Mavi kelebek.

YAPMA ( Düzenlendi. )

Şarkıyla beraber okumanızı tavsiye ederim .

(Rüya)
Gözlerimi açıp,etrafa göz gezdirdim .
Ne zaman sabah olmuştu ?
Sanki daha yeni uyumuşum gibiydi .
Yataktan doğruldum ve cama gittim .
Biraz temiz hava iyi gelir diye düşünüyordum ki O manyağın cama aniden sıçramasıyla çığlık attım .
Daha doğrusu sanırım attım . Çünki sesimi duydummu duymadım mı anlamamıştım .
Cama kanlı elleriyle vuruyor , kırmaya çalışıyordu .
Camı hızla açıp, içeri girdiğinde ise hemen odayı terk etmek için koşmaya başladım.
Ağır çekimde gidiyor gibiydim. Bacaklarımın derdi neydi böyle?
-Ne yaşıyorum ya ben?
Tam kapı eşiğinden çıkacakken bir yere takıldım.
Düştüm.
Bir sorun vardı çünki düşmeye devam ediyordum .
O kadar hızlıydı ki sanki uzun bir binadan aşağı atlamıştım .
Korkuyla çığlık attım.
Düşmek istemiyordum .
Düştüğüm yerden kalkmaya çalıştım .
Yaralanmamıştım , ölmemiştim, kafam karışıktı .
Oturduğum yerden etrafa bakarken o soğuk , kalın , spikopat sesi duydum .
-Yardım istermisin ?
Kafamı kaldırıp ona baktım.
Düşmemin sebebi o değilmiş sanki ondan kaçmıyormuşum gibi bir de alay ediyor Joker çakması psikopat .
Ona benden uzak durmasını söyleyerek tekrar maratona devam ettim .
Dünyada kalan son banyo bile olsa, girmeyeceğim bir banyoya mecburi bir şekilde daldım.
Aarkamdan kapıyı kilitledim.
Arkasından hayvan gibi yumruklar atıyordu .
Bir iki dakika sonra ses ve hareketlilik kesildi .
Gittiğini düşündüm ve sakinleşmeye çalışarak lavaboya yaklaştım.
Elimi yüzümü yıkamalıydım.
Suyu açtım .
Gayet düzgün berrak bir suydu.
Hemen başımı altına sokup ayılmaya çalıştım .
Tekrar başımı kaldırdığımda ise Orada arkamda duruyordu.
Bana gülümsüyordu .
Bana doğru atak yaptığında,refleks olarak gözlerimi kapayıp kollarımı kendime siper ettim .
" Rüya sonu "
Azımdan çıkan cırtlak ses sonucu gözlerimi açtım .
Derin derin nefes alıp verirken etrafa deli gibi baktım.
Normaldi heryer .
Sabah olmuştu , camda kan yoktu , o yoktu ve ben uyuyormuşum. "
-Ah yine mi!
Söylenerek kalktım yataktan .
Aşırı derecede terlemiştim ve azım dilim kurumuştu .
Soğuk duşun altına girmek istiyordum ama,kabusumdaki o olay beni çok etkilemişti .
Yine de cesaretimi toplayıp duşa girdim.
Ayılmaya çalıştım.
-BAŞLARIM BÖYLE İŞİN ÇARKINA!
-Herif resmen delirtiyor beni.
Mektup olayından sonra bir hafta geçmişti .
Başka bir olay yaşamamıştım ama sağolsun rüyalarımda beni ailemden daha fazla ziyaret eder olmuştu .
Utanmasa çaya gelecek o derece yani .
Bu, bu hafta gördüğüm dördüncü kabustu.
Artık gerçekten delirmek üzereydim.
İşin garibi artık yüzüne de alışmıştım.
Korkmuyordum.
Onun o halinden.
Yüzünden.
Ondan kaçmam beni öldüreceğini bildiğimden dolayıydı.

Duştan sonra pek iştahım olmasa da kahvaltı yapmak için aşağı indim .
Kaç gündür okula gitmiyordum acaba?
Derseler,ödevler herşey kalmıştı.
Ben bununla uğraşırken.
Evden markete bile zor çıkar olmuştum .
O mektuptan sonra her hareketimi bilme olasılığı,duyuyor oluşu, gelebilecek olması beni delirtecek şeylerden birkaçıydı.
Kahvaltımı yaparken televizyon izliyordum ve dünkü haberlerin tekrarını veren bir kanala denk geldim .
Yine bir cinayet haberiydi.
Bir adam evinde uyurken boğazı kesilerek öldürülmüştü.
Düşünmeden edemedim .
-Ya o yapmışsa?
Yutkundum.
Televizyonu kapatıp telefonla uğraşmaya başladım.
Eun'a mesaj atıyordum .
Kabus görmeye başladığımdan beri hep onu arar ne gördüğümü anlatır içimi dökerdim.
Ama bugün yoğundu.
Bende daha sonra okuması için mesaj bırakıyordum .
Biraz daha oturduktan sonra en azından bir kütüphaneye uğramaya ve biraz ders çalışarak kendimi o aptaldan uzak tutmaya karar verdim.
Üzerime sade bir tişört ve kot pantolonu giydim.
Gerekli eşyalarımı alıp,kulaklıkla müzik dinleyerek kütüphanenin yolunu tuttum .
Kütuphane yakınlarında bulunan bir pastane vardı.
Oraya da uğrayıp ekler almayı unutmadım .
Evet böyle garip ve saçma bir şey yaşıyor olabilirim ama, bu tatlı yememe engel değil.
Napayım çok seviyorum.
Azıma birtane ekler atıp geri kalanları paketle çantama koydum.
Kutuphaneye giriş yaptım .
Her zaman güleç ve sevecen olan görevli çikolata abiye de selam vermeyi unutmadım tabi.
Merhaba Tom.
Sessizce gülümseyerek selam verip işine devam etti.
Üst kata çıkıp sessiz bir köşe aradım.
Neden burası tıklım tıklım böyle?Söylenerek yer bakarken,birkaç gerzek çocuğun köşedeki kız grubunu kestiğini gördüm .
Açıkçası bu pezevenkler akşama hangi kızı götürsem? den başka bir şeyler düsünmezler .
Aslında Jeff bunları kesse pek de üzülmem.
Bir an durdum.
-Ne düşünüyorum ya ben?
-Saçma sapan şeyler düşünme Siren!
Dedim kendi kendime ve uzak bir köşede fazla insanın olmadığı bir masaya yerleştim.
" Bir süre sonra "
Kafamı gömdüğüm kitapdan başımı kaldırdım.
Telefonumun ekranını açarak saate baktım.
-Oha!
-Saat akşam yedi!
-Ne ara bukadar kaldım burada be?
Bütün eşyalarımı toplayıp kütüphaneden çıktım.
Kararmış havada nereyse boşalmış olan sokaklarda yürüdüm.
Birkaç adımdan sonra,küçük bir çocuğun ağladığını duydum.
Bağırıyor,yardım istiyor ve yalvarıyordu.
Sesin nereden geldiğini bulmaya karar vererek ilerledim .
Eğer o manyak bir çocuğu öldürmek üzereyse,ona asla izin vermicektim.
Biraz ileride yine bir ara sokak gördüm.
Aynı orası gibiydi.
Karanlık,korkunç ve sessiz.
O zaman beni kurtaracak bir ben vardım ama,şimdi o çocuğu kurtaracak biri var .
Hemen müdahele etmek için hareket ettim.
Bir tek sorun vardı.
O değildi .
Jeff değildi .
Normal biriydi.
İri yarı ve keldi.
Siyah takım elbisesi giyiyordu.
Çok garipti.
Neden güvenlik gibi görünen bir adam zorbalık yapsın?
Belki de babasıydı.
Ama,öyle olsa bile göz yumamazdım.
Elindeki levyeye benzer siyah bir demir ile çocuğa yeniden vuracakken çocukla onunla arasına girdim .
Ona karşı koyamazdım belki ama çocuğun darbe almasını engelleyebilirdim.
X : ÇEKİL ÖNÜMDEN KADIN .
S : ASLA ÇOCUĞU VE BENİ RAHAT BIRAK!
Vurmaya devam ediyordu.
Canım çok yansa da savunmasız bir çocuğu korumak için her şeyi yapardım .
Demir sopa her sırtıma indiğinde azımdan bir inleme kaçıyor,sinirlerimi alt üst ediyordu.
Sırtımda iz kalacağına adım gibi emindim.
Kalmasa bile bir hafta morarmış bir şekilde kalacaktı.
-AHH!
En son vurduğunda neredeyse bayılmak üzereyken,birden yere düşen sopanın sesi kulaklarımda çınladı.
Ondan sonrasında duyduğum tek ses arkadaki adamın acı dolu çirkin çığlıklarıydı.
Çocuğa daha sıkı sarılarak kendimi cesaretlendirdim ve her halükarda karşı arkamda ne bulacağımı bilmediğim için bana çaresizce sokulan çocuğun gözlerini kapatacak şekilde tutarak arkamı döndüm.
Kandı.
Her taraf kandı .
O adam ölmüştü.
Her yeri kesiklerle doluydu.
Bunu yapan kişi...
-Jeff ?
Adını duyan genç başını kaldırıp bana baktı.
Yüzü hala gülüyormuş gibiydi ama, gözlerinde bir tür endişe vardı.
Cesede bakmamaya çalışarak onunla konuşmaya çalıştım.
Zira bir daha görürsem kesinlikle kusardım.

