Mixed up worlds (Nederlands) {💯%}

17. Het spijt me

Mal pov:
Ik keek Sean en Zed aan.
"Dus, wat doen we nu?"
"Hier uit komen! Evertown is duidelijk iets van plan met Harry en Skye!" zei Zed nijdig.
"Het heeft toch geen zin. We zitten hier vast. Die deuren en alles zijn gemaakt van rotsblokken. Dat kun je nooit opzij krijgen." zei Sean pessimistisch. 
"Met die houding niet nee!"
"Jongens kappen! Met jullie geruzie lossen we niks op!" riep ik.
Ik keek Sean aan.
"Waar was Evie?"
Hij zuchtte en pakte iets uit de zak van zijn hoodie.
"Het spijt me..." mompelde hij.
"Evie's diadeem? Hoezo heb jij die?"
Toen drong het tot me door en met een trillende hand pakte ik de diadeem aan.
"Zeg me dat dit een grap is..."
"Ze wilde Harry gaan helpen maar een van die slaven spoot vergif in haar arm..."
Ik voelde dat er een traan over mijn wang gleed en Zed keek me aan.
"Gaat het wel?"
"Evie... Ze was mijn beste vriendin, natuurlijk gaat het niet..."
"Mal, ik beloof dat we Harry gaan redden."
"En Skye!" zei Sean snel.
"Ja, duh-huh. Ik probeer alleen Mal gerust te stellen."
"Zombie tegen zombie. Lakker dan!"
"Jongens!" zei ik met tranen in mijn ogen.
Zed keek naar zijn Z-band. 
"Ik heb een idee... Maar jij moet zorgen dat Sean aan de andere kant van de ruimte blijft."
"Wat ga je doen?" vroeg ik.
"Iets wat ik al eens eerder heb gedaan. Vertrouw me."
"Echt niet!" zei Sean nijdig.
"Sean, wees nou niet zo'n kleuter! Anders kunnen we Harry en Skye niet helpen!"
Zed had gelijk en dat wist Sean ook.
"Best..." zei Sean met tegenzin.

Zed pov:
"Wat ga je dan doen?" vroeg Mal.
"Ik doe mijn Z-band af en dankzij de zombie kracht kan ik die deur open krijgen."
"No way!" zei Sean meteen.
"Sean!" zei Mal waarschuwend.
Sean en Mal liepen achteruit en ik deed mijn Z-band af.
Ik voelde mijn aderen dikker worden en ik zette mijn handen aan het blok.
"Aargg..."
Het rotsblok schoot aan de kant.
Mijn Z-band lag op de grond, Mal raapte hem op en deed hem bij me om.
Mijn aderen werden weer normaal en ik grinnikte.
"Het werkte!"
"Ja, ja. Kom op!"
Mal stoof mij en Sean voorbij.

"Mal, wacht nou! Ze mogen ons niet zien." zei ik zacht na een paar meter.
Ze stond even stil en al snel liepen we weer verder.
Na een tijdje waren we weer bij die ruimte.
"Shh... Evertown is er nog." fluisterde Sean.
"Kom, daar kunnen we heen." zei Mal en ze wees naar een korte gang.

Skye pov:
Evertown keek me aan.
"Zie je dat Skye? Evie stierf omdat jij wilde dat ze hem ging helpen." en hij wees naar Harry.
"Maar ja, twee mensen die je teleurstelde."
Ik begon me steeds rotter te voelen en Harry zuchtte.
"Skye kwam ten minste." zei hij stug.
Evertown draaide zich verbluft om.
"Dus je wil zeggen dat je er veel aan had? Dat je nu niet compleet voor gek staat zodra je terug bij de groep bent? Dat je het niet erg vindt wat er is gebeurd?"
Harry zweeg en ik voelde een geesten traan over mijn wang rollen.
"Ik snap het. Ik faalde! Moet je dat er echt zo indrukken!?"
"Skye, snap je het dan niet? Ik vertelde je toch dat er slechts 2 mensen zullen overleven?"
Harry keek op.
"Wacht wat?!"
"Stil, Haak! Maar Skye, ik had niet gezegd dat jij een van die twee zou zijn en zodra er nog drie over zijn zul jij de keuze moeten maken wie als laatste sterft."
"Wat?! Dus maar een van de anderen zal overleven?" mompelde ik.
"Slaven. Maak Harry Haak los. Die twee komen hier toch niet uit."
Harry werd los gemaakt en Evertown vertrok met zijn slaaf.
Ik voelde nog zo'n traan over mijn wang glijden.
Harry liep naar die geesten bestendige glazen buis toe waar ik in zat.
"Skye, gaat het?"
"Het spijt me dat ik je niet kon helpen..."
"Daar gaat het nu niet om."
Ik keek hem verbaasd aan.
"Niet?"
"We moeten hier weg. Dan kunnen we Mal, Zed en Sean helpen."
"Maar ik kan hier niet uit. Geesten bestendig glas, weet je nog?"
"Oh ja..."
"Wacht eens."
En ik keek hem grijnzend aan.
"Mal beweerde dat je best sterk bent. Denk je dat je dit glas kan breken?"
"Is dat echt een vraag?"
"Probeer het nou! Daarna kunnen we een uitweg zoeken!"
"Ja, ja. Rustig."
En Harry (voor zo debiel hij is dat hij het ook deed) sloeg met zijn vuist het glas stuk.
"Huh... Blijkbaar was het minder sterk voor mensen dan gedacht..." zei hij verbaasd.
Ik vloog uit de buis.
"Bedankt Harry."
"Geen probleem."
Ik grinnikte kort en hij grijnsde.
"Zeg, kun je nu wel je magische geesten ding doen?"
"Ik zal het proberen..."
Maar we hoorden een knal.
Ik schrok.
"Hoe groot is de kans dat het een van de anderen was?"
"Niet over na denken. Doe je geesten ding."
"Wacht... Harry, wat Evertown zei... Ik hoop dat je dat nog even voor je wil houden. Over dat twee overlevers enzo..."
"Oké, ik zeg niks. Dat beloof ik."

Evertown pov:
Ineens zag ik Sean Matthews op de gang rennen.
Die kwam er niet zo makkelijk van af.
Ik volgde hem, veranderde naar menselijke vorm en richtte een pistool op hem.
"Dus jij dacht te ontsnappen?"
Hij draaide zich om en slikte.
"Jij zult begrijpen dat ik je nu moet doden."
Hij draaide zich om en wilde weg rennen maar ik schoot hem neer.
Hij viel op de grond en ik grinnikte.
"Slaven, wacht een paar dagen en gooi hem dan naar buiten."
Ze sleepten hem weg en er bleef een bloed spoor achter.
"Ruim dat op!" riep ik woest.
Ik veranderde weer naar geest en grinnikte.
Morgen zou ik Zed en Mal afschieten.
Bij die gedachte begon ik te grijnzen.
Er sterven te weinig mensen.
"Slaven. Jullie moeten een paar mensen hier heen halen."