kocaman bir
çınar ağacının gölgesinde
dallarına eskisi gibi
tutunamayan
çiçeklerini toprağa
feda etmiş
yapraklar gibi
önce seni
sonra Beria teyzeyi
saçlarımdan
asıldığım gecelerde
en çok annemi
kendimi
bir sokakta, bir solukta
kesilince kökünden
babamı
işte o lambanın altında kaybettim
gölgesi kaldı
çınarın gövdesi kadar
göğsümde on yedi mezar
içimde sönmez yangınlar biriktirdim
tam da terk etmek
üzereyken o sokağı
geçmiş, eski bir kasetten
kulaklarıma akar
bitti dediğim
her savaştan
sırtıma birer bıçak
armağandır benim
