kalimutan,ang ibig sabihin nun ay mawala na ang nararamdaman ko sa kapatid niya.Palagi siyang nasa tabi ko at lahat ginagawa sa akin.
"Why are you smiling?"
Umiling ako sa tanong nito.Hindi ko alam ko pero nararamdaman kong may pagtingin siya sa akin.
"Napapasalamat na ba kita?"natatawang usal ko rito.
Umiling ako."Not yet but no need to thank me."nakangising saad nito.
Ako naman ang napailing."Don't worry, napapasalamat din kita."
Mahabang katahimikan ang namayani sa amin.Nakatingin lang ako sa ice cream ko.
"Bakit nga pala tinutulungan mo ko?tsaka noong sinabi mo sa akin na may nasasaktan din kapag nasasaktan ako,sino yun?"biglang tanong ko.
Curious ako.Minsan na nabanggit niya na kasi iyon.
"Honestly.."napatingin ako sa kaniya na nakatingin sa buwan."..kaya kita tinutulungan dahil i want you to be mine."
Natigilan ako sa sinabi nito.May iba akong naramdaman sa puso ko.
Nabigla ako ng kaunti ng tumingin ito sa akin at ngumiti."I'm happy dahil nararamdaman kong wala ka ng feelings sa kapatid ko."
Hindi ako nakasagot.
"Nakatawa kasi,akala ko noon ay simpleng nararamdaman lang 'to."natatawang saad nito."..hindi ko aakalain na mas lumalim pa ang nararamdaman ko sayo."
"Do you remember when we first meet?"sa Jollibee?
"I'm curious about your face that time then noong sa school? I'm happy dahil nakilala na kita."natatawang usal nito habang nakatingin pa din sa akin."Hindi ko alam pero naiinis ako tuwing nakatingin ka sa kapatid ko at siya lang pinapansin mo.Alam kong unti-unti ka ng nagkakagusto sa kaniya."
Mas lalong natahimik ako.
"Pinili kong maging masaya dahil nakikita kitang masaya...pero nasasaktan din ako."huminga ito ng malalim.
"Doon pala, unti-unti ng lumalim ang nararamdaman ko sayo."tumingin ito sa mata ko na parang sinisisid ito.
"Nagagalit ako sa sarili ko..dahil hinayaan kitang masaktan.."malungkot na boses nito.
Napalunod ako.
"A-ano?"tanging nasabi ko.
"I love you."
Para akong nabingi sa narinig ko.
...