S : Niye yaptın?
Sakin bir ses tonuyla cevap verdi.
J : O adam bir avcıydı ve masum bir çocuğu sırf beni gördü diye döve döve azından laf almaya çalışıyordu.
S : Avcı?
Nasıl avcı?
J: Bunları daha sonra konuşsak olmaz mı?
Çocuğu ailesine götürmeliyiz .
S : Ne zamandan beri insanları önemsiyorsun?
Sinirle soludu.
Şahsen ben de sinirle tutuşuyordum.
Sorularıma cevap vermesi ikinci bir patlamayı önlerdi.
Gerçi şu an saldıracak kadar iyi hissetmiyordum.
Sadece beni ve çocuğu rahat bırakmasını istemek için azımı açtım,ancak konuşmama izin vermedi.
J : Bak fazla zaman yok .
O adamın meslektaşları ziyarete gelmek üzerelerdir.
S : Senin bu çocukla işin ne?
J : söylemek zorundamıyım?
Ona gözlerimle her yeri ve görüntümü işaret ederek " Sence ? " bakışı attım.
J : Tamam.
O o benim arkadaşım dı.
S : Arkadaş derken?
J : Beni tam görmedi ama benimle mektup arkadaşı olmayı seviyor tamam mı.
Ayrıca büyüklerle arkadaş olmaktan iyidir.
S : Yani avcı dediğin o adamlar seni bildiği için ve yerini öğrenmek için ona böyle davrandılar öyle mi?
J : Evet kısaca böyle .
Yutkundum ve devam ettim.
S : Sende korumaya geldin?
J : Evet.
Neden? Dersen ben çocuk öldürmem. Onların günahının olmadığını biliyorum.
Ayrıca bir şey daha var eğer gitmezsek gelecekler!
Kolumu tutup beni çekiştirdi.
Gitmemek için direttim.
Jeff ile gitmeye hiç niyetim yoktu.
Kolumu Jeff'den kurtarmaya çalışırken gözüm arkaya kaydı.
Biz konuşurken arkadan sessizce gelen siyah takım elbiseli birini fark ettim .
Bana sus işareti yaptı.
Belinden silah çıkardı.
Onu vuracaktı .
Biliyorum o bir katil ama normal insanların bile dönüp bakmayacağı bir olayda bizi kurtardı.
Garip bir şekilde yardım etme isteği geldi ve haykırdım.
-YAPMA!

Jeff fark etmişti ama vurulduktan sonra.

Eveeet bölümümüzün sonuna geldik .
Umarım beğenirsiniz 🤗🦋🌸
Yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim 🤗🌸
okuduğunuz için çok teşekkür ederim 🌸🤗🦋